หน้าส่วนตัว
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ขึ้นไปดอยอินทนนท์ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ผมก็ได้เดินทางศึกษาธรรมชาติอยู่ที่อ่างกา ขาออกจาก trail ก็ได้เห็นนกกินปลีหางยาวเขียว ( Green-tailed Sunbird ) ที่กำลังมุ่นกับการดื่มด่ำน้ำหวานของดอกไม้อยู่ ตรงพื้นดินมีหนอนตัวหนึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาชอนไชอยู่ใต้ต้นไม้ เลยนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่ง เลยนำแต่งบทกลอนดู
หนอนกับดอกไม้
นกดอมดมดื่มด่ำน้ำหวานหอม
ดอกไม้ยอมน้อมให้ไม่เเลเหลียว
เสริมสร้างสุขสานสัมพันธ์กันกลมเกลียว
ไม่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย
เจ้าหนอนน้อยคอยเเนบชิดสนิทใกล้
เติมรักใส่ให้ดอกไม้ไม่ห่างหาย
เเม้นหึงหวงห่วงหาเเทบวอดวาย
พร้อมพลีกายหมายทนจนจำใจ
คืนวันวานกาลเวลาพาผันผ่าน
รติกาลยามค่ำคืนชวนหลับใหล
เเต่เเล้วนกโบยบินจากไม้ไป
ทิ้งเยื่อใยไมตรีที่มีมา
ดั่งคลื่นมาถาโถมโหมกระหน่ำ
กระเเทกซ้ำช้ำชอกทุกข์ทนหนา
ตนตรอมใจจากไปไม่ลีลา
ดอกงามตาเรืองอร่ามร่วงโรยลง
เจ้าหนอนน้อยที่รอรักร้องร่ำไห้
เมื่อดอกไม้เหี่ยวเเห้งเป็นผุยผง
สรรรพสิ่งทุกชีวิตไม่มั่นคง
ไม่ยืนยงดำรงอยู่ชั่วนีรันดร์
มันพลีกายหมายตายจากเพื่อคนรัก
คอยปกปักรักษาไม่เเปรผัน
เปลี่ยนเป็นซากอินทรีย์ที่ดีพลัน
ไม่นานวันดอกไม้ก็งอดงาม
ล้านคำบรรยาย 6 ส.ค. 2547 18:15 น. - ID 58622 
2127
3
0
6 สิงหาคม 2547 19:26 น. - comment id 307572
ไพเราะมากครับ จินตนาการได้เยี่ยมมากจาก ธรรมชาติธรรมดาสามารถเอามาร้อยเรียงเป็น กลอนให้มุมมองได้สวยงามทั้งอักษรและความ นัยทำได้ดีจริงขอชม กลอนนิ่มเนียนมาก๚ะ๛ size>
7 สิงหาคม 2547 00:05 น. - comment id 307736
แวะมาทักครับ.. อิอิ^_________^
11 สิงหาคม 2547 23:02 น. - comment id 310563
ดูเหมือนว่าขึ้นไปดอยอินทนนท์ครั้งนี้ น้องกรจะเป็นปลื้มกับนกที่ด่านสองในตอนเช้ามากกว่านกบนยอดดอย เลยเอาบทกวีบทนี้มาฝาก อยู่ด่านสองมองไปใช้กล้องส่อง เห็นพวกพ้องเพื่อนนกเริ่มผกผิน บ้างโผมาหาสู่ก่อนกรูบิน ต่างหวงถิ่นกินแมลงแย่งทันที ปรอดภูเขาเข้าก่อนบินร่อนสู่ พญาไฟทู้เกาะทนขนสุดสี ติ๊ดแก้มเหลืองเรืองรองท้องดำดี สวยเต็มที่ทุกตัวมัวหลงดู หางรำดำคลำหาหน้าพิกล ไต่ซุกซนค้นหนอนซอกซอนสู่ ส่วนมุ่นรกนกอีแพรดแผดเสียงรู้ กะรางอยู่หมู่เหล่าเฝ้าระวัง นิลตวามาเดี่ยวเที่ยวหลบซ่อน ปีกลายย้อนย่องมาทั้งหน้าหลัง เรายกกล้องส่องไปในภวังค์ ยืนเดินนั่งยังสนุกสุขไม่ลืม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
