นิทานนิทรา

ketana

ณ ชายขอบ อาณาเขต ประเทศหนึ่ง
ชายผู้ซึ่ง ตามหา ล่าสมบัติ
เดินทางทั่ว ฟ้าอมร อย่างจรจัด
บางครั้งพลัด พลาดงง เดินหลงไป
ด้วยราชา ให้หา สิ่งที่เลิศ
ของประเสริฐ ของดี ที่หาได้
และสิ่งที่ ชั่วช้า เกินกว่าร้าย
จะยกให้ ธิดา เพียงหามา
ด้วยใจภักดิ์ รักนาง อย่างท่วมท้น
อยากบันดล บันดาล ฝันได้คว้า
จึงดั้นด้น กายกำลัง หวังตามหา
เพื่อน้องยา แนบทรวง ดั่งดวงใจ
มีเจ้าชาย มากมาย ในทั่วแคว้น 
ทุกดินแดน หาสิ่งเลิศ ประเสริฐไว้
ด้วยหมายมั่น คู่ครอง น้องยาใจ
แต่ก็ไม่ ปรารถนา องค์ราชันย์
วณิพก ผู้หนึ่ง จึงเข้าเฝ้า
ว่าตัวเรา มีของร้าย ในโลกันต์
ว่าตัวข้า มีของดี กว่าสวรรค์
องค์ราชันย์ ตกใจ ไหนว่ามา
วณิพก ตกใจก้ม ประนมกราบ
ด้วยข้าทราบ จากข่าว เขาลือว่า
คนผู้ใด หาของดี ที่สุดหล้า
คนผู้ใด หาของร้าย ในพสุธา
พระราชา มอบธิดา เป็นรางวัล
ข้ามีสิ่ง ดีสุด จนหยุดโลก
วิปโยค สิ่งร้าย ในกายนั้น
แล้วแลบลิ้น ให้ราชันย์ นั้นดูพลัน
ว่าสิ่งนั้น คือชิวหา ของข้าเอง
องค์ราชา พิโรธ โกรธยิ่งนัก
นี่เจ้าจัก หมิ่นข้า หากลัวเกรง
หรือไม่หวั่น โทษภัย ใกล้ตัวเอง
มิยำเกรง ล้อข้าเล่น ทำเช่นนี้
มาหบพิต โปรดครุ่นคิด สักนิดว่า
อันชิวหา คือสิ่งเลิศ ประเสริฐศรี
คือสิ่งทำ ให้ร้าย กลายเป็นดี
เอ่ยวลี ปอปั้น ยันยกยอ
เอ่ยวลี อาฆาต ที่มาดร้าย
หวังทำลาย คนดี มีแต่ท้อ
ให้วาดวาย มลายหวัง ยังไม่พอ
หรือจะขอ ให้ด่าวดิ้น ใช้ลิ้นทำ
พระราชา คร่ำครวญ หวนใจคิด
เพ่งพินิจ ถ้อยเอ่ย เฉลยคำ
เพียงแค่ใช้ ลิ้นลากไป ให้กระทำ
เกิดผลนำ ตามมา ว่าชั่วดี

สิ่งที่ดีที่สุด
หรือ สิ่งที่เลวที่สุด
ไม่ต้องไปตามหาที่ไหน
มันอยู่ในตัวเรา
เพียงแต่ เราจะใช้มัน
ให้คุณหรือให้โทษ เท่านั้นเอง