ฝันกลางวันของพี่ชาย

ปุถุซน

ใช่ เรายังคงมีชีวิตอยู่ ณ ที่นี่
สถานที่ซึ่งความงามลือลั่นก้องโลก
มหานครยิ่งใหญ่อลังการ
ค่าที่พักโรงแรมหนึ่งคืนของเขา
ประทังชีวิตเราไปหลายเดือน
ผมขอร้องเถิด น้องสาวผมไม่สบาย
ผมแค่อยากได้แอสไพรินให้เธอได้ทุเลา
เธอตัวร้อนจัดทั้งที่อากาศหนาว
ผมอ้อนวอนก็ได้ คุณอยากให้ผมทำอะไร
แลกแอสไพรินสักสองเม็ดกับน้ำเปล่าสักขวด
ชีวิตของผมกับน้องสาวคงจะรอดไปอีกวัน
ผมกวาดสายตาไปทั่วเวิ้งถนน
จากมุมซ้ายบนทางเดินกว้าง
จรดอีกมุมหนึ่งของถนนที่ทอดยาว
ผมตาลายเพราะการสัญจรของผู้คน
หรือเป็นเพราะความหิวโหยในท้อง
ผมเห็นสาวน้อยวิ่งเล่นอยู่ไม่ไกล
อายุคงไล่เลี่ยกับน้องสาวแสนรักของผม
เธอคงอยากมาวิ่งเล่นที่นี่กับผมและคุณ
แต่ทำไมนะ เธอถึงทำสิ่งที่ผมต้องการไม่ได้
ภาพ Lost dreams II
โดย Deviant a				
comments powered by Disqus
  • tiki

    30 สิงหาคม 2547 16:42 น. - comment id 319373

    อะค่ะ
  • เพียงพลิ้ว

    30 สิงหาคม 2547 16:42 น. - comment id 319374

    สักวันนะคะ สักวัน ฝันจะเป็นของคุณ
  • Robert TingNongNoi

    30 สิงหาคม 2547 17:06 น. - comment id 319389

     
    งดงามมากครับ..ในทักษะของการสื่อ
    เรื่องความแตกต่างของชนชั้น มันเป็น
    ปัญหาของสังคม  คงพึ่งได้ด้วยผลบุญ
    ที่ทำมา   กินใจและให้ความหมายมาก  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    31 สิงหาคม 2547 09:30 น. - comment id 319894

    แวะมาอ่านมาเป็นกำลังใจ
    ไม่ใช่ใครคนกันเอง
     กลอนน่ารักดีนะครับ
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    31 สิงหาคม 2547 21:12 น. - comment id 320359

    ความแตกต่างบนโลกใบใหญ่
    กับคงมีไว้ในโลกใบนี้
    บางครั้งกับบางคนในชีวี
    ก็ดูแล้วแสนดีเหลือกำลัง
    
    แต่บางคนที่ยากจนทนเปล่าเปลี่ยว
    ไม่มีใครแลเหลียวให้ความหวัง
    ทั้งที่เราก็คนคนเหมือนกัน
    นี่หละหนอโลกนั้นมันใหญ่เกิน
    
    *-*ความแตกต่างในโลกใบใหญ่มีเสมอค่ะ  คุณเขียนได้ดีนะค่ะ  สักวันฝันคงเป็นจริงก็ได้ค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน