เป็นเพียงคนขี้เหงาคนหนึ่ง.. ที่ไม่เคยจะซึ้งถึงคำว่าเพื่อน.. ความทรงจำในสมัยเก่าแสนลางเลือน.. ถูกบิดเบือน..ด้วยความเหงาและน้ำตา.. เพราะอะไรที่ทำให้เหงามากขนาดนี้ เธอคนดี..คงอยากรู้และค้นหา.. เพราะฉันที่เธอรู้จัก..ถึงแม้จะยิ้มเริงร่า... แต่ในใจนั้นว่า..เสแสร้งและแกล้งทำ.. กลัวจังเลย กับความเงียบเหงา.. ที่ต้องนั่งจับเจ่า..เหมือนเก่า..ดูน่าขำ.. ดั่งนรก..ที่ฉันนั้น ต้องชดใช้กรรม.. ฉันจึงจำ ต้องร่าเริง เพื่อร้องหาใครสักคน.. ใครสักคนที่คอยมาเคียงชิดใกล้.. ใครสักคนที่ไม่หวั่นไหว..ไม่สับสน.. ใครสักคนที่เช็ดน้ำตายามฉันทุกข์ทน.. ใครสักคนที่ร้อนรน..เพื่อฉันคนเดียว.. ...........เหงาๆ............ คนเหงา..คนเดิมคนนี้.. ก็มีเพียงความอ่อนไหว.. และความอบอุ่นน้อยๆจากดวงใจ มอบให้เมื่อยามได้พบเธอ..
20 สิงหาคม 2547 23:31 น. - comment id 313809
........................ บางครั้งวิจิตรว่าวิจิตรชอบคนขี้เหงา ขี้เหงามากๆยิ่งดี เขาจะได้รักวิจิตรมากๆ เห็นวิจิตรเป็นคนที่มีค่าในชีวิตเขา... บางครั้งวิจิตรคิดว่าตัวเองชอบคนอ่อนแอ เศร้าๆ แบบผู้ดีขี้โรค... บางครั้งวิจิตรก็คิดว่าตัวเองชอบคุณร่าเริงแจ่มใส ช่างพูดช่างจา ตลก ขำได้ทั้งวัน เปิ่นๆ แต่ทุกครั้งที่วิจิตรคิดก็ต้องเก็บไว้ในใจ ....
21 สิงหาคม 2547 02:10 น. - comment id 313880
ขอให้เป็นฉัน ในทุกคืนวันที่เธออ่อนไหว บอกเล่า...ถ้อยคำจากหัวใจ ไม่ว่านานแค่ไหน...จะอยู่กับเธอ อย่าเพิ่งท้อถอย ความสำเร็จรอคอยอยู่ข้างหน้า ไม่มีใครได้อะไรง่ายๆในวันเวลา สู้นะ...สู้จนกว่าจะถึงเส้นชัย อาจจะไม่มีมากมาย เพียงแค่เต็มใจก็เท่านั้น ต่อให้ผ่านวันนี้ไปอีกกี่วัน ให้เธอรู้ว่ากำลังใจจากฉัน...ก็ยังมีให้เธอทุกวันเหมือนเดิม
21 สิงหาคม 2547 05:13 น. - comment id 313923
ถ้าหัวใจมีความอบอุ่นมอบให้กับใคร หัวใจดวงนั้นย่อมไม่เหงาหรอกครับผม
21 สิงหาคม 2547 11:02 น. - comment id 314017
คนเราความเหงาย่อมมีได้ทุกๆคนแต่ทำอย่างไรล่ะจะให้ความเหงาลดน้อยถอยลง ทั้งๆทีพยายามแล้วแม้แต่คนที่เราคิดว่ารักเคียงคู่ก็ยังเกิดในใจเราได้ แปลกจริงน๊ะ. แก้วประเสริฐ.
21 สิงหาคม 2547 11:22 น. - comment id 314030
เขียนได้ลึกซึ้งกินใจมากครับ ๚ะ๛ size>
21 สิงหาคม 2547 12:15 น. - comment id 314072
อย่าเหงาไปเลยนะคนดี นึกดีดี..ว่ายังมีคนอยู่ใกล้ใกล้ ฉัน..คนนี้..จะคอยเป็นกำลังใจ หรือเห็นฉัน..เป็นคนไม่สำคัญ
21 สิงหาคม 2547 12:58 น. - comment id 314098
เหงาได้..แต่ห้ามเศร้านะคะ แวะมาฝากความคิดถึงหอบเบ่อเร้อ รับไว้นะ
21 สิงหาคม 2547 13:47 น. - comment id 314138
แวะเข้ามาทักทายสมาชิกชมรมคนขี้เหงาเหมือนกัน...ความเหงาเป็นศิลปะอย่างนึงของชีวิตค่ะ ทำให้เราเห็นความสำคัญของคนรอบตัวเยอะ...เลย คิดถึงนะคะ
21 สิงหาคม 2547 13:57 น. - comment id 314141
++แวะมาเยี่ยมจ้า++ พี่เม้นท์ไว้อีกที่อ่ะ... ลองค้นหาเถอะ..เผื่อเจอ.. ว่าอยู่ตรงไหน... +++++++++++++++++++++ ^___^
21 สิงหาคม 2547 14:05 น. - comment id 314145
เหงารึปล่าว ไม่รู้ เหมือนกัน คงชินแล้ว
21 สิงหาคม 2547 14:10 น. - comment id 314150
เหงาเหมือนกันค่ะ บางครั้งก็เหงามาก บางครั้งก็เหงามาก แต่ไม่เป็นไรยังมีเพื่อน
21 สิงหาคม 2547 17:53 น. - comment id 314238
แตงก็คงเหงาจนชินแล้ว รึป่าววววว...... ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ค้าว่ากันว่า ถ้าเหงาก็ลองคิดถึงเพื่อนที่แสนดีสักคน แต่แตงว่านะ..... ความเหงาก็เป็นเพื่อนที่แสนดีของเรานั่นแหละ เวลาเราเหงามันก็สร้างอะไรๆหลายอย่างออกมานะ อย่างบางคนชอบวาดรูปก็จะวาดรูปสวยๆ (แววตาอาจจะแฝงไปด้วยความหงา) อะไรทำนองเนี้ย ก็อย่างตอนนี้ ความเหงาก็สร้างบทกลอนที่เพราะๆของวีนัสได้ไงค่ะ แวะมาสวัสดีความเหงาค่ะ คิดถึงๆ......
21 สิงหาคม 2547 18:49 น. - comment id 314258
...สวัสดีคร่า ..เศร้าจังเลยนะคร่า ..แนนขอเป็นกำลังใจนะคร่า กลอนเพราะมากเลยคร่า
22 สิงหาคม 2547 07:18 น. - comment id 314438
..เรน..ขอมาเป็นเพื่อน ..นั่งข้างๆ .. ตาปรอย ..ด้วยดิคะ.. อิอิอิ..
22 สิงหาคม 2547 09:36 น. - comment id 314513
เหงา...เศร้าจังเลยค่ะ เป็นกำลังใจนะค่ะ
22 สิงหาคม 2547 14:15 น. - comment id 314675
มากันเพียบขนาดนี้ หายเหงาหรือยังเอ่ย...อิ อิ
23 สิงหาคม 2547 10:06 น. - comment id 315085
สวัดดีเจ้า..พอดีผมเปลี่ยนงานใหม่เลยไม่ค่อยมีเวลาอะคาบ เพิ่งลงตัวนี่เองคราบ สวัดีจ้า ทักทายเหมือนเดิม
23 สิงหาคม 2547 22:18 น. - comment id 315523
จะไปคอยปลอบขวัญ ให้เธอนั้นหายเงียบเหงา จะไปเคียงข้างดั่งเงา เพื่อให้เธอลืมความเศร้าในใจ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
26 สิงหาคม 2547 20:11 น. - comment id 317224
เธอเหงาใช่ไหมบอกฉันได้นะเธอ... ไม่ใช่แต่เธอเท่านั้น ที่อ้างว้าง ฉันก็ไม่เหลือใคร วันนี้ใจเราบอกช้ำมากแค่ไหน...ให้พักใจไว้ตรงนี้ แล้วเรานั้นมาดูแลหัวใจ..ให้กันและกัน..