ดาวลอยโรยร่วงฟ้า

แก้วประเสริฐ


         เกิดเป็นหญิงยากแท้ที่แลเห็น
เปรียบคล้ายเช่นมาลีที่อับเฉา
ยามหอมกรุ่นเบิกบานแสนลำเพา
ช่างโลมเร้าเอาใจเสียทุกทาง

         เมื่อสิ้นกลิ่นสีแสงแห่งชีวิต
ถูกเขาปลิดทิ้งขว้างอย่างเมินหมาง
สร้างกั้นกีดปิดทางเสียเบาบาง
ยากจะวางตัวได้ในสังคม

         ยามรุ่งเรืองดุจดาวประดับฟ้า
แสงดาราเจิดจ้าพาเฉิดโฉม
ยกย่องเข้าเอาใจดั่งโพยม
ดุจแสงโคมส่องรักมักเอาใจ

         พอดาวล่วงพ้นหล่นจากบนฟ้า
สิ้นวาสนาพาให้ไม่สดใส
จะถูกเหยียดดูหมิ่นสิ้นทางไป
โดนผลักไสไกลห่างร้างแรมลา

         โอ้หญิงเอ๋ยจงใฝ่ใจในชีวิต
อย่าให้จิตผิดทางไม่หรรษา
จนเป็นเหตุให้ต้องนองน้ำตา
แล้วนำพาตัวหนีลี้ห่างไกล

         จงตั้งมั่นหันมองถ่องแท้เถิด
รอบกายเกิดจากมายาที่สาไถย
วางกำหนดกฎเกณฑ์ส่วนตัวไป
อย่าให้ใครบ่งชี้ที่แนวทาง

         การหลงตัวมัวเมาในกลิ่นรส
ที่หอมจรดรสหวานจะเศร้าหมาง
ตัวของเราย่อมรู้อยู่ควรวาง
จัดแนวสร้างชีวิตพิจารณาเอง

         ยามดาราพากันนั้นทอแสง
ยังสร้างแหล่งแห่งพักไว้เหมาะเหม็ง
รู้กลางวันกลางคืนมิกลัวเกรง
ไม่ต้องเคว้งหลงทางอย่างดาวโรย.    

                ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙				
comments powered by Disqus
  • อพันตรี

    13 สิงหาคม 2547 06:19 น. - comment id 311081

    คุณเป็นคนจิตใจดีนะ
    ขอบคุณแทนผู้หญิงที่คุณแต่งกลอนให้แง่คิดที่ดีกับพวกเธอ
    
    
  • อัลมิตรา

    13 สิงหาคม 2547 07:55 น. - comment id 311102

    :) เห็นด้วยกับคุณอพันตรี นะคะ .. 
    
    แง่คิดที่ฝากมากับบทกลอน มีประโยชน์มากค่ะ
  • Robert TingNongNoi

    13 สิงหาคม 2547 08:02 น. - comment id 311106

    
    การเกิดและดับเป็นเรื่องธรรมดาแห่ง
    สังขาร ไม่มีสิ่งใดได้รับการยกเว้นและ
    ไม่มีสิ่งใดสัจจังได้เท่ากาลเวลา
    
     ดาวดวงน้อยเคยลอยได้สูงเด่น
    เธอเคยเป็นดาวสว่างกลางเวหา
    พอก้าวล่วงถึงห้วงแห่งเวลา
    ดาวสูงค่าก็สลัวมัวตามกาล ๚ะ๛
    
    size>
  • มณี ปัทมะ ตารา

    13 สิงหาคม 2547 08:19 น. - comment id 311116

    คงค่าดาราฉายแสง
    คงแรงความดีเถิดหนา
    ทุกขังอนิจจังอนัตตา
    สูงค่าแห่งหญิงหยิ่งทนง
    
    ธรรมสวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ  และทุกท่านค่ะ
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    13 สิงหาคม 2547 09:14 น. - comment id 311162

    แวะมาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ
    
    เขียนดีครับ
    
    
  • พฤหัส กฤษชยรักษ์

    13 สิงหาคม 2547 09:37 น. - comment id 311191

    อ่านแล้วนึกตามก็เห็นจริงว่า ดาวบนฟ้ารู้จักหลบหลีกอันตราย พอแสงอาทิตย์มาก็แอบนอน ถึงได้อยู่ยั่งยืนไม่ร่วงโรย หญิงสาวถ้ารู้รักษาตัวรอดก็เบ่งบานได้เนิ่นนาน
  • เมกกะ

    13 สิงหาคม 2547 10:03 น. - comment id 311207

    สวัสดีครับท่านแก้วประเสริฐ
    ฮิๆๆๆๆๆ  เกิดเป็นชายใครว่าสบายครับ
    ทั้งทำงาน  ทั้งตามจีบหญิง  ทั้งทำหน้าที่ของลูก
    เฮ้ออออออ เยอะมาก  ลำบากจริง ๆครับ
    ยิ่งเป็นลูกผู้ชายไทยเช่นเมก ลำบากมาก ๆ 
    แต่ก็พอใจที่ได้เกิดมาเป็น นายเมกนะครับบบบ  ฮิๆๆๆๆ
    
    เมกก็เป็น  คนอย่างนี้ 
    บางครั้งเหมือน  คนใจง่าย 
    บางครั้งเหมือน  ไม่มีใจ 
    แต่รักใคร  ก็รักจริง 
    
    ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll,  
    
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    13 สิงหาคม 2547 13:02 น. - comment id 311305

    งานให้ข้อคิดดียิ่งค่ะ
    ................................
    ลี่...ผู้มาเยือน
    .
  • กุ้งหนามแดง

    13 สิงหาคม 2547 16:12 น. - comment id 311388

    ขอขอบคุณคุณแก้วประเสริฐสำหรับงานดีๆ ทีให้ข้อคิดเช่นนี้..
    
    ..
    
    
  • 1

    13 สิงหาคม 2547 20:05 น. - comment id 311527

    
    แวะมายิ้มให้ครับ
    
    ^_____^
    
    
    
    
    
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    14 สิงหาคม 2547 00:09 น. - comment id 311615

    มาเป็นกำลังใจจ้า
    คงจำได้
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:05 น. - comment id 311701

    คุณ  อพันตรี
    
                ครับผมเขียนถึงเด็กสาว แล้วเผอิญไปเจอหญิงไม่สาวแต่ว่าอดีตเคยรุ่งเรืองเป็นนักร้องแล้วทำตัวแบบฟุ้งเฟ้อพอตกต่ำลงหาคนเหลียวแลมิได้ ปล่อยตัวลำบากมากบางครั้งผมสงสารแต่ไม่น่าสงสารเห็นแก่เด็กตาดำๆเลยให้บ้างไม่ให้บ้าง  เลยมาเขียนเพื่อให้คนที่ทำตัวฟุ้งเฟ้อได้เป็นข้อคิดไว้เท่านั้นเองครับ  ขอบคุณมากครับ
    
                               แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:06 น. - comment id 311702

    คุณ  อัลมิตรา
    
             ได้รับการชมจากยอดหญิงนักกลอนแล้วรู้สึกเป็นปลื้มมากครับ ขอบคุณครับ
    
                         แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:10 น. - comment id 311703

    คุณ  Robert TingNongNoi
    
                ครับจริงอย่างที่คุณว่ามาและกลอนของคุณดีมาก  หากคนเรานั้นทั้งๆที่ทราบแล้วแต่เมื่อรู้ควรที่จะระมัดระวังตัวไว้บ้าง อย่างเช่นที่ผมตอบคุณ อพันตรีไว้แหละครับจะว่าเป็นกรรมก็ไม่ได้ คิดว่าเป็นเพราะตัวเองไม่รู้จักประมาณตนเองครับ ขอบคุณมากครับ
    
                       แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:14 น. - comment id 311707

    คุณ  มณีฯ
    
                 เป็นธรรมะซึ่งเป็นสิ่งแท้แน่นอน แต่หากรู้จักประมาณตนเองไม่ประมาทความทุกข์ ความเปลี่ยนไป ความดับไม่เป็นแก่นสาร ย่อมชลอได้หากเข้าใจในหลักความจริงครับ ขอบคุณขอพระอังคีรสจงคุ้มครองคุณครับ
    
                              แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:17 น. - comment id 311708

    คุณ  ผลัดใบสู่วัยกล้า
    
                การให้กำลังใจเพื่อให้เกิดพลังงานย่อมดีกว่าการให้วัตุใดๆทั้งสิ้น ขอบคุณมากครับ
    
                               แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:19 น. - comment id 311709

    คุณ  พฤหัส
    
             ใครเล่าจะรู้หัวอกได้เท่าดาวเหมือนกัน คุณเป็นดาวดวงหนึ่งย่อมเข้าใจในวิถีทางของการเดินทางของดวงดาว  เป็นจริงอย่างคุณกล่าวไว้หากรู้ประมาณตนไม่ประมาทแล้วย่อมเบ่งบานได้เสมอครับขอบคุณมากครับ
    
                            แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:21 น. - comment id 311710

    คุณ  เมกกะ
    
               ครับอะไรๆในโลกนี้ไม่แน่นอนหรอกครับ  แต่หากรู้จักรักษาตัวไว้โดยประมาณตัวเองเอาการไม่ประมาทเป็นที่ตั้งแล้วย่อมพ้นภัยได้เสมอครับ ขอบคุณมากครับ
    
                           แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:24 น. - comment id 311711

    คุณ  ลี่   ชวนมาเยือน
    
                  ครับขอบคุณมากครับคุณลี่ ผมเขียนขึ้นตามสภาพความเป็นจริงเพื่อคนบางคนครับหากหลายๆคนนำมาติงในหัวใจไว้ก็จะดีครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:26 น. - comment id 311712

    คุณ  กุ้งหนามแดง
    
              ขอบคุณมากครับเพื่อนรัก ผมมักจะทำอะไรในสิ่งแวดล้อมหรือก็กับตัวเองแหละครับ หากสามารถช่วยได้ก็จะช่วยเพียงแสดงเหตุข้อคิดไว้เท่านั้นแหละครับ
    
                              แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:28 น. - comment id 311714

    คุณ  First _January
    
                   ประทับใจมากครับกับรอยยิ้มที่หล่อและสุดซึ้งครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    14 สิงหาคม 2547 11:31 น. - comment id 311715

    คุณ  เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
    
             ทำไมจะจำไม่ได้ครับเพราะทุกๆคนก็มีดวงวิญญาณทั้งสิ้นแล้วคุณเป็นเจ้าสาวของเขาที่ฝังลึกไว้ในดวงแห่งวิญญาณมีหรือจะจำไม่ได้  ขอบใจมากจ้า
    
                                แก้วประเสริฐ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน