มองสายัณตะวันรอนช่างอ่อนล้า แถมอุราในทุกคราช่างหมองเศร้า เมื่อไม่มีเธอชิดใกล้ให้เป็นเงา เหลือเพียงเราคือฉันฝันคนเดียว แถมโดดเดี่ยวเดียวดายทางสายโศก และวิโยกกับความหลังครั้งกอบเกี่ยว เมื่อความรักที่เคยใกล้ใจซานเสี้ยว ทิ้งเราไว้คนเดียวน้ำตาริน เพราะเธอนั้นไม่เหมือนเก่าเฝ้ามั่นหมาย มีคนใหม่เคียงกายให้ถวิล เหลือเพียงฉันเจ็บเศร้าเฝ้ายลยิน กับอดีตที่ไม่สิ้นไม่หวนคืน จึงต้องเจ็บเหลือจะกล่าวความรู้สึก เมื่อสำนึกในใจไม่อาจฝืน ยังมั่นคงในรักมั่นทุกวันคืน จึงต้องทนขมขื่นอย่างชื่นทรวง
ผู้หญิงไร้เงา 10 ส.ค. 2547 23:12 น. - ID 58876 
2787
29
0
10 สิงหาคม 2547 23:35 น. - comment id 309883
อันนี้ก็เศร้าอีก มีเสียงบ่นแว่วๆแล้วล่ะ พักนี้ขยันเขียนกันเศร้าๆ.. คนไร้เงาไม่สบายหรือเปล่า..ดูแลสุขภาพนะ พักนี้ฝนมากจัง สวัสดีนะ..
10 สิงหาคม 2547 23:37 น. - comment id 309887
เหมือนใบไม้หนึ่งใบที่ร่วงลงพื้น ไม่มีวันที่จะฝืนมาแตกใบไหม่ได้ ก้อคงเปรียบเหมือนใครบางคนที่จะก้าวจากไป แต่ถึงอย่างไรก้อมอบความห่วงใยให้กัน ไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนกับใบไม้ ไม่ต้องการให้เธอลาไกลไปจากฉัน นับแต่วันที่เราสองผูกพันธ์กัน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พร่ำบอกกับหัวใจตัวเอง กลัวเหลือเกินกลัวว่าใจจะเหว่ว้า ไม่อยากให้เธอไปไกล...สายตา เธอจะได้ยินบ้างไหมล่ะ...คนไกล หากวอนฟ้า วอนดาว จะเว้าวอน จะให้ช่วยป้อนชีวิตเธอให้ยืนยาว..จะได้ไหม ไม่ต้องการได้ยินคำว่า...ล้างลาไกล มันอาจจะเป็นความเจ็บที่ก้าวมาใหม่...อีกครา ฯ
11 สิงหาคม 2547 00:15 น. - comment id 309911
อาจขมขื่น อาจอ่อนล้า ในบางคราเธออ่อนแอสับสน ไม่มีรอยยิ้มกำลังใจจากผู้คน แต่ท่ามกลางสายฝน.. ยังมีร่มจากใครบางคน ที่เฝ้ามองเธออย่างกังวลและห่วงใย --------- อย่าท้อแท้น่ะ ทุกอย่างมีทางออกเสมอ... เดินต่อไปแล้วเธอจะพบแสงสว่างที่ปลายอุโมงเสมอ
11 สิงหาคม 2547 00:24 น. - comment id 309920
ผู้หญิงไร้เงาอย่าเศร้าเลย บางทีรักอาจชดเชยอะไรไม่ได้ ทำไม่รักจะเศร้าไปทำไม ก็หัวใจเป็นของเราให้กล้าเดิน ***กลอนไพเราะมากเลยคะ ทุกตัวอักษรงดงามซะมากมายคะ***
11 สิงหาคม 2547 00:37 น. - comment id 309928
ถึงแบกโลกให้ทุกข์สักเพียงไหน เขาคงไม่มองเห็นเราหรอกเจ้าเอ๋ย ถึงร้องร่ำพร่ำพูดจนล่วงเลย ความเฉยเมยก็คงอยู่คู่กับมัน แยกตัวออกมองดูความโง่เขลา ของตัวเราที่ทำแทบอาสัญ ทำให้ทุกข์ทำให้โศกทุกวี่วัน มองดูมันที่เราได้ทำไว้ อยากหัวเราะงอหายจนแทบบ้า ดูเถิดหนาตัวเราทำไปได้ จมกองทุกข์กองกรรมอยู่ร่ำไป ทำทำไมไม่รู้ช่างโง่งม แยกออกมาจากมันที่งเยบเหงา ดูตัวเรายังมีเพื่อนให้ถาโถม มีมิตรแท้มีพ่อแม่ปลอบประโลม มีพวกเรามีผมมีกวี ........................................ เป็นกำลังใจให้ครับ
11 สิงหาคม 2547 01:03 น. - comment id 309942
แต่งได้ดีครับพี่ตูน
11 สิงหาคม 2547 01:35 น. - comment id 309948
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา...
เอ๊...กอกกชักสงสัยอย่างไรนี่
แสนชื่นทรวงในรักที่ขื่นขม
ประชดใครยามเจ้าเศร้าตรอมตรม
พี่ขอห่มห่วงใยมาด้วยใจจริง
นั่นแน่ะ...ให้เราทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ ขมขื่นอย่างชื่นทรวงนี่เป็นอย่างไรน๊อ.. อย่างเป็นบ้างจัง หรือจะเป็นประเภทสบายใจถ้าเลิกเสียได้ก็ไม่รู้ ฮะ ฮ่า...
เอาเป็นว่าอยากมาระยองเมื่อไรก็บอกนะจ๊ะ ยินดีต้อนรับจ้ะ โอ เค ไม๊...
ขอบคุณค่ะ
11 สิงหาคม 2547 05:11 น. - comment id 309969
แต่งได้พริ้วไหวส่งสื่อความในใจแห่งความ ร้าวลึกได้ออกมาเป็นตัวเป็นตนดีมาก๚ะ๛ size>
11 สิงหาคม 2547 06:33 น. - comment id 309987
ใยเจ้า เศร้านัก ดูพักตร์ หม่นหมอง หรือรัก ที่ปอง หล่นหาย ตายจาก มีพบ มีพราก มีรัก มีร้าง พักใจ เสียบ้าง นะตูน คนดี พักผ่อนซักหน่อยนะคะคุณหญิง มัทเป็นห่วงนะคะ พักนี้กลอนคุณหญิงเศร้า ๆ ค่ะ กลอนมักสื่อมาจากอารมณ์ จิงป่าวคะ
11 สิงหาคม 2547 06:44 น. - comment id 309989
ใครกันนะที่ทิ้งน้องหญิงให้เงียบเหงาไป พี่ชัยจะไปดึงแขนมีให้ พี่ชัยมาหาแทบทุกงานเขียนนะจ๊ะ เช็ควันขาดได้เลยนะจ๊ะ เสียงคร่ำครวญโหยหาดังมาแว่ว เขาจากแล้วปล่อยทีเถิดทูลหัว เมือใจเบาเขาไม่อยู่คู่กับตัว ยังไขว่คว้าคืนได้อย่างไรฤา
11 สิงหาคม 2547 09:34 น. - comment id 310038
เอ..เอน้องตูนจ๋า... ไม่ได้เจอกันหลายวันทำไมขมขื่นทรวงล่ะจ๊ะ...พี่ดาหลาอยู่ตรงนี้นะค่ะ...ห่วงหาอาวรณ์น้องเสมอ... วันนี้ช่วงบ่ายไม่ว่างจ้า...เจอกันวันศุกร์ดีไหม....จะรอนะคะ
11 สิงหาคม 2547 09:34 น. - comment id 310039
โค้งน้ำคดลดเลี้ยวเปลี่ยวใจคิด ไม่มีสิทธิติดตามความรักไหว ฝากห่วงหาอาทรอ้อนคนไกล หน้าชื่นในใจตรม....ขมขื่นนัก
11 สิงหาคม 2547 09:51 น. - comment id 310056
แสงจันทร์ตะวันยังคงสาดแสง รักยังแพลงศรรักให้สดชื่น จึงทำให้รักนี้คงตราตรึงทุกวันคืน และคงยืนเคียงข้างกันและกัน แวะมาเยี่ยมครับ
11 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 310089
จะปลอบใจเธอให้หายโศก โลกทั้งโลกใช่มีแต่เพียงเขา ยามที่เธอไร้คนใกล้ให้เป็นเงา ยามเธอเหงา จะคอยเฝ้าประโลมใจ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ฉันรอเธออยู่ตรงนี้ หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหงาจัง
11 สิงหาคม 2547 11:01 น. - comment id 310092
เศร้าจังค่ะ.. .. เศร้าอาดูรเดียวดายเขาหายลับ เมื่อไรเล่าจะกลับรับขวัญหญิง ปล่อยให้เราเหงาทรวงลวงประวิง หรือจะทิ้งเราจริงหญิงเอ่ยนัย..
11 สิงหาคม 2547 11:44 น. - comment id 310132
อ่านแล้วเศร้าจังคะ.. วีนัสอยากมีความรัก..แต่ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้.. T_T แวะมาชื่นชมกลอนเพราะๆค่ะ วีนัสก่ะเจ้า
11 สิงหาคม 2547 11:57 น. - comment id 310154
อันความหลังครั้งก่อนอ้อนใจจิต
เมื่อหวนคิดติดใจในครั้งหลัง
ที่เราสองเรียงเคียงคู่แสดงพลัง
ความมุ่งหวังครั้งอดีตเคยผ่านมา
มิได้ห่างร้างแรมหนีไปไหน
ทุกดวงใจยังคิดพินิจหา
เพียงแต่เพ้อเก้อหนอรอเวลา
วาสนาจะมาเยือนมิแรมลา.
แก้วประเสริฐ.
คิดถึงมากจ้า.
11 สิงหาคม 2547 12:03 น. - comment id 310166
มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ ในวันแม่นี้ขอใหรักแม่มากกกก...นะครับ ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ
11 สิงหาคม 2547 12:42 น. - comment id 310215
แม้ขมขื่น ขื่นขม ระทมทุกข์ จะปลอบปลุก ปลูกพลัง แห่งวัยกล้า แม้ว่าเธอ จะทนท้อ ทรมา จะรักษา เธอนั้น..ด้วย..หัวใจ มัทนาก็มั่วๆมานะคะ แต่งได้ดีมากค่ะพี่หญิงไร้เงา
11 สิงหาคม 2547 12:49 น. - comment id 310219
ขมอะไร กันนัก จ๊ะคุณ ญ. ขมจริงๆ เหรอจ๊ะ อย่าหลอกนะ ถ้าไม่ขม ขอให้ จู๊ดๆ อะ อย่าซิค๊ะ ขมบ่อยๆ ค่อยเป็นยา
11 สิงหาคม 2547 14:20 น. - comment id 310256
ในวันนี้..หัวใจอาจจะเหงา เพราะไร้เงาของเธอมาเคียงใกล้ วานสายลมสื่อความรู้สึกถึงคนไกล ว่าความรักความห่วงใย..ไม่น้อยลง ไม่เคยคิดจะมีใครมาแทนที่ เพราะไม่เหลือช่องว่างในความรู้สึกดีๆ..ให้ใครคนไหน หนึ่งหัวใจมีหนึ่งความรัก..ฉันจึงแน่นหนักไม่เปลี่ยนไป และคงยากเกินทำได้..กับการรักใครต่อใคร..ด้วยใจดวงเดียว ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ แวะมาทักทายพี่ตูนค่ะ .. คิดถึงนะคะ ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
11 สิงหาคม 2547 15:47 น. - comment id 310296
สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา...
ต้องมานั่งอ่านใหม่จึงอ่านได้ว่า..ขมขื่นอย่างขื่นทรวง..สงสัยต้องไปตัดแว่นตามาใส่เสียแล้วที่กอกกอ่านว่า..ขมขื่นอย่างชื่นทรวง..เฮ๊อ..(ถอนหายใจ) คนแก่ก็อย่างนี้แหละอภัยให้เถอะหลานเอ๊ย..
ไม่ได้คิดอะไรมากนึกว่าเล่นคำ เช่น
*ขมขื่นอย่างชื่นทรวง*
*ชัยชนะของผู้แพ้* หรือ
*อวสานที่เริ่มต้น* อะไรทำนองนี้
ไปทำหน้าแตกที่บ้านคุณราชิกามารอบแล้วไม่พอ พิมพ์ชื่อเธอว่าชาริกา เฉยเลย อิ๊ อิ๊ ยังมาแตกยับเยิน ณ บ้านหลังนี้อีก
คุณตูนไม่ว่ากันนะคะ นึกว่าแก้เหงาก็แล้วกัน
ขอบคุณค่ะ
11 สิงหาคม 2547 16:05 น. - comment id 310306
สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา...
ว๊าย..คุณตูนขา ช่วยอ่านให้คนแก่หน่อยเถอะว่า *ขมขื่นอย่างชื่นทรวง* หรือ *ขมขื่นอย่างขื่นทรวง* กันแน่ ตาคนแก่ไม่ดีจริงๆ
เอาเป็นว่ากอกกหน้าแตกก็แล้วกันนะที่อ่านผิดเป็นว่าชื่นทรวง..ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเล่นคำ เช่น *ชัยชนะของผู้แพ้* หรือ *อวสานที่เริ่มต้น* อะไรทำนองนั้น
ไปหน้าแตกที่บ้านคุณราชิกาหนหนึ่งแล้วที่ไปพิมพ์ชื่อเธอว่าชาริกา เฉยเลย อิ๊ อิ๊
เอารางวัลยอดติงต๊อง..มาให้พี่ด้วยนะ ฮะ..ฮ่า..
ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
11 สิงหาคม 2547 17:18 น. - comment id 310344
อ่านแล้วเศร้า .. เศร้าอยู่แล้ว ก็ยิ่งเศร้าอ่าาา พี่ตูน .. ก็ยังแต่งได้เพราะตามแบบฉบับ .. ยังจำน้องสาวคนนี้ได้มั้ยค่ะ วันนี้กลับมาจากโรงเรียนเร็ว ก็เลยแวะเล่นสักหน่อย ก่อนที่คุณแม่จะมา เพราะแม่ไม่ค่อยให้เล่นแล้ว แต่แตงก็ไม่ค่อยมีเวลาเล่นแล้วละคะ การบ้านเยอะ เหนื่อย .. แต่ยิ่งโตก็ต้องยิ่งอดทนเนอะ .. อิอิ .. เป็นกำลังใจให้พี่ตูนนะคะ คิดถึงค่ะ
11 สิงหาคม 2547 17:56 น. - comment id 310367
แวะมาเยี่ยมชมเช่นเคยครับ ขมขื่นอย่างชื่นทรวง ถ้าทำได้ก็ดีนะครับ :)
11 สิงหาคม 2547 18:10 น. - comment id 310381
น้องตูน...เป็นอย่างไรบ้าง?...งานเรียนหนักไปมั้ยคะ...เป็นห่วงนะคะ...ใหม่ๆก็ต้องปรับตัว...เดี๋ยวก็คงดีขึ้นจ๊ะ...คิดถึงนะคะ... ทำมายยย...เศร้าละคะคนดี...พี่คงจะเหมือนคุณกอกก..นะอายุมากก็อย่างนี้แหละ...พี่ก็อ่าน..ขมขื่นอย่างชื่นทรวง...เช่นกัน...
11 สิงหาคม 2547 19:58 น. - comment id 310433
ถึง คุณผู้เฒ่า...โง่งม
ขอบคุณท่านผู้เฒ่า
ที่เป็นห่วงหญิงไร้เงาเสมอ
และดีใจมากมายที่ได้พบเจอ
กับผู้เฒ่าที่มีความห่วงใยเสมอเสมอมา
*-*สวัสดีค่ะคุณผู้เฒ่า ช่วงนี้เป็นหวัดนิดหน่อยค่ะ แต่ก็ไม่เป็นอะไรมากค่ะ ยังมาทำงานได้ ก็ถือว่ายังไม่หนักเท่าไหร่ และขอบคุณมากสำหรับความห่วงใยที่มอบให้ผู้หญิงไร้เงานะค่ะ *-*
ถึง คุณเมกกะ
เธอจะไม่ต้องเจ็บปวดและรวดร้าว
ในทุกคราวต่อจากนี้จะมีฉัน
คอยอยู่ใกล้ห่วงใยใฝ่สัมพันธ์
และคงมั่นเช่นนั้นตลอดไป
แม้ก่อนนั้นอาจห่างหายไม่มาหา
เหมือนดั่งว่าต้นไม้ใบล่วงไหว
แต่บนต้นยังมีให้วิไล
กับใบไม้น้อยใหญ่ยังให้มี
ดั่งเหมือนฉันห่างหายไม่มาหา
แต่อุราไม่เคยจะหน่ายหนี
ยังห่วงใยอุ่นไอมิตรไมตรี
มอบแด่เธอคนดีนี้เหมือนเดิม
แถมยังไม่ผันเปลี่ยนหรือเปลี่ยนผัน
ด้วยตัวฉันเฝ้าห่วงใยให้ต่อเติม
กับสัมพันธ์ที่มากค่ามากกว่าเดิม
เพื่อเพิ่มเติมอุ่นไอในรักเรา
*-*สวัสดีค่ะคุณเมกกะ ขอบคุณกลอนไพเราะ ๆ ที่มอบให้นะค่ะ ชอบจัง ขออนุญาตขึ้นกลอนคู่กันอีกสักครั้งนะค่ะ อิอิ *-*
ถึง คุณพันดาว
อาจปวดร้าวและเศร้าหมอง
แถมเนืองนองความขื่นขมระทมจิต
แต่ยังดีที่มีกับมิ่งมิตร
มาใกล้ชิดมอบอุ่นไอมิตรไมตรี
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชี้แนะ เห็นด้วยค่ะ สักวันเราคงจะพบแสงสว่าง อยากให้เห็นแสงสว่างเร็ว ๆ จัง อิอิ*-*
ถึง คุณลูกกวาดสีฟ้า
แม้หัวใจเป็นของเรายังร้าวหวั่น
ด้วยเพราะให้คนสำคัญนั้นหมดสิ้น
เหมือนดั่งว่าเหลือแต่กายให้ยลยิน
ส่วนหัวใจขาดวิ้นคล้ายสิ้นใจ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้ กลอนน้องก็น่ารักมากเลยค่ะ*-*
ถึง คุณสายน้ำสีน้ำเงิน
ต้องขอบใจเพื่อนมิตรที่ชิดใกล้
ที่ห่วงใยช่วยเตือนสติฉัน
ให้หายจากความเศร้าเคล้าชีวัน
จนรู้ว่าตัวเรานั้นโง่เพียงใด
ที่จอจ่มกับอดีตเหมือนมีดเฉือน
ทั้งที่รักลางเลือนสัมพันธ์ไหว
ไม่อาจมาเหมือนเดิมเติมต่อใจ
มีแต่ไกลกว่าเดิมเพิ่มทวี
จึงจะขอพบแล้วบัญชีรัก
ด้วยอกหักจึงคิดจะหน่ายหนี
ยอมปิดแล้วความอกหักรักที่มี
ฉันจะขอปิดบัญชีตลอดกาล
*-*ขอบคุณสำหรับกลอนเตือนใจที่แต่งให้ เห็นด้วยกับคุณนะค่ะ บางครั้งการจมอยู่กับอดีตก็ทำให้เรากลายเป็นคนโง่ได้จริง ๆ แต่ผู้หญิงไร้เงาจริง ๆ ไม่อยากจมกับอดีตหรอก แต่บางครั้งกับการเห็นอะไร ๆ ที่เหมือนก่อนนั้นก็เลยหวั่นไหว แล้วก็เลยแต่งมาเป็นกลอนนะค่ะ เหมือนกับว่าเป็นเพียงเสี้ยวอารมณ์ นะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ*-*
ถึง คุณTim
ขอบคุณค่ะคนดี
กับคำชมที่มีที่มอบให้
และขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ที่แวะมามอบให้ให้แก่กัน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้แก่กัน*-*
ถึง คุณกอกก (1)
มิได้ประชดใคร
เพียงหวั่นไหวในอารมณ์
จึงแต่งกลอนขื่นขม
ไว้ให้ชมเท่านั้นเอง
*-*ขอบคุณคุณกอกกนะค่ะสำหรับความห่วงใย แถมยังยินดีเป็นไกด์ให้หญิงไร้เงาเสียด้วย แบบนี้สงสัยต้องไปสมัครเป็นสะใภ้ระยองแล้วมั้ง อิอิ อ้อส่วนคำถาม ของเฉลยด้านล่างของคุณนะค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณRobert TingNongNoi
ความรู้สึกในใจหทัยบอก
ให้แต่งออกกับงานนี้ที่เป็นฉัน
แม้จะไม่เศร้าทุกข์คลุกชีวัน
แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งนั้นจากใจฉันเลย
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้เสมอ ๆ แบบนี้เห็นทีต้องเลี้ยงน้ำส้มคั้นสักแก้วแล้วมั้ง อิอิ *-*
ถึง คุณSun Strom
รักเก่า เรามี
ได้หนี ตีจาก
ด้วยเจ็บ แสนมาก
แถมยาก จะลืม
จึงให้ ห่วงหา
อุรา เคยปลื้ม
จึงไม่ อาจลืม
จึงขื่น ขมใจ
*-*เศร้าบ้าง สุขมากเป็นธรรมดาของชีวิตคนเราค่ะ ก็ยอมรับนะค่ะ แต่งกลอนช่วงนี้เศร้ามาก ซึ่งบางบท ร่วมทั้งบทนี้ค่อยข้างจะตรงความรู้สึกลึก ๆ เนื่องจากนึกถึงอะไร ๆ อยู่นะค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงาเศร้าไม่นานค่ะ และช่วงขณะนี้ก็ไม่ได้เศร้าเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเศร้าตอนอยู่ชุมพรค่ะ เพราะมีอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับอดีตที่นั่นนะค่ะ อิอิ และขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มอบให้นะค่ะ*-*
ถึง คุณชัยชนะ
อย่าได้รั้งเขากลับมาหาตัวฉัน
เพราะเขานั้นมีใครให้ห่วงหา
ส่วนตัวฉันยอมทนเหงาเศร้าโศกา
อยู่กับโลกไปจนกว่าชีวาวาย
*-*อ่านแล้วนะค่ะ สำหรับกลอนย้อนหลัง แล้วก็ตอบแล้วด้วยค่ะ อ่านคำตอบได้เช่นกันนะค่ะ อิอิ และขอให้สุขสันต์ในวันเกิดนะค่ะ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วยค่ะ อ้อ อยากเลี้ยงอาหารค่ำสักมื้อ แต่คิดว่าคุณชัยชนะคงอิ่มกับคำอวยพรจากสาว ๆ แล้ว เลยไม่หิว ก็เลยไม่เลี้ยงค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณดาหลา
เศร้าใจเพียงนิดหน่อย
ไม่ค่อยบ่อยหรอกนะพี่
ยอมรับว่าตอนนี้ในฤดี
มีเรื่องราวมากที่เจ็บปวดใจ
*-*อยากคุยด้วยนะค่ะ แต่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงน้องมากนะค่ะ น้องยังสบายดี แต่ก็มีอะไรหนักใจนิดหน่อย เอาไว้ค่อยคุยกันทาง msn นะค่ะ รักและคิดถึงพี่เสมอค่ะ*-*
ถึง คุณ plaing_piu
โค้งขอบฟ้าช่างกว้างใหญ่ไพศาลนัก
เกินที่จักตามล่าหาความฝัน
จึงได้ทนขมขื่นชื่นชีวัน
กับความรักที่เรานั้นเคยมีมา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา ชอบกลอนนี้จัง*-*
ถึง คุณกวีบ้านไร่
แสงจันทร์นวลชวนใจใส่สว่าง
และกระจ่างกลางความรักสลักมั่น
เหมือนดั่งว่าเธอฉันคือตะวัน
ที่คงมั่นเหมือนแสงแจ้งนิทรา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเยี่ยมกัน ช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลย แต่หวังว่าคุณคงสบายดีนะค่ะ*-*
ถึง คุณ Sandsun
ด้วยตอนนี้แสนโศกวิโยคจิต
หากต้องการใกล้ชิดหรือมาใกล้
ก็โปรดส่งมือมาอย่าช้าไป
มิฉะนั้นคงมีใครคว้าไปครอง อิอิ
*-*อยู่ตรงนี้นะตรงไหนหละค่ะ อิอิ เดินทางบ่อย ๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้หลายจังหวัดฝนตกหนักเลย ห่วงใยเสมอค่ะ*-*
ถึง คุณกุ้งหนามแดง
เศร้าอาดูรสูญสิ้นกับความรัก
ต้องอกหักคราวมีรักพักดวงจิต
เหมือนดั่งว่าค่าเราไร้ในชีวิต
เขาจึงไม่มีจิตคิดห่วงใย
*-*ถึงจะเศร้าแต่ก็ยังยิ้มได้นะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา คิดถึงคุณนะค่ะ*-*
ถึง คุณVeNuS
ไม่มีใครต้องการ
จะร้าวรานยามสารรัก
แต่ก็มีคนอกหัก
ยามมีรักพักพิงใจ
*-*ความรักมีทั้งสมหวังและผิดหวัง ฉะนั้นเราต้องทำใจค่ะ เอาเป็นว่าขอให้เจอรักที่สมหวังนะค่ะ*-*
ถึง คุณแก้วประเสริฐ
อันความรักครั้งเก่ายังเฝ้าคิด
อยากตามติดชิดใกล้ใจใฝ่หา
แม้จะนานแสนนานผ่านเวลา
แต่คุณค่ายังอยู่คู่ดวงใจ
เหมือนดั่งว่ารักนั้นช่างมากค่า
แม้เขานั้นจะร้างลาหาน้อยไม่
กับใจนี้ที่มอบมีที่ห่วงใย
ยังคงให้เขาหมดใจในรักเรา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา ไม่เจอกันนานเลยนะค่ะ หวังว่าคงสบายดี ห่วงใยเสมอค่ะ*-*
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
ขอบคุณค่ะคนดี
กับกำลังใจที่มีที่มอบให้
และขอบอกจากจิตมิตรจริงใจ
ว่ารักแม่เกินใครที่เกิดมา
*-*รักคุณแม่คุณพ่อเสมอค่ะ เพราะท่านทั้งสองมีพระคุณมากกับผู้หญิงไร้เงา*-*
ถึง คุณมัทนา
เมื่อเธอนั้นรักษาในครานี้
ก็รู้สึกยินดีและสดใส
ที่เธอนั้นให้รักและห่วงใย
จึงขอบใจเธอนั้นนะคนดี
*-*ขอบคุณค่ะที่มาดูแลรักษา แบบนี้หัวใจหายดีแน่เลยค่ะ อิอิ กลอนคุณไม่มั่วนะค่ะ แถมน่ารักมากเลยค่ะ*-*
ถึง คุณสนิมรัก
ด้วยว่าหวานเป็นลมขมเป็นยา
โบราณว่านานมาฉันรู้อยู่
เหมือนดั่งฉันวันนี้ที่ไร้คู่
ก็เพราะรักไม่มีอยู่คู่เคียงฉัน
*-*แหมมีการมาแช่งกันด้วย อิอิ แต่เอถ้าผู้หญิงไร้เงาไม่เป็นไร ขอให้คนแช่งเป็นนะค่ะ อิอิ (แซวเล่นค่ะ อิอิ)*-*
ถึง คุณแก้ม..ป่อง
ในวันนี้ไม่มีเธอเลยเผลอเศร้า
แทบหวั่นไหวในใจเราเศร้าหนักหนา
จึงได้นั่งใกล้ชิดติดโศกา
ในวันที่เธอจากลาน้ำตาคลอ
โอ้อกเอ๋ยใครจะรู้ความเป็นฉัน
ว่าเจ็บเพียงไหนนั่นกันหละหนอ
แล้วเมื่อไหร่ความรักร้าวเศร้าพะนอ
จะไกลจากตัวเราหนอไม่รู้เลย
*-*คิดถึงเช่นกันจ๊ะน้องแก้ม..ป่อง ไม่เจอกันนานเลย หวังว่าคงสบายดี ช่วงนี้ฝนตกหนัก ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ แล้วเนี่ยใกล้มีหลานให้พี่อุ้มหรือยังหละจ๊ะ อิอิ*-*
ถึง คุณกอกก (2)
ด้วยข่มขื่นอย่างชื่นทรวง
มิได้ลวงคำกล่าวไข
เพียงแต่ความในใจ
ยอมรับในความปวดร้าว
*-*สวัสดีค่ะคุณกอกก (ขออนุญาตตอบรวมในสองรอบหลังเลยนะค่ะ) จริง ๆ แล้วคำนี้ ผู้หญิงไร้เงา พิมพ์ ข่มขื่นอย่างชื่นทรวง ใช้ชอช้างนะค่ะ ไม่ขอไข่ค่ะ ซึ่งหมายถึง การยอมรับสิ่งที่เจ็บปวดเสมอว่าเป็นสิ่งที่พิเศษนะค่ะ ถ้าให้แปรตามมุมมองของผู้หญิงไร้เงาเป็นเช่นนั้นค่ะ หรือถ้าให้พูดอีกทีคือความปวดร้าวที่อยู่เต็มหัวใจที่เราสามารถรับไหวนะค่ะ อิอิ และดีใจมากนะค่ะที่คุณสนใจชื่อกลอนบทนี้มากเป็นพิเศษ แต่ขอบอกคุณยังไม่แก่เลยนะค่ะ เห็นรูปแล้ว อยู่ดีมากเลยค่ะ แล้วยังไงว่าง ๆ จะแวะไปเที่ยวระยองนะค่ะ เพราะจริง ๆ ระยองกับระนองพี่น้องกันค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณกระดาษกาว
คิดถึงน้องเสมอ
ไม่ได้เจอนานนักหนา
แต่ความรักมีให้เสมอมา
แถมห่วงหามากมายนะคนดี
*-*มิน่าหละ ว่าหายไปไหน เอาเป็นว่าคิดถึงเสมอนะจ๊ะ และยังไงก็ขอให้เรียนสำเร็จได้เป็นบัณฑิตนะจ๊ะ*-*
ถึง คุณหมึกมรกต
ทำได้นะทำได้
แต่มากมายเพียงใดนั้น
ไม่อาจบอกได้เหมือนกัน
แต่ทุกวันฉันทำได้
*-*ทำได้ค่ะ แต่ดีหรือเปล่าไม่รู้นะค่ะ อิอิ และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่มอบให้มาค่ะ*-*
ถึง คุณราชิกา
ถูกต้องแล้วหละชื่อ
ที่ตั้งคือชื่อพี่ว่า
ไม่ผิดในสักครา
ที่อ่านมาถูกต้องแล้ว
*-*สวัสดีค่ะคุณพี่ราชิกา ได้ยินว่ามีคนเปลี่ยนชื่อใหม่ให้ อิอิ แต่เอาเถอะค่ะ ไม่ว่าคุณพี่จะใช้ชื่ออะไร คุณพี่ก็ยังเป็นพี่สาวที่ห่วงใย น้องเสมอ คิดถึงเสมอนะค่ะ ช่วงนี้การเรียนไม่หนักเท่าไหร่ค่ะ เพราะของน้องเรียนราม ที่มาเปิดที่ชุมพร การเรียนจะเรียนเป็นรายวิชา ๆ ไปนะค่ะ ซึ่งตอนนี้ จบไปแล้วหนึ่งวิชา และเริ่มวิชาที่สอง ซึ่งเรียนผ่านมาได้เพียงอาทิตย์เดียว อาทิตย์นี้จะเป็นอาทิตย์ที่สอง ก็บอกตรง ๆ นะค่ะ หนักใจเรื่องภาษาอังกฤษที่เรียนเท่านั้น อย่าอื่นก็พอไหวค่ะ อิอิ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อเรียนแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จให้ได้ เพราะจุดหมายไม่ไกลเกินฝัน ถ้าเรานั้นอยากจะไป คิดแบบนี้นะค่ะ และขอบคุณความห่วงใยที่มอบให้น้องเสมอนะค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ ซึ้งในน้ำใจเสมอนะค่ะ รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ อ้อ ลืมบอกไป อายุเป็นเพียงตัวเลขนะค่ะ คุณพี่ยังไม่แก่หรอกค่ะ กลอนหวานจ๋อยขนาดนั้น แก่ได้ไงหละค่ะ อิอิ*-*
11 สิงหาคม 2547 23:53 น. - comment id 310585
ทางสายโศกโยกใจให้ไหวหวั่น เพียงหนึ่งนั้นเดินเดี่ยวเปลี่ยวหนักหนา บนเส้นทางมีแต่รอยคราบน้ำตา ธรรมดาเช่นนี้ที่เลือกเดิน น้องตูนเปลี่ยนไปเดินทางสายอื่นบ้างก็ได้นะ ถนนสายนี้มีแต่คนจอง ..แล้วก็ต้องเดินห่างๆกันสักหน่อย..น้ำตาจะได้ไม่ไหลกระเซ็นถึงกัน...อิอิ แวะมาแจมค่ะ
12 สิงหาคม 2547 00:16 น. - comment id 310597
เมื่อเช้านี้รีบสักหน่อย ไปอ่านแล้วครับ ยังไม่ได้แต่งตอบเลย และคิดว่าจะเอารูปลงให้เพื่อนได้เห็นชัด ๆ คงไม่ว่าอะไรนะครับ สำหรับวรรคสุดท้าย จึงขอเชิญแล้วกันหากวันใด ตัวพี่นั้นสนใจใฝ่สนอง อยากจะมาท่องเที่ยวเมืองระนอง น้องยินดีรับนองและดูแล (สงสัย...รับนอง) ต้องยอมรับแค่ ๕ นาทีในการแต่งฝีมือยอดเยี่ยมขนาดนี้ พี่ชัยกำลังแต่งคงเป็นอาทิตย์ไม่รู้จะไหวน้องหญิงหรือเปล่า
12 สิงหาคม 2547 00:24 น. - comment id 310599
ถึง คุณพี่ดอกแก้ว
ทางสายโศกโยกใจให้ไหวอ่อน
และร้าวรอนตอนพลัดพรากจากเขานั้น
จึงได้เดินมาเรื่อยเรื่อยเหนื่อยเหมือนกัน
แต่ไม่อาจเปลี่ยนนั้นกับเส้นทาง
จึงจำยอมถนอมไว้ใจดวงนี้
แม้ว่ารู้ตัวดีรักลาร้าง
ก็จำยอมเดินอยู่คู่กับทาง
ที่อ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
*-*อยากเปลี่ยนทางเดินนะคะ แต่ทางนี้เดินมานานแล้ว ก็คงต้องเดินต่อไปหละค่ะ (คิดถึงมากๆๆๆๆนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้ฝนตกหนักเดียวจะไม่สบายค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ)*-*
12 สิงหาคม 2547 00:34 น. - comment id 310602
ถึง คุณชัยชนะ
ไม่เป็นไรหรอกพี่ชัยน้องไม่ว่า
ด้วยรู้ค่ามิตรไมตรีที่พี่ให้
จึงขอบคุณด้วยซ้ำที่ลงไป
ให้เป็นไว้อนุสรณ์ตอนจากลา
*-*ไม่เป็นไรค่ะ สำหรับการลงรูปที่ผ่านมา ก็มองเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ และผู้หญิงไร้เงาต้องขอขอบคุณจริง ๆ นะค่ะ สำหรับการดูแลรูปที่ส่งมาทางเมล์เป็นอย่างดี รู้สึกเป็นปลื้มที่มีคนใส่ใจกับรูปตัวเองขนาดนี้ค่ะ อิอิ อ้อ สำหรับกลอน มิใช่ 5 นาทีนะค่ะ ประมาณ 15 ค่ะ แต่ถ้ากลอนเก่าที่เราเคยแต่งคู่กัน เกี่ยวกับอักษร หมายถึง ก - ฮ นกฮูก ยอมรับค่ะ 25 นาที จริง ๆ ตอนนั้น อ่านแล้วก็แต่งเลย ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไรหรอกค่ะ แต่งได้ แต่ดี หรือไม่ดีอีกเรื่องหนึ่งนะค่ะ อิอิ และขอบอกนะค่ะ คำที่พิมพ์มาผิดค่ะ ซึ่งขอแก้เป็นดังนี้นะค่ะ
จึงขอเชิญแล้วกันหากวันใด
ตัวพี่นั้นสนใจใฝ่สนอง
อยากจะมาท่องเที่ยวเมืองระนอง
น้องยินดีรับรองและดูแล
ส่วนเรื่องฝีมือคุณชัยชนะ อย่ามาถ่อมตนเลยค่ะ ใครก็รู้ว่าคุณชัยชนะฝีมือเป็นเลิศขนาดไหน ผู้หญิงไร้เงาคงไม่อาจเทียบได้หรอกค่ะ เพราะผู้หญิงไร้เงาเป็นเพียงคนธรรมดา ที่รักในการแต่งกลอน แต่ไม่เคยแต่งกลอนได้ดี มีฝีมือเลยค่ะ นั่นคือความจริง มิใช่การถ่อมตนหรอกนะค่ะ เพียงแต่ผู้หญิงไร้เงารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ แต่สักวัน หากผู้หญิงไร้เงาจบโท จะพยายามมาฝึกตนให้เป็นนักกวี ขอบอก นักกวีนะค่ะ ไม่ใช่แค่นักกลอน อิอิ*-*
12 สิงหาคม 2547 01:18 น. - comment id 310618
...เอ..ชักอยากเห็นหน้าผู้หญิงไร้เงาบ้างแล้วจิ..ส่งรูปมาบ้างเน้อ
12 สิงหาคม 2547 01:26 น. - comment id 310621
ถึง คุณโกโรโกโส
ด้วยไม่สวยรวยเสน่ห์
แถมไม่เท่ห์แบบใครเขา
อีกอย่างหนึ่งคือไร้เงา
จึงหลบเข้าในเงาตน
*-*อยากให้เห็นนะค่ะ แต่กลัวคุณจะเสียขวัญ อิอิ เพราะความสวยไปหมดเลย อิอิ เอาเป็นว่า ให้ดูรูปที่กลอน ตอบกลอนคุณชัยชนะ ของผู้หญิงไร้เงาแล้วกันนะค่ะ สงเกตให้ดีตรงม่าน จะมีรูปจาง ๆ ซึ่งคุณชัยชนะ ลงไว้ในกลอน (จดหมายจุดจุดจุดผู้หญิงไร้เงา) นะค่ะ อาจเห็นเค้าโคลงรูปของผู้หญิงไร้เงาค่ะ อิอิ*-*
12 สิงหาคม 2547 07:27 น. - comment id 310695
เรน..ไม่เชื่อ..ร๊อ ก..
พี่หญิงบอก ยังงัย ..ก็ไม่เชื่อ..
เพื่อนพี่ .. มากมายล้นเหลือ..
มีเรนจัง ..น่าเบื่อ ..อยู่คนเดียว .. อิอิอิ..
..เรน คิดถึง ..นะคะ..
คิดถึง .. มามี้ ด้วยดิคะ..
กี้ เรนโทรหา..
มามี้ ..อยู่ตั้งไกล..
เรน คิดถึง ..อยากกอดมามี้ใกล้ๆ..
เรนจะทำยังงัย ..ดีร่า ..มามี้ ..ไม่มา ..หาเรนเล้ย..
..
12 สิงหาคม 2547 07:28 น. - comment id 310696
เรน ..คิดถึง ..มามี้จริงๆ ..นะคะ..
12 สิงหาคม 2547 17:59 น. - comment id 310961
มาชื่นชมช้าเกินไปแต่คงไม่เหงา และก็คงหายขมขื่นเหลือแต่ชื่นทรวงไปแล้วคนปลอบเยอะดี ช่วงต่อไปอาจต้องหายไปนาน เดินทางขาดอุปกรณ์ อิอิ
12 สิงหาคม 2547 22:36 น. - comment id 311041
ถึง คุณเรน
หากคิดถึงกับมามี้
ก็แวะมาหาพี่ได้นะจ๊ะ
เพราะห่วงใยน้องมากหละ
เหมือนพี่สาวนะพี่รักน้อง
*-*มาอยู่กับพี่หญิงก่อนนะค่ะ เดี๋ยวมามี้ก็มา มามะจะพาไปกินช็อกโกแล็ตแล้วก็มักกะโรนีนะจ๊ะ อิอิ คิดถึงน้องเรนเสมอนะจ๊ะ*-*
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หายไปไม่มาหา
รู้เถิดหนาว่าคิดถึง
มากมายยังตราตรึง
ใจยังซึ้งถึงตัวคุณ
*-*ดูแลสุขภาพนะค่ะ ห่วงใยเสมอ จะรอการกกลับมาของคุณค่ะ ส่วนการเดินทางก็ขอให้ปลอดภัยตลอดเส้นทางนะค่ะ อยากไปเดินเป็นเพื่อนจัง แต่กลัวมีคุณมีเพื่อนเยอะแล้วเลยไม่กล้าไปค่ะ อิอิ*-*
14 สิงหาคม 2547 12:29 น. - comment id 311735
รู้สึกว่าคุณ ผู้หญิงไร้เงา จะเขียนได้เก่งจังเลย เขียนความรู้สึกก็เก่ง เขียนถึงคนื่อนก็เก่ง อยากเก่งแบบคุณจัง ทำยังไงดีคะ ช่วยตอบด้วย แล้วจะรอคำตอบนะคะ ................................. ขอบคุณล่วงหน้า
15 สิงหาคม 2547 21:14 น. - comment id 312384
ถึง คุณ.............
ไม่เก่งหรอกขอบอกให้
ที่แต่งไปในทุกที
ก็แค่กลอนที่มากมี
และแสนที่ธรรมดา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและการติดตามผลงานนะค่ะ แต่จริง ๆ แล้วผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอนไม่เก่งนะค่ะ แต่งแบบสนุก ๆ ไปเรื่อยนะค่ะ ฝีมือยังไม่เข้างั้นเลย เลยไม่รู้จะแนะนำคุณอย่างไรนะค่ะ แต่ยินดีที่จะได้รู้จักคุณนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงารับประกันว่าสิ่งหนึ่งที่มีให้จากใจคือมิตรภาพค่ะ แต่กลอนผู้หญิงไร้เงาแต่งไม่เก่งจริง ๆ ค่ะ*-*
15 สิงหาคม 2547 23:53 น. - comment id 312456
ทุกความเปลี่ยนแปลงต้องยอมรับ แล้วเก็บพับความช้ำที่กลืนกล้ำ ทุกข์ทุกความขมขื่นที่ใครทำ อย่าทบทวนคิดซ้ำให้กวนใจ ...................................... ข้าพเจ้ามาทักทาย..ผู้หญิงไร้เงา คิดถึงสม่ำเสมอจ้ะ
16 สิงหาคม 2547 20:37 น. - comment id 312802
ถึง คุณแว่นดอย
อย่าจะลืมความหลังรักครั้งเก่า
แต่ตัวเรายังคอยเฝ้าเร้าถวิล
ไม่เคยลืมความรักที่ยลยิน
เลยนั่งกินน้ำตาแทนข้าวเลย
*-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยจ๊ะ และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอ ๆ *-*
20 สิงหาคม 2547 17:32 น. - comment id 313641
แค่จากไปแป๊บเดียวใยเปลี่ยวเหงา ไม่มีเราจริงหรือเปล่าที่ขื่นขม ใช่หลอกให้ดีใจ..ก็ทิ้ง..ให้ระทม คนซานซมคือฉันนั้นแน่นอน.. ++++++++++++++++++++++++++++++ ..มาแล้วจ้า... .............คิดถึง........ ^___^
23 สิงหาคม 2547 20:36 น. - comment id 315421
ถึง คุณNamsai
แค่เธอนั้นจากฉันก็ฝันหา
ทุกเวลารู้ไหมใจแลเหลียว
ด้วยมีเธอเท่านั้นเพียงคนเดียว
ที่กอบเกี่ยวเก็บรักภักดีให้
*-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
