เธอบอกลาน้ำตาครองเต็มสองแก้ม หัวใจแต้มความผิดหวังไม่กังขา เหมือนมีดบาดจนเลือดสาดขาดอุรา ยามเธอมาห่างตาเหว่ว้าใจ เหมือนทุกอย่างช่างลางเลือนคล้ายเหมือนฝัน ที่เธอฉันจากกันให้หวั่นไหว แต่แล้วฝันก็เป็นจริงทุกสิ่งไป เมื่อเธอนั้นไปมีใครให้ผูกพัน คงเหลือฉันวันนี้ที่ต้องเจ็บ แสนหนาวเหน็บในใจใช่เพียงฝัน เพราะวันนี้ฝันเป็นจริงเธอทิ้งกัน ให้เหลือฉันอยู่ลำพังนั่งเดียวดาย เหมือนทุกอย่างช่างมืดมนจนความคิด ไม่อาจปิดความร้าวหวั่นฉันใจหาย กับย่างก้าวที่เปล่าเปลี่ยวเศร้าเดียวดาย แถมข้างกายไม่เหลือใครให้ผูกพัน อยู่กับโลกที่แสนโศกและเงียบเหงา ทั้งที่ใจของตัวเราเฝ้าเหหัน อยากมีคนใกล้ชิดจิตผูกพัน แต่ทุกวันยังมีฉันฝันคนเดียว แถมกอบเกี่ยวเดียวดายไว้เต็มที่ ไม่อาจหนีใจเหงาเฝ้าห่อเหี่ยว อยู่ลำพังนั่งเหงาเศร้าคนเดียว ใจเปล่าเปลี่ยวไร้คนเหลียวแม้เสี้ยวใจ
ผู้หญิงไร้เงา 31 ส.ค. 2547 23:26 น. - ID 60098 
1140
26
0
31 สิงหาคม 2547 23:40 น. - comment id 320484
........................................ :)
31 สิงหาคม 2547 23:45 น. - comment id 320489
ลาละนะคนช่างฝัน กับคืนวันที่ผ่านมา จะไม่ขอมีน้ำตา ให้กับความล้าของหัวใจ ..................................
31 สิงหาคม 2547 23:53 น. - comment id 320496
เศร้าจังเลยครับ ฝันวันไหน ห่างไกล หรือไหวหวั่น มองเดือนนั้น ดารา คราอยู่ใกล้ อย่าเลยคิด ว่าเสี้ยวนึง หนึ่งหทัย ขอจะไว้ยังมีฉัน นั้นเฝ้ามอง
31 สิงหาคม 2547 23:56 น. - comment id 320504
เป็นการผสมผสานระหว่าง กลอนหยาดน้ำตา..ของผู้แพ้ และความรู้สึกลึกๆส่วนตัวที่แสดงออกมาในสองบทสุดท้าย เป็นกำลังใจให้พบกับแสงสว่างอันอบอุ่นจนเกิดเป็นเงาติดตามมาในที่สุด ;)
1 กันยายน 2547 00:06 น. - comment id 320516
แม้เสี้ยวใจให้คิดถึงกันสักนิด ในดวงจิตก็รู้สึกระลึกถึง แต่กลอยใจไม่มีแม้ห้วงคำนึง ส่งดวงใจคนหนึ่งซึ่งรอคอย ........................................... ฮือ.เศร้า..... ข้าพเจ้ามาทักทายผู้หญิงไร้เงาค่ะ คิดถึงที่สุดเลยค่ะ...รักษาสุขภาพด้วยนะคะเป็นห่วงเป็นใยจากใจแว่นดอย
1 กันยายน 2547 00:10 น. - comment id 320519
@...ผู้หญิงไร้เงา เศร้าจังนะน้องพี่ก็มันเป็นเช่นนี้ไง... ณ รอยต่อ ของขั้ว หัวใจเจ้า คงเปลี่ยวเหงา เศร้าสลด กำสรดศรี คือ วัน เวลา และวารี มิเคยมี แม้น้อย จะคอยใคร พลิ้ว พลิ้ว ปลิวฝ่า เวลาร่วง สิ้นทั้งปวง อย่าหมอง ร่ำร้องไห้ ธรรมดา เช่นนั้น นิรันดร์ไป คือหัวใจ ปรมัตถ์ สัจธรรม ฯ
1 กันยายน 2547 00:37 น. - comment id 320543
ส่งกำแพงแฝงมาในฟ้ากว้าง วางลงข้างเป็นเงาจะเอาไหม แถมการ์ตูนสนูบปี้อ่านเข้าไป เผลอเดียวไซร้หัวร่อไม่เหงาทรวง
1 กันยายน 2547 02:10 น. - comment id 320578
หน้าส่วนตัว
ถึง คุณฟองอากาศ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน ไม่เจอกันนานเลยนะค่ะ คิดถึงค่ะ
ถึง คุณkeekie
ลาละนะเจ้าความรัก
เจ้ามาทักทำให้เก้อ
ฉะนั้นจะลาเธอ
และไม่เผลอไปมีใจ
ลาละนะเจ้าความรัก
ไม่ขอทักให้หวั่นไหว
พอแล้วนะไม่รักใคร
ให้ช้ำใจในรักอีก
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้กัน หลับฝันดีนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ*-*
ถึง คุณเรไร
จะจำไว้ในวันที่ฉันนี้เศร้า
ว่าเธอนั้นคอยเป็นเงาเฝ้าห่วงหา
แม้ห่างไกลขอขอบใจที่ให้มา
กับคำว่าห่วงใยที่ให้กัน
*-*แค่เฝ้ามองหรือค่ะ อิอิ แต่เอแล้วจะมองเห็นไหมเนี่ย ในเมื่อผู้หญิงไร้เงายังหาเงาไม่เจอเลย อิอิ*-*
ถึง คุณม.ปณิธาน
เพียงเสี้ยวหนึ่งของดวงจิตชีวิตฉัน
อาจจะเศร้าในชีวันจนหวั่นไหว
แต่ขอรู้ไว้ในหทัยฤทัย
ยังสดใสเมื่อได้ใกล้ในไทยโพเอ็ม
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มอบให้ ผู้หญิงไร้เงาจะสุขเสมอเมื่อได้อ่านกลอนค่ะ ขอบคุณค่ะ*-*
ถึง คุณแว่นดอย
แม้เพียงเสี้ยวของดวงใจยังใฝ่หา
แต่ไม่เคยได้มาในใจฉัน
เหมือนกอดลมชมดาวหนาวทุกวัน
กายหนาวสั่นแถมใจนั้นยังสั่นคลอน
*-*คิดถึงเช่นกันค่ะ เมื่อสักครู่หมุน msn ไม่ติดนะค่ะ เลยไม่ได้เจอกัน พอต่อติดคุณก็ไม่อยู่แล้ว คิดถึงมากๆๆๆๆๆนะค่ะ ว่าง ๆ คุยกันใหม่นะค่ะ*-*
ถึง คุณพี่ดอกแก้ว
ด้วยรู้แล้ววันนี้สัจจธรรม
จะน้อมนำจำไว้ในใจนี้
และพยายามเลิกเศร้าเหงาชีวี
ให้อยู่ดีมีสุขเลิกทุกข์ใจ
*-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ และขอบคุณสำหรับคำกลอนสอนใจบทนี้ค่ะ*-*
ถึง คุณอาภาภัส
หากคุณนั้นส่งมาหาตัวฉัน
ก็ขอรับไว้ในทุกครั้งที่มอบให้
แถมการ์ตูนของชอบและถูกใจ
จึงรีบรับเอาไว้ไม่ให้คืน
*-*คิดถึงมากเลยนะค่ะ อยากอ่านงานกลอนคุณด้วยรู้ไหม ชอบและชื่นชมในผลงานเสมอ ยังไงแต่งให้อ่านบ้างนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 03:51 น. - comment id 320590
เศร้าจังเลยพี่ตูนทำไมช่วงนี้มีแต่คนเศร้าอ่ะ อ่านแล้วเศร้ายังไงบอกไม่ถูกค่ะไปแล้วค่ะแวะมาทักทายนะคะแล้วก็ขอบคุณพี่ตูนมากนะคะที่เข้าไปเม้นท์เป็นกำลังใจให้หวานเสมอๆ ฝันดีค่ะพี่ตูนคนสวย
1 กันยายน 2547 04:14 น. - comment id 320598
เธอไม่เคยจะรู้เลย เธอไม่เคยจะเห็น ว่าความรักของฉันเป็นยังไง มากมายหรือแค่ไหน เธอไม่เคยเข้าใจในสิ่งนี้เลย เพราะพูดออกมาไม่ได้ เลยต้องปกปิดความรู้สึกในใจตอนนี้ เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกที่ดี จบลงตรงนี้ร้าวรอน ฯ **แวะมาให้กำลังใจน้องตูน อิอิ เพิ่งตื่นอ่ะครับ แหม่ะ เกือบไปแล้วนะ เกือบพี่นำกลอนนี้มาโพสต์ซะแหล่ะ จิ๊จิ๊ ก้อมันดูดีมาก ๆ อ่ะนะ เข้าถึงอารมณ์คนเจ็บเลยอ่ะ หลับฝันดีนะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
1 กันยายน 2547 04:44 น. - comment id 320603
แต่งออกมาให้อ่านเรื่อยๆนะครับพี่ @^_^@
1 กันยายน 2547 05:31 น. - comment id 320609
คนจากไกลไม่เกินรออาจงอหา คนใกล้ตาไม่เกินปีอาจหนีจาก เมื่อประสบพบกันมีวันพราก อย่าคิดมากหลากหลายเรื่องให้เราทำ แวะมาส่งข่าวสักนิด เดี๋ยวจะน้อยใจที่พี่ชัยไม่พูดด้วย เมื่อคืนเพิ่งจะขยับปากกาได้แค่ ๒ บท ถึงจะช้า แต่ต้องออกภาค ๒ นี้ก่อนกลอนอื่นแน่นอนครับ
1 กันยายน 2547 06:50 น. - comment id 320664
หวัดดีครับ ตูน สวยงามมากเลยครับ มาให้กำลังใจด้วย... อิ....อิ....
1 กันยายน 2547 07:04 น. - comment id 320680
กลอนเศร้าจังเลยค่ะ....... แวะมาอ่านยามเช้า คิดถึงค่ะ
1 กันยายน 2547 08:15 น. - comment id 320696
เศร้าจังเลยค่ะๆ แต่ก็สื่อออกมางดงาม ไพเราะ มีความหมายสำหรับหลายๆคน //คิดถึงค่ะ///
1 กันยายน 2547 10:38 น. - comment id 320754
มือสั่นเทาเฝ้ารออยากรองรับ เพื่อช่วยซับน้ำตาคราเธอหมอง สงสารคนผิดหวังนั่งตรึกตอง หากเธอมองสักนิดจิตคงฮึก แต่จนใจไกลห่างจากทางฝัน อยู่ห่างชั้นเชื่อมโยงคงรู้สึก ต้องเจียมตนเจียมใจในสำนึก จึงต้องฝึกระงับดับอารมณ์... มาชื่นชมกลอนงามด้วยคนครับ
1 กันยายน 2547 10:54 น. - comment id 320767
งมงามมากครับ ในท่วงทำนองและลีลา
ที่ร้อยออกมาเป็นวรรณลักษณ์ได้จับใจ
หยาดน้ำตาของผู้พ่ายมันไร้ค่า
หลั่งออกมากร่อนใจให้สนิม
เกาะหัวใจให้เปื้อนมีราคิน
ความถวิลที่วาดฝันพังทลาย๚ะ๛
size>
1 กันยายน 2547 11:01 น. - comment id 320772
พี่ยังมี น้องคนนี้ ยืนเคียงข้าง ไม่เคยห่าง ไม่เคยแวบ หายไปไหน อยู่เป็นน้อง และคอยให้ กำลังใจ ก้าวต่อไป ด้วยกัน นะพี่สาว..คนดี
1 กันยายน 2547 11:40 น. - comment id 320802
เอ ไม่ต้องลบก็ได้ เก๋ดีออก ชอบ ๆ ๆ ชื่อนี้
1 กันยายน 2547 11:58 น. - comment id 320820
มาทักทายเป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงาสำหรับกลอนบทนี้เพราะและกินใจมากครับ
1 กันยายน 2547 12:53 น. - comment id 320884
มาแอบดูงานเศร้า ^_^ ..................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
1 กันยายน 2547 14:02 น. - comment id 320964
เศร้า...เหงา...เพราะเจ้า...ความรัก ใจเราได้ประจัก...เพราะหลงรักเขา เลยต้องมานั่งเศร้า...โออกของเรา เพราะเจ้า...ความรัก...มันหักอกตรม. ดาเข้ามาชมบทกลอนของ ผู้หญิงไร้เงา ยังคงแต่งได้ถูกใจของดาเสมอนะค่ะ คนดี. คิดถึงจ๊ะ.
1 กันยายน 2547 14:32 น. - comment id 320988
ฉันอาจไม่จน คนหวังดี เจ็บเพียงนี้..ไม่ตาย เศร้าจัง ติ๋ง...ติ๋ง น้ำตาหยดที่สามร่วง ....ติ๋ง
1 กันยายน 2547 14:59 น. - comment id 321008
อย่าให้ความหลังเป็นเช่นอาวุธ คอยยอกจุดอ่อนแอจนแพ้ได้ อย่าให้ความหลังเป็นพิษสะกิดใจ อยู่อย่างไม่แคร์มันนั่นแหละดี มาเป็นกำลังใจค่ะ ขอเป็นเพื่อนในยามเศร้าเหงาหทัย ชอบบทกลอนของคุณมาก ๆ ค่ะ .......ด้วยความปรารถนาดี
1 กันยายน 2547 15:01 น. - comment id 321011
เศร้าอีกแล้วน๊า คุณผู้หญิงไร้เงา.. .. โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ..นิ่งซะ.. มานั่งเป็นเพื่อนแล้วค่ะ..
1 กันยายน 2547 15:07 น. - comment id 321020
ถึง คุณเพราะรัก
อ่านกลอนเศร้าเราจึงติด
และผลิตกับเขาบ้าง
ส่วนในใจอาจเศร้าเหงาจางจาง
แต่ไม่มากเหมือนอย่างกลอนที่แต่ง
*-*อ่านกลอนเศร้าและกระทบใจนะค่ะ เลยแต่งซะยาวเลยค่ะ ส่วนตัวจริง เศร้าแต่ไม่มากขนาดนี้หรอกค่ะ อิอิ และขอบคุณเช่นกันสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา*-*
ถึง คุณเมกกะ
เธอไม่เคยจะบอกหรือเล่าเผย
หรือแม้เอ่ยความในใจให้ตัวฉัน
ได้รับรู้ความห่วงใยให้ผูกพัน
แล้วตัวฉันจะรู้ได้อย่างไรเธอ
หากเธอบอกฉันคงรู้ในฤดี
ว่าเธอนี้มีไมตรีให้เสมอ
ฉะนั้นหากจริงใจให้นะเออ
ก็ขอเธอบอกกันสักคำนะ
*-*ตื่นมาดึกจัง ยังไม่เช้าเลย เป็นผู้หญิงไร้เงาไม่มีทางตื่นแน่ นอนดึกแค่ไหนก็ได้ แค่ให้ดึกกลางดึกตื่นไม่ได้ค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณTim_KMUTT
จะพยายามแต่งบ่อยบ่อย
ซึ่งขอยอมรับหน่อยนะตรงนี้
ว่าเวลาพี่หมดไม่ค่อยมี
เลยไม่ค่อยได้โพสต์สักทีกับผลงาน
*-*จะพยายามแต่งกลอนบ่อย ๆ นะค่ะ ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ*-*
ถึง คุณชัยชนะ
ไม่อยากคิดหรือจำจดให้หมดเรื่อง
แต่ใจยังคอยฝันเฟื่องเรื่องความหลัง
ไม่ยอมคืนคนเลยรักเลยภวังค์
ทั้งที่เขานั้นยังมีคนเคียง
*-*สำหรับเรื่องกลอนไม่ต้องคิดมากค่ะ ตามสบายค่ะ เพราะหากคุณชัยชนะใจเย็นพอ ผู้หญิงไร้เงาก็เย็นใจได้เหมือนกันค่ะ อิอิ *-*
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
ขอบคุณนะคนดี
กับคำชมที่มีที่มอบให้
และขอบคุณกำลังใจ
ที่มอบให้ตัวฉันมา
*-*สวัสดีค่ะ และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้ค่ะ*-*
ถึง คุณคนเมืองลิง
คิดถึงคุณเสมอ
แม้ไม่เจอหรือพบหน้า
แต่ความรู้สึกในอุรา
ยังคิดถึงเเสมอมานะคนดี
*-*สวัสดีตอนเที่ยง ๆ ค่ะ และคิดถึงเช่นกันค่ะ*-*
ถึง คุณลูกกวาดสีฟ้า
เศร้าวันละนิดอย่าคิดมาก
แค่อยากฝากผลงานไว้
แถมขอบคุณคนดีที่หวงใย
มาคอยเป็นกำลังใจให้แก่กัน
*-*คิดถึงเช่นกันค่ะ และขอบคุณสำหรับคำชมและกำลังใจที่มอบให้ค่ะ*-*
ถึง คุณพฤหัส กฤษชยรักษ์
ฝึกสำเร็จถึงชั้นไหนให้บอกฉัน
หรือยังคงตั้งมั่นฝันห่วงหา
มือถึงได้สั่นไหวให้อุรา
คอยมาหาห่วงใยให้ผูกพัน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชมและกำลังใจ แต่งกลอนเก่งจัง*-*
ถึง คุณRobert TingNongNoi
หยาดน้ำตาที่หลั่งไหลคล้ายสายฝน
ที่ล่วงหลนสู่ดินยินถิ่นฐาน
เมื่อเข้าไร้ใจห่วงหาดั่งวันวาน
เราจึงเศร้าร้าวรานในดวงใจ
*-*ดีใจจังวันนี้คุณแต่งกลอนให้ด้วย ขอบคุณค่ะ*-*
ถึง คุณardin
จะก้าวพร้อมไปกับน้องไม่ร้องไห้
และเลิกเศร้าเดียวดายใจหลีกหนี
เมื่อมีน้องเคียงข้างไม่ห่างชีวี
จึงขอบคุณน้องนี้นะardin
*-*หายเศร้าเลยเจอคำนี้ มาค่ะมาเดินไปด้วยกันก็ดีเหมือนกันนะค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณสิ้นไร้ไม้ตอก
ขอไร้เงาดีกว่านะ
ขอเลยหละในงานนี้
ไร้เอาไม่ขอเอานะคนดี
และขอบคุณมากมีกับกำลังใจ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับการตั้งชื่อให้เก๋ดีค่ะ แต่ขอใช้ชื่อเดิมนะค่ะ และคนพิมพ์ก็ขอให้ผู้หญิงไร้เงาลบด้วย เลยขอลบนะค่ะ ขอบคุณค่ะ*-*
ถึง คุณzilver
มีเพื่อนมากขนาดนี้
ในฤดีจึงสุขสันต์
ขอบคุณด้วยแล้วกัน
ที่ให้ฉันได้ร่าเริง
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นเพื่อนกัน ดีใจจัง และขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ*-*
ถึง คุณลี่...ผู้มาเยือน
มาแอบดูแอบชมต้องโดนปรับ
ให้มารับมาเที่ยวเกี่ยวห่วงหา
แถมเลี้ยงข้าวสักมื้อหรือซื้อมา
เพื่อให้เราคลายอุราการเศร้าใจ
*-*แบบนี้ต้องโดนปรับค่ะ อิอิ แต่เอแอบดูเห็นอะไรมั้งหละค่ะ เห็นมีคนมาปลอบใจผู้หญิงไร้เงาด้วยหรือเปล่าเนี่ย อิอิ*-*
ถึง คุณแก้วนิดา
เศร้าเหงาเพราะเจ้ารู้ไหม
เจ้ามานอกใจไปจากฉัน
แถมทำให้ฉันเศร้าร้าวชีวัน
เพราะเจ้านั่นเจ้าความรัก
*-*ขอบคุณค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ คิดถึงเช่นกันค่ะ และขอบคุณสำหรับการติดตามผลงานเสมอมา*-*
ุถึง คุณวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
แม้ฉันไม่มีใครในชีวิต
แถมดวงจิตยังเหงาเศร้าหนักหนา
แต่สักวันฉันจะเหมือนดวงดารา
ที่ส่องแสงเจิดจ้าท้าตะวัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน น้ำตาหยดสามหยด เหมือนปลายิ้มเลยค่ะ อิอิ*-*
ุึถึง คุณขลุ่ยหลิบ
จะพยายามลืมความหวังที่ฝั่งจิต
แต่จนแล้วจนชีวิตจะหาไม่
ยังไม่ยอมลืมความหลังที่ฝี่งใจ
หรือเพราะเราอ่อนไหวใจอ่อนแอ
จึงยึดติดความหวังฝั่งดวงจิต
ทั้งที่แผลเฝ้าสะกิดคล้ายติดแห
ต้องเจ็บช้ำร่ำไปในดวงแด
ทั้งที่เราไม่อยากแคร์รักเก่าเลย
*-*ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันค่ะ และขอบคุณสำหรับมิตรภาพความเป็นเพื่อนที่มอบให้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ*-*
ถึง คุณกุ้งหนามแดง
แค่มานั่งเป็นเพื่อนคอยดูแล
ให้ความรักและคอยแคร์คอยห่วงหา
ก็ซึ้งใจในมิตรติดอุรา
จึงขอบใจเหลือคณานะคนดี
*-*เดี๋ยวจะลบให้นะค่ะ แล้วก็โพสต์ใหม่ให้ โดยใช้ข้อความแรก เพียงเปลี่ยนชื่อนี้เท่านั้นนะค่ะ ดีใจจังมีคุณมานั่งเป็นเพื่อน อย่างนี้จะเศร้าต่อไปคงไม่ไหวแล้วค่ะ ยิ้มดีกว่านะค่ะ อิอิ*-*
1 กันยายน 2547 17:55 น. - comment id 321173
มีไม่กี่คนหรอกนะคะที่ความฝันเป็นจริง แต่ถ้าฝันอย่างคุณผู้หญิงไร้เงา ขออย่ามันเป็นความจริงเลยดีกว่าอ่ะค่ะ
1 กันยายน 2547 17:58 น. - comment id 321179
ไม่อยากให้เธอเหว่หว้า ขอฉันซับน้ำตาหัวใจที่เคยเผลอ ฉันรู้ว่าเจ็บช้ำเป็นใครไม่อยากเจอ ขอรักษาแผลใจเธอ เพื่อทดแทน วันนี้ฝันของเธอ อาจจะหม่น เพียงเพราะคนบางคนไม่เคยคิดห่วงแหน เขาอาจมองความรักแค่แก่นแกน ไม่เหมือนแม้นรักเธอที่ให้ไป แต่ทุกอย่างใช่มืดมน อย่างเธอคิด ขอเพียงอย่าปิดใจ ที่อ่อนไหว ทุกก้าวย่างของเธอ ยังมีใคร พร้อมจะเดินเคียงใกล้ ไม่ห่างกัน โลกของเธอจะไม่เงียบเหงา จะมีฉันคอยเฝ้าฟื้นความฝัน จะก่อร่างสร้างใหม่ให้เร็วพลัน ให้ทุกวันเธอมีฉันอยู่ข้างกาย จะให้เธอกอบเกี่ยวรักให้เต็มที่ ตื่นขึ้นมามีรักรอ ไม่เคยหาย ฉันจะมอบให้กับเธอทั้งใจกาย ไม่มีสาย เพียงเริ่มใหม่ ใจฉันเธอ
1 กันยายน 2547 20:19 น. - comment id 321297
มีเพียงความทุกข์ทนที่ฉันเก็บ
ต้องหนาวเหน็บ..เจ็บช้ำอยู่กลางฝน
หนทางเดิน..ก้าวไป..ชั่งมืดมน
ไม่มีคน..จูงมือ..ประคองใจ
****แต่ก็รู้ว่าสักวันฟ้าสว่าง
บนเส้นทาง..ที่เดินคงสดใส
แม้ว่าไม่เธอหวนกลับมาสู่ใจ
ไม่หวั่นไหว..เพราะว่าใจยังผูกพัน
*****บางทีการที่ใครสักคนจากไป....เราก็ไม่อาจจะลืมเขา...แต่กลับเก็บเอาไว้ในใจตลอดไป.....
เขียนกลอนความหมายดีม๊ากมากค่ะ...ชอบจัง...แม้จะเหงาไปหน่อย
1 กันยายน 2547 21:10 น. - comment id 321318
ถึง คุณข้าวปล้อง
ทุกคนอยากมีฝันที่สวยงาม
ในทุกยามราตรีที่มั่นหมาย
แต่ทำไหมความฝันฉันเดียวดาย
และมากมายความท้อแท้และสิ้นหวัง
*-*เห็นด้วยกับคุณค่ะ มีไม่กี่คนที่ความฝันจะเป็นจริง และหวังว่าความฝันของคุณจะสวยงามและเป็นจริงดั่งฝันนะค่ะ*-*
ถึง คุณsandsun
ฉันนั้นรู้ความหวังดีเธอมีให้
แถมด้วยความห่วงใยให้ห่วงหา
แต่รู้ไหมในใจฉันที่ผ่านมา
มันปิดตายเกินกว่าจะเปิดใจ
ด้วยแผลลึกผนึกแน่นคล้ายแก่นสาร
เป็นตำนานรักร้าวเศร้าหวั่นไหว
ไม่สามารถปกปิดสนิทใจ
กับความรักร้าวไหวในใจตน
ที่ก่อนนั้นมีเขาเฝ้าห่วงหา
แต่นานมาเขาจากลาพาหมองหม่น
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพาเตือนตน
จะไม่คิดจะไม่สนรักอีกเลย
จึงขอเธอจากลาอย่ามาเศร้า
หรือต้องการเป็นเงาเฝ้าเปิดเผย
ให้เธอลบฉันจากใจไปเสียเลย
แล้วเธอจะไม่คุ้นเคยรักช้ำทรวง
*-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านแล้วซึ้งจัง แต่วันนี้ยังรู้สึกซึ้งกับกลอนตัวเองเช่นกัน ฉะนั้นขอคงเวอร์ชั่นตัวเองไว้หน่อยแล้วกันนะค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเมฆปุยอ้วน
มีความทุกข์คลุกอยู่มิรู้จาก
และยังฝากความอ่อนล้าพาใจหวั่น
ไม่มีเลยความสุขสนุกพลัน
มีแต่เศร้าร้าวหวั่นใจจิตใจ
เมื่อไหร่หนอตัวเราจะเฝ้าพ้น
ความทุกข์ทนในใจให้สดใส
เมื่อไหร่หนอคนดีจะมีใจ
มอบรักให้ด้วยจริงใจในทุกวัน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและคำชม รวมถึงการติดตามผลงานเสมอมา เห็นด้วยนะค่ะ การจากไปแต่ถ้าหัวใจเรายังผูกพัน เราก็เหมือนกับเขาอยู่กับเราเวลานี้ได้*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
