เลือนลับ...เมื่อรุ่งสาง

บินเดี่ยวหมื่นลี้

เก็บดวงดาว มาร้อย เป็นสร้อยสาย
เก็บน้ำค้าง ที่พร่างพราย มาใส่ฝัน
เก็บหมอกขาว พราวพร่าง กลางแสงจันทร์
ก่อนตะวัน ส่องสาด วาดกลางวัน
ก่อนรุ่งสาง แสงทอง สาดส่องฟ้า
รวมทุกสิ่ง ที่เก็บมา ไว้ในฝัน
ให้จมลึก ในใจ ในกายพลัน
หลบตะวัน หลบแสง แห่งความจริง
กลัวตะวัน ส่องสาด มาในฝัน
น้ำค้างพลัน จะสลาย หายทุกสิ่ง
ลมหนาวลับ ดับหาย ในความจริง
หมอกขาวยิ่ง เลือนลับ หายกับตา
เหมือนความรัก ที่ได้ ในวันนี้
เป็นสิ่งที่ เหมือนน้ำ - ค้างหนักหนา
เมื่อแสงทอง ส่องสาด เข้าทาบทา
รักที่มา ก็เลือนลับ กลับที่เดิม				
comments powered by Disqus
  • ต๋องแต๋ง

    31 สิงหาคม 2547 16:27 น. - comment id 320168

    ขอชมว่าเก่งมากๆ
  • อัลมิตรา

    31 สิงหาคม 2547 16:46 น. - comment id 320177

    หากรักนั้นเบาบางดุจน้ำค้าง
    พอต้องแสงแห่งทิวา ก็จะเหือดหาย
    
  • Robert TingNongNoi

    31 สิงหาคม 2547 16:49 น. - comment id 320178

     
    ร้อยเรียงออกมาได้น่ารักและ
    งดงามมากครับ   แฝงอารมณ์
    โศกมาำได้อย่างซึ้งเข้าถึงแก่น
    ใจ งามมากครับสำหรับภาษา
    และลีลาที่นำมาเสนอ  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    31 สิงหาคม 2547 23:53 น. - comment id 320495

    เหมือนแสงดาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
    ถึงเวลาเช้าวันใหม่หายเสมอ
    เหลือแต่แสงอาทิตย์ที่พบเจอ
    แต่ยามกลางคืนมาเสมอเหมือนเหมือนเดิม
    
    *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    1 กันยายน 2547 06:36 น. - comment id 320626

    สวยงามมากเลยครับ
    
    มาให้กำลังใจด้วย...  อิ....อิ....
    
    
  • tiki

    3 กันยายน 2547 15:49 น. - comment id 323068

    ร้อยลางเลือนเหมือนใจที่ร้อยกรรม

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน