เก็บดวงดาว มาร้อย เป็นสร้อยสาย เก็บน้ำค้าง ที่พร่างพราย มาใส่ฝัน เก็บหมอกขาว พราวพร่าง กลางแสงจันทร์ ก่อนตะวัน ส่องสาด วาดกลางวัน ก่อนรุ่งสาง แสงทอง สาดส่องฟ้า รวมทุกสิ่ง ที่เก็บมา ไว้ในฝัน ให้จมลึก ในใจ ในกายพลัน หลบตะวัน หลบแสง แห่งความจริง กลัวตะวัน ส่องสาด มาในฝัน น้ำค้างพลัน จะสลาย หายทุกสิ่ง ลมหนาวลับ ดับหาย ในความจริง หมอกขาวยิ่ง เลือนลับ หายกับตา เหมือนความรัก ที่ได้ ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ เหมือนน้ำ - ค้างหนักหนา เมื่อแสงทอง ส่องสาด เข้าทาบทา รักที่มา ก็เลือนลับ กลับที่เดิม
31 สิงหาคม 2547 16:27 น. - comment id 320168
ขอชมว่าเก่งมากๆ
31 สิงหาคม 2547 16:46 น. - comment id 320177
หากรักนั้นเบาบางดุจน้ำค้าง พอต้องแสงแห่งทิวา ก็จะเหือดหาย
31 สิงหาคม 2547 16:49 น. - comment id 320178
ร้อยเรียงออกมาได้น่ารักและ งดงามมากครับ แฝงอารมณ์ โศกมาำได้อย่างซึ้งเข้าถึงแก่น ใจ งามมากครับสำหรับภาษา และลีลาที่นำมาเสนอ ๚ะ๛ size>
31 สิงหาคม 2547 23:53 น. - comment id 320495
เหมือนแสงดาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า ถึงเวลาเช้าวันใหม่หายเสมอ เหลือแต่แสงอาทิตย์ที่พบเจอ แต่ยามกลางคืนมาเสมอเหมือนเหมือนเดิม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 06:36 น. - comment id 320626
สวยงามมากเลยครับ มาให้กำลังใจด้วย... อิ....อิ....
3 กันยายน 2547 15:49 น. - comment id 323068
ร้อยลางเลือนเหมือนใจที่ร้อยกรรม