วันนี้ตั้งใจที่จะเริ่มทำหลายสิ่งหลายอย่าง.. พร้อมปล่อยวางกับสิ่งรอบข้าง ที่ทำแล้วไม่เกิดผล.. เป็นคนดีเกินไป บางทีมันก็เกินจะทน.. ลำบากลำบน..กับผู้คนที่ไม่เคยสนใจใคร.. กลับมานั่งมองตัวเอง..ฉันทำไปเพื่อ?.. เขาก็ยังไม่เผื่อแผ่ น้ำใจให้.. แล้วฉันจะช่วยเขาต่อไปทำไม.. ในเมื่อฉันก็ไม่ใช่คนดี..ที่ไม่หวังได้คืน.. น้ำใจเป็นสิ่งที่มีค่า... แต่ตีราคาเป็นเงิน..คงน่าขมขื่น.. ทั้งที่ให้กันได้ ไม่จำเป็นต้องหวังคืน.. แต่คนให้ต้องกล้ำกลืน เมื่อไม่เคยได้รับคืนกลับมา.. วันนี้ก็ถึงขีดสุดที่จะรับได้... ทนไม่ไหว กับความใจดำ ของเพื่อนที่คบหา.. เวลาเธอลำบาก ฉันคือคนที่เธอพึ่งพา.. แต่ตอนนี้ฉันก็เป็นเพียงแค่หมา...ในสายตาเธอ..
19 สิงหาคม 2547 21:44 น. - comment id 313255
สักวันหนึ่งพึงเห็นในคุณค่า จะกลับมาพึ่งพาไม่ช้าหรอก ถนอมใจเอาไว้ไม่ช้ำชอก ไม่เคยหลอกบอกคนดีนี่เรื่องจริง .. ทำความดีไว้น่ะค่ะ อย่าเพิ่งท้อแท้ค่ะ.. สู้ สู้ สู้.. ..
19 สิงหาคม 2547 22:46 น. - comment id 313273
อย่าโกรธดิคะ.. เรนกลัวแย้ ว ว.. อิอิอิ.. ..เรนรู้..น๊า .. แป๊ปเดี๋ยว .. พอเพื่อนง้อ..พี่วีนัสก็ ยิ้ม ม.. เหมือนเรน..เล้ยย .. จริงเปล่าคะ.. ..ไม่ผิด ร๊อ ..ก.. แว๊ป ..
20 สิงหาคม 2547 10:44 น. - comment id 313405
อย่าไปท้อแท้ครับ บทเรียน บทแรกของรักคือความอดทน ๚ะ๛ size>
20 สิงหาคม 2547 11:46 น. - comment id 313475
ผมอ่านของคุณแล้วห่อเหี่ยวใจครับ ว่าจะแต่งกลอนแต่มานึกได้ถึงท่านผู้เฒ่าที่เขียน นางงามตู้กระจก มีกลอนบทหนึ่งซาบซึ้งกินใจผมมาก จึงได้เชิญมาให้คุณลองอ่านแล้วพิจารณาดูก็จะทราบซึ่งเหตุผลที่คุณรำพันมาครับ ท่านผู้เฒ่าคงจะไม่ว่าผมหรอกจริงไหมครับเพื่อเผยแพร่งานของท่าน จิตมนุษย์สุดลึกเกินนึกนัก มันยอกยักแยกยอนย้อนฉงน ดั่งรากไม้งอกรกช่างวกวน เหมือนใจคนสัปดนวกวนเวียน ท่านผู้เฒ่า โง่งม ครับนี่แหละคือบทกลอนที่ท่านผู้เฒ่าเขียนไว้เป็นคติเตือนใจมาก เพื่อนเราลองพิจารณาดูเอาเองนะครับ แก้วประเสริฐ.
20 สิงหาคม 2547 11:47 น. - comment id 313477
เหอๆๆๆๆ
20 สิงหาคม 2547 12:56 น. - comment id 313497
เพื่อนมีหลายประเภทค่ะ คนไหนที่เราได้พึ่งพาตอนลำบากหรือทุกข์ยากน่ะเพื่อนแท้ค่ะ
20 สิงหาคม 2547 13:52 น. - comment id 313529
แหม่.. จายเย็นๆๆจ้า.. แวะมาให้กำลังใจ...นะ.. ^___^
20 สิงหาคม 2547 17:44 น. - comment id 313642
ใครหนอ ทำ ได้ แต่ มีด น่ากลัวจัง เห็นแล้ว เจี๋ยว เค้าว่าเพื่อกินหาง่าย (แต่ทุกวันนี้ ต้องกินข้าวคนเดียวทุกมื้อ อยากมีเพื่อนกิน ข้าวสักคน) เพื่อนตายหายาก (ใครจะไปตายกะแก ตัวใครตัวมัน ยุค นี้ พ.ศ.นี้) แล้วจะหาเพื่อนแท้กันที่ไหน มีแต่ ปากปราศัย เชือคอ ให้มัวหมอง คงหมดแล้ว ไม่มีแล้ว มิตรแท้ ที่หมายปอง จึงต้องปล่อยวาง ลอยล่อง ตาม ครรลอง ของสังคม จงทำใจ
20 สิงหาคม 2547 19:46 น. - comment id 313668
สวัสดีครับน้องวีนัส รักข้างเดียวก็งี้อ่ะครับ เกิดอาการน้อยใจ ได้ง่าย ดีเกินไป ช่างน้อยใจได้น่ารักมากครับน้องวีนัส ทำไมเปรียบตัวเองยังงั้นครับ น้องวีนัสก้อเป็นดาวอีก ดวงที่สุกสกาว งดงาม น่าเมียงมองและชื่นชม อย่า เปรียบตัวเองอย่างนั้นเลยนะคนดี อย่างน้อย พี่เมกก็อีก คน ที่เห็นน้องวีนัส เป็นดาวที่สกาวกลางใจ ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll
20 สิงหาคม 2547 21:15 น. - comment id 313737
นับหนึงให้ถึงร้อย ให้ค่อยคิดคำนึงหา เรื่องราวร้อยเรียงมา พิจารณาก่อนตัดใจ นำหลายเรื่องมาร้อยปะติดปะต่อกันก่อนตัดสินใจทำอะไรลงไปครับ เราคบคนหรือใครได้อย่างมีความสุข เราคบที่ความดีของเขา ค้นหาคงเจอะเจอนะครับ
26 สิงหาคม 2547 20:16 น. - comment id 317228
o_O !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!