น่าหยอกล้อเสียจริงที่สิงโตกลิ้งเหมือนแมว กงเล็บที่คมกริบมีไว้จั๊กกะจี๋ผู้อยู่ใต้การคุ้มครอง แต่แกร่งกร้าวพร้อมตะปปใส่ผู้รุกล้ำ แววตาอันวาวโรจน์ และคำรามเสียงอันเข้มข้น ใช่ขู่คำรามหรือฝอยฟองฟอด เป็นความอบอุ่นที่แผ่กว้างลงมาสู่ผู้เดินทางให้วางใจ อำนาจที่แท้จริงของสิงโต ต่างจากอำนาจของสุนัขเถื่อน ลำพังการเป็นผู้นำคือนอกจากจะคุ้มภัยให้เผ่าฝูง แล้วยังต้องยอมเสียสิ้นแม้ลมหายใจตัวเองเพื่อเผ่าพันธุ์ดำรงอยู่ อำนาจหากไม่ลุแก่มัน อำนาจคือความน่ารักที่ปกปักและปกป้องให้เผ่าฝูงมีเวลาชื่นชมสายรุ้ง สดับยินโสตดนตรีกล่อม ได้กว่าไพเราะ อำนาจช่างน่ารักหากเป็นอำนาจอันโอบอุ้มด้วยคุณธรรม
26 สิงหาคม 2547 04:18 น. - comment id 316868
เขียนได้ดีอีกแล้ว แต่อันนี้ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร เข้ามาทักทายเหมือนเคย
26 สิงหาคม 2547 09:26 น. - comment id 316912
สื่อออกมาได้สุดแสนคม ด้วยคารมที่ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เรื่องของ อำนาจ...ดูเหมือนจะเป็นบทบัญญัติที่ สูงสุดที่เหล่ามวลมนุษย์ใฝ่ปอง ๚ะ๛ size>
26 สิงหาคม 2547 13:05 น. - comment id 317016
อยากให้มีผู้นำแบบนี้เยอะๆ จังนะคะ ...................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
26 สิงหาคม 2547 13:05 น. - comment id 317017
อำนาจใดไหนเล่าจะงามเท่าอำนาจแห่งรัก ซึ่งบุรุษอาชาไนยแสนยิ่งใหญ่ปานใด ก็ยากที่จะหนีพ้นยอมสยบแทบตักเธออิอิ
26 สิงหาคม 2547 20:54 น. - comment id 317261
เปรียบเทียบได้ดีค่ะ
27 สิงหาคม 2547 03:27 น. - comment id 317367
เมื่อเขียนคือได้รับฟังการขานขับจากรายการถึงลูกถึงคน แต่ไม่ถึงอกถึงใจ หรือถึงไหนถึงกัน เลยเขียนแบบขูดๆเขี่ยนๆ ใครอาสามาเป็นผู้นำที่ดีพร้อมบ้างมีไหม อย่าได้แต่ว่าแล้วไม่มีใครมาเสนอตัวมาเป็นนาาาาาาายกกกกกกกเลยพร้อมเป็นผู้ตามที่ดีมาตั้งนานแล้ว