สวัสดีเพื่อนนักกลอน กับเพื่อนตัวอักษรเก่าๆ วันนี้เงียบเหงาซึมเศร้า มองเห็นแต่เงาของตัวเอง ..ไม่เคยเห็นหน้ากันสักที แต่มีความรู้สึกดีดีมาให้ ทุกทุกวันที่ไม่มีใคร จำได้แต่ว่าอาจมีเธอ ...เก็บตัวอักษรมาร้อยเรียง ก็ยังเก็บได้แต่เพียงตัวเก่าๆ สะกดรวมกันแล้วยิ่งซึมเซา มีแต่คำว่า..เรา ..คำว่า..เขา..แล้วคำว่า..ลา.. คิดถึงมากเลย
21 สิงหาคม 2547 11:39 น. - comment id 314036
วาดภาพแห่งความเศร้า ด้วยตัวอักษรได้ดีมากครับ ๚ะ๛ size>
21 สิงหาคม 2547 16:57 น. - comment id 314224
ก็ความรูกสึกของคนเราก็คงมีเท่านี้แหละ แต่ว่ารายละเอียดอาจจะต่างกัน
21 สิงหาคม 2547 19:32 น. - comment id 314281
ถ้าคิดถึง ก็บ่น มาบ่อยๆ แล้วจะคอย มาอ่าน นานๆครั้ง จะมาอ่าน บอกใจ ให้คอยฟัง ว่าเพราะจัง ดังๆ ให้ลั่นกลอน
21 สิงหาคม 2547 21:00 น. - comment id 314314
สวัสดีค่ะน้องอนาลัย... อ่านกลอนของน้องแล้วชอบมากค่ะ กลอนเพียงไม่กี่บทแต่ให้ความรู้สึกมากมาย ชอบจริงๆ ขอบอก
22 สิงหาคม 2547 00:03 น. - comment id 314384
ขอขอบคุณทุกทุกคน ที่ได้ยินเสียงบ่นของคนเศร้า เมื่อก่อนนี้ท้องฟ้ามีแต่ดวงดาว รู้แล้วว่าวันนี้มีพวกเราเหล่านักกลอน ดึกแล้วนะขอเพื่อนๆหลับสบาย ตัวหนังสือก็ไม่หายและไปไหน เพียงแต่เราต้องตามหาอย่าอาลัย เพื่อตื่นขึ้นวันใหม่จะได้เจอ