หน้าส่วนตัว
ฉันไม่ใช่ท้องฟ้า
หรือว่าสายลมเย็น
ฉันไม่ใช่เช่น
ดั่งที่เห็นเคยเป็นมา
ฉันไม่ใช่ผีเสื้อ
ที่บินเหนือหว่างบุปผา
ฉันเป็นคนมายา
ที่แสร้งว่าจะจริงใจ
ฉันไม่ใช่ที่พักพิง
ลำธารนิ่งที่สวยใส
ฉันเป็นเช่นเพลิงไฟ
ที่เผาไหม้ในดวงตา
ฉันไม่ใช่สีขาว
หรือดวงดาวที่พราวฟ้า
เพราะฉันอยู่ในหยาดน้ำตา
ดั่งนี้-ฤาจะมีค่ากับใคร
ทะเลไม่เคยหลับ 16 ส.ค. 2547 08:43 น. - ID 59180 
948
4
0
16 สิงหาคม 2547 08:53 น. - comment id 312542
อย่างน้อย น้ำตาก็มีค่ากับเพียงพลิ้วมากพอสมควรค่ะ
16 สิงหาคม 2547 09:07 น. - comment id 312550
กลอนแสดงอารมณ์ไหวหวั่น ได้พริ้วแผ่วมากๆเลย ๚ะ๛ size>
16 สิงหาคม 2547 09:39 น. - comment id 312563
ขอบคุณค่ะคุณ Robe
16 สิงหาคม 2547 15:32 น. - comment id 312644
เธอไม่ใช่สิ่งใดใดในโลกนี้ เธอไม่มีคุณค่ามากกว่าสิ่งไหน เธอเป็นเพียงสิ่งที่อยู่ภายในใจ สิ่งใดใดก็ไม่เปรียบเทียบเท่าเธอ เป็นกำลังใจให้นะคะ
16 สิงหาคม 2547 16:42 น. - comment id 312690
ไพเราะมากค่ะดาหลามาชื่นชมนะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
