สายลมหวนชวนสวาทขึ้นในจิต สัญญาอดีตเคยรักหักแปรผัน สายสัมพันธ์นั้นแยกจากชีวัน จนเหหันกั้นขวางร้างอารมณ์ ขมขื่นทรวงหน่วงเหน้าเฝ้าลงลึก ยากจะตรึกผนึกห้วงช่วงเหมาะสม ปมถูกผูกตัดแยกแตกระบม มันระทมถมลึกผนึกภายใน ด้วยใจกายร้อนรุ่มสุมไฟรัก ถูกนำชักพาไปให้หวั่นไหว เมื่อพานพบสบหญิงมิตั้งใจ ตั้งจิตไว้สัญญาว่าจะลืม ลมผ่านโชยโรยรินด้วยกลิ่นสาว ช่างโน้มน้าวเร้าอารมณ์จนขรึม ถ่านไฟเก่าเข้าประดังให้ได้ซึม เกือบหลงลืมอดีตกาลผ่านเคยทำ แล้วพินิจพิจารณาถึงสาเหตุ รู้ด้วยเจตนาแห่งใจจนให้ขำ ด้วยพระพายท่านหวนชวนชักนำ เกือบเหตุซ้ำทำไปหวั่นไหวทรวง บ่วงบาศมัดรัดสลายเสียแล้วหนอ จะไม่ของ้อรักแม้นจากสรวง ค่อยยิ้มพลางหนีห่างร้างเล่ห์ลวง แล้วคลายห่วงห้วงสวาทลาจากจร. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
11 สิงหาคม 2547 17:34 น. - comment id 310351
กลอนวิจิตรแต่งแต่ออกมาได้แสน เศร้าทรมานจังเลยครับ จะตัดอื่นก็ตัดใด้ให้มันขาด ตัดสวาทยังเหลือใยไว้ให้หลง จะให้ขาดคงต้องใช้วิธีปลง กับทนงของชายชาญต่างกรรไกร๚ะ๛ size>
11 สิงหาคม 2547 19:42 น. - comment id 310425
ลมหวนครวญคิดจิตฝัน ถึงวันผันผ่านหวั่นไหว อดีตอย่าได้ปักใจ ปล่อยไปด้วยใจมั่นคง คงถึงซึ่งวันมีรัก ประจักษ์หทัยใหลหลง ขอเพียงให้เธอซื่อตรง อย่าปลงปล่อยไปไม่ดี.....ฯ แวะมาให้กำลังใจ..คนไข้ค่ะ...หายดีหรือยังคะ...ที่แนะนำไป..ปฎฺบัติหรือไม่..อย่างไร...มาประเมินผลนะเนี่ย!!!...อิอิ...
11 สิงหาคม 2547 20:27 น. - comment id 310465
แปรรักเล่ห์เพทุบาย สวาทคลายในจิตคิดตรึก เมตตาแทนค่าลงลึก ตกผลึกบริสุทธิ์เจตนา ขอธรรมะคุ้มครองคุณแก้วประเสริฐ และทุกท่านค่ะ
11 สิงหาคม 2547 22:37 น. - comment id 310556
แม้ความรักย้อนกลับทวนหวนมาหา ฉันจะไม่ชายตาหละรู้ไหม ด้วยเพราะว่าเจ็บช้ำระกำใจ จึงขอไม่สนใจและใยดี *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
11 สิงหาคม 2547 23:05 น. - comment id 310567
ตัดด้วยคมอารมจากปากเธอ เหมือนละเมอแต่เจ็บกว่าไหนไหน ตัดด้วยมีดคมลึกสักปานใด คงไม่ได้เท่าครึ่งน้ำมือเธอ .......จริงไหมครับ?......
12 สิงหาคม 2547 05:24 น. - comment id 310656
มาชมงานยอดเยี่ยม ความรักมีโทษภัยมากจริง ๆ นะครับ
12 สิงหาคม 2547 09:35 น. - comment id 310752
มาอ่านด้วยหัวใจ จากข้างในที่ห่วงหา เรายังมีกันตลอดเวลา ปรารถนาทั้งดวงตาและดวงใจ วันนี้วันแม่ รักแม่มากมากนะครับ
12 สิงหาคม 2547 11:03 น. - comment id 310841
เศร้าจังคะ....T_T วีนัสแวะมาทักทายยามเช้าค่ะ.. วีนัสก่ะเจ้า
12 สิงหาคม 2547 14:24 น. - comment id 310906
คุณ Robert TingNongNoi อันสิ่งอื่นหมื่นแสนยังตัดขาด แต่สายสวาทปราถนายากตัดเหลือ คงติดไว้ให้โน้มไม่จุนเจือ แม้นจะเถือเพียงนิดผิดสำแดง. ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
12 สิงหาคม 2547 14:40 น. - comment id 310913
คุณ ราชิกา ด้วยน้ำใจไมตรีที่สุดซึ้ง มันตราตรึงห้วงหทัยสุดหวั่นไหว มีฤาที่จะผิดความตั้งใจ ที่เพื่อนให้ไว้ไม่ปฏิบัติตาม การป่วยไข้ได้หายผ่อนคลายจิต มิ่งน้ำมิตรติดตามและเฝ้าถาม ช่างเป็นบุญกาลก่อนอ้อนคนงาม ด้วยเป็นความซาบซึ้งสุดหัวใจ. แก้วประเสริฐ. น้ำใจไมตรีสุดที่แก้วจะกล่าวคำใดๆได้นอกจากซึมซึ้งดื่มด่ำในน้ำจิตลงห้วงชีวิตของแก้วไว้จ้า.
12 สิงหาคม 2547 14:51 น. - comment id 310917
คุณ มณีฯ ความแปรเปลี่ยนผันแปรของแท้ยิ่ง แม้นทุกสิ่งสร้างไว้ให้เหมาะสม อนิจจังหันคว้าอนันตาพามาชม มันระบมด้วยทุกข์คลุกดวงใจ. แก้วประเสริฐ. สาธุ...อมิตตะพุทธ
12 สิงหาคม 2547 14:58 น. - comment id 310919
คุณ ผู้หญิงไร้เงา จริงหรือเท็จเท็จจริงเป็นสิ่งรู้ ยากที่ผู้ใดใครจะแลเห็น อันความรักมักมีหลายประเด็น สุดจะเข็นหากรักไม่สมัครใจ ฉันคนหนึ่งพึงง้อเฝ้าขอรัก เพื่อนำชักมักได้ไปไม่สดใส เป็นคำพ้อล่อลวงมัดบ่วงใน พอนานไปใจยิ่งช้ำระกำทรวง. แก้วประเสริฐ. ขอบคุณมากครับท่านผู้หญิงฯ
12 สิงหาคม 2547 15:00 น. - comment id 310920
แฮะๆๆๆจริงๆๆๆครับท่านอรินทร์ฯ แม่นแล้วจ้า แก้วประเสริฐ.
12 สิงหาคม 2547 15:03 น. - comment id 310921
คุณ พฤหัสฯ ขอบคุณมากครับ ความรักมีทั้งทุกข์และสุขครับ บางครั้งเท็จอาจเป็นจริง จริงกลับกลายเป็นเท็จไปก็ได้ .....เฮ้อๆๆ .....กลุ้มๆ.... แก้วประเสริฐ.
12 สิงหาคม 2547 15:08 น. - comment id 310922
คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า ความซึ้งใจได้มีคนที่อ่าน แม้นจะพล่านสักนิดผิดแนวหนอ เพราะคนเราเขาชอบเพน้าพนอ จึงต้องขอเขียนพล่านงานต่อไป. แก้วประเสริฐ. ครับวันแม่ ถึงแม้ว่าแม่พ่อผมจะเสียไปแล้วแต่ผมก็ยังรักทำบุญให้ท่านทุกๆปีมิเคยขาดซ้ำยังกราบไหว้ทุกคืนอีกด้วยครับ ขอบคุณมากครับ
12 สิงหาคม 2547 15:10 น. - comment id 310923
คุณ VeNus ครับงานเศร้าเป็นงานที่ท้าทายเร้าอารมณ์ได้ดียิ่ง หากคนเขียนไม่เคยประสบการณ์แล้วย่อมยากที่จะเขียนงานเหล่านี้ได้ครับ ขอขอบคุณมากเลยครับ แก้วประเสริฐ.
21 ตุลาคม 2547 21:47 น. - comment id 355525
เขียนได้ดีสมกับชื่อเลยนะครับ เศร้าได้อมรมณ์มากครับ^___^