ดินแดนแห่งพุทธะ

แก้วประเสริฐ

       ท่องเที่ยวไปดินแดนแคว้นพุทธะ
รับธรรมะมาไว้ให้ผ่องใส
เพื่อละล้างหมางหม่นอยู่ภายใน
ผูกพันใจเพื่อสว่างล้างมลทิน
       คำจารึกที่สอนบางตอนกล่าว
อีกเรื่องราวลงไว้คนได้ถวิล
ที่แวะมาเยี่ยมเยือนเป็นข้อจินต์
ถึงเหตุสิ้นหนทางอับปางตน
       ว่าควรมีสติไว้เฝ้าในจิต
มิปล่อยคิดวกวนจนสับสน
เมื่อทำอะไรอย่าให้ได้ปะปน
อย่าปล่อยตนหลงไปจนได้เพลิน
       สัมปชัญญะมีไว้กับใจเสมอ
มิพลั้งเผลอหายไปจนได้เขิน
ควรให้สติเข้าช่วยด้วยดำเนิน
สร้างแนวเดินไขว่คว้าหาหนทาง

       เมื่อสัมปชัญญะสติผลิมาเกิด
แสนเลอเลิศสิ่งใดย่อมไม่ขวาง
กนิษฐ์สมาธิเมื่อเกิดเพริศแพร้ววาง
เป็นทางสว่างทำให้ได้ปัญญา
       จะประกอบสิ่งใดก็ได้ผล
หากจรดลคนเขาย่อมปรารถนา
ด้วยมีสติเข้าควบคุมทุกเวลา
ทุกสิ่งพาสำเร็จเสร็จทุกประการ
       เมื่ออ่านจบหัวใจให้แช่มชื่น
ให้ระรื่นนำมาคิดจิตประสาน
ย่างซ้ายขวาสติไปให้เบิกบาน
จิตสำราญพลันคลายทุกข์ที่มี
       จึงขอฝากเอาไว้จงให้คิด
โปรดทำจิตคิดตรองไม่หมองศรี
ทำสิ่งใดให้ระลึกถึงทุกที
ก็เป็นที่สมมาดตามเจตนา.          

                 ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙