ในการจาริกของผู้พเนจร

ปุถุซน

ภายใต้ฟ้าครามแสงจันทร์กระจ่าง
หนทางดูยาวไกลราวกับทางช้างเผือก
แต่ข้ากลับรู้สึกประหนึ่งกำลังเดินเล่น
ในสวนอันหลากด้วยพฤกษชาติ
แมกไม้แห่งความคิดครึ้มเขียวขจี
ผีเสื้อแห่งจินตนาการโบยบินว่อน
ในดวงตาแมลงปอข้าเห็นขุนเขา
และโลกฉากเบื้องหลังข้า
อากาศเหน็บหนาวข้าจึงได้ห่มผ้า
มีหนทางข้าจึงได้จรเดินทางรอมแรม
ดาบข้ามิได้มีไว้เพื่อปลิดชีพผู้ใด
แต่มีเพื่อเข่นฆ่าอัตตาซึ่งลำพอง
สำคัญคิดว่าตนรู้เหนือกว่าผู้ใด				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    27 สิงหาคม 2547 19:55 น. - comment id 317794

     
    งดงามมากครับภาษาที่ใช้และความนัย
    ที่สอดใส่ จอมยุทธสามารถพิชิตได้ทุกผ
    ู้ยกเว้นตัว   ถ้าไม่สามารถปราบตัวเอง
    ได้จะถือว่าเยี่ยมยุทธได้อย่างไร  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ทิกิ_tiki ไม่ลงทะเบียนจะไปแล้วค่ะ

    28 สิงหาคม 2547 10:50 น. - comment id 318020

    มาอ่านแล้วจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน