และแล้ว.....ปากกาด้ามสวยก็หมึกหมด เติมเขียนจนหยดสุดท้ายให้ฝันหา เยนกลอนลงเนต มีคนตอบชอบอุรา แต่เขียนกลอนเย็นชาที่ฝังใจ กลอนเย็นชาต้องเขียนด้วยปากกาหม฿กซึม ให้ซึมไว้เป็นเล่มเห็นไฉน ปากกาที่อยู่ในมือมันสั่งจากหัวใจ ให้ลงไปในมือขยับลง สิ่งที่เขียนด้วยน้ำหมึกลงกระดาษ ให้สะอาดตาสีเป็นเล่มใส แต่งด้วยดอกไม้สีสวยแม้นแห้งแล้วก็เคยสดใหม่ ยิ้มแรกไปให้เคยผ่านมาตามความเป็นจริง บ้างก็ซึมเศร้า บ้างเลล่าความสนุก ชีวิตคนคลุกด้วยกลิ่นไอให้สุงสิง บ้างก็มีความดีงามตามความจริง สร้างทุกสิ่งให้สมดัง......ช่างหมายปอง คีย์ในแป้นกับลายมืออันสวยสด จะสู้หมึกซึมทุกหยดความงามก้ไม่มีสอง แต่งหน้ากระดาษสวยสู่เล่มไม่มีรอง ก็จะต้องเขียนทุกวันเป็นเล้ม...............เลือดน้ำเงิน เอารูปติดคิดไปให้โพสท่า ลูกก็ว่าโพสเก้กเหมือนเคอะเขิน เราก็ติดรูปเราเอาจนเพลิน ลงเล่มเนิ่นนานเข้า............ศิลปะ..........งาม
29 สิงหาคม 2547 12:09 น. - comment id 318568
มาอ่านเป็นกำลังใจนะครับ
29 สิงหาคม 2547 12:47 น. - comment id 318599
อืมส์.. ได้อารมณ์.งคนละแบบ... เขียน..กะพิมพ์... พี่ก็ชอบน่ะ..ปากกาหมึกซึม... มาเยี่ยมจ๊ะ
29 สิงหาคม 2547 20:23 น. - comment id 318845
อื่อ..เขียนดีนะ เป็นความในใจ..รวบรวมและเรียบเรียง สื่อออกมาให้ชัดๆ คนอ่านจะได้เข้าใจได้ง่าย มันยากเหมือนกันนะ ที่จะบอกความในใจของเราให้คนอื่นรู้ได้แบบง่ายๆ.. ขยันเขียนอีกนะ สวัสดี..