..เห็นปุยน้อยปอยพูลอยฟูฟ่อง ไล้ตาต้องแหล่งต้นค้นจนถึง ดอกรักขาวพราวพิลาสสะอาดตรึง สะพรั่งไสว ให้ตะลึงละลานตา ..เจ้าแย้มบานเหนือใบเป็นนัยบอก ริ้วละลอกธารอาลัยที่ไหลหา ได้หยุดแล้ว หยุดไหล หยุดไคลคลา ผลิเผยดอกบอกลา ครั้งสุดท้าย ..คือนิยายความย้อนที่ถอนหลัก ตำนานรัก ตำนานฝัน บุหลันฉาย ทั้งสุขสม ตรมเศร้า รวมเคล้าคลาย เหลือที่ว่างเวิ้งทราย เคล้าสายลม ..................................................................
รัถยา 4 ส.ค. 2547 01:58 น. - ID 58448 
1091
12
0
4 สิงหาคม 2547 02:33 น. - comment id 305401
กลอนลื่นไหลดีครับ แต่สีอ่านแล้วแสบตาไปนิดนะ ;)
4 สิงหาคม 2547 02:34 น. - comment id 305403
จากตอต้นพ้นทางสู่สายพวง ดอกรักร่วงชนนำมาร้อยขาย ค่าที่ถึงพึงให้รัตนตรัย สถิตใจใช่รักจะบอกลา
4 สิงหาคม 2547 08:02 น. - comment id 305458
หน้าส่วนตัว
เรน..อรุณสวัสดิ์ .. พี่รัถยา ..นะคะ..
..หายไปนาน...จัง..
บทกวี .. ยังคง ..อ่อนโยน .. ในความรู้สึก ..
ของเรน .. นะคะ..
ดอกรัก ..สีขาว..บริสุทธิ์..
........
4 สิงหาคม 2547 08:29 น. - comment id 305465
กลอนให้อารมณ์พริ้งไหวไม่นิ่งแต่เกาะกินใจ แต่ง ได้สมฉายาที่ตั้งไว้ เยี่ยมมากๆเลย ๚ะ๛ size>
4 สิงหาคม 2547 09:45 น. - comment id 305515
สวัสดีครับพี่รัถยา เพราะมากครับพี่ ..แต่อ่านยากไปหน่อยครับ ไม่ได้แวะมาอ่านงานของพี่นานแล้ว ยังคงงดงามเช่นเดิมครับ ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายสีขาว๛ll
4 สิงหาคม 2547 10:20 น. - comment id 305563
จากรักเร่เหหักเป็นรักลา ไม่มีค่าควรใจเก็บไว้ฝัน มีรักซ้อนซ่อนรักมาผูกพัน ต้องลาไปไกลกันมิหันคืน มาร่วมทุกข์ด้วยนะ อิอิ
4 สิงหาคม 2547 12:18 น. - comment id 305636
ตะแบกบาน..ใบระบัด..เคียงคัดเค้า จะโน้มเงา..บนลานดิน..เมื่อสิ้นสาง กลิ่นพะยอมหอมเหลือยังเจือจาง ใยรอยร้าง..แรกรัก..สลักตรวน ............................................................. กำลังแต่งบทใหม่พอดีค่ะ... คิดว่าบทนี้พอจะเอามากล้อมแกล้มได้ ส่งมาให้พี่อ่านก่อนนะคะ พี่สบายดีนะคะ...รักษาสุขภาพด้วยค่ะ .................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
4 สิงหาคม 2547 13:25 น. - comment id 305689
สวัสดีครับพี่รัน... ขอบคุณกลอนไพเราะที่เขียนฝากให้ได้อ่านกันครับ ไพเราะจริงๆครับ อ่านแล้วระรื่นหัวใจดีจัง... หายไปนาน หวังว่าจะสบายดีน่ะครับ...
4 สิงหาคม 2547 17:19 น. - comment id 305852
เจ้าดอกรักดอกนี้ที่สวยใส แถมยังให้กลิ่นกรุ่นละมุมฝัน เป็นดอกรักดอกแรกเคล้าเฝ้าชีวัน ที่ตัวฉันชอบมากอยากบอกเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
4 สิงหาคม 2547 21:14 น. - comment id 306095
คุณOracle เปลื่ยนสีแล้วนะ ขอบคุณมากที่แนะนำ คุณอาภาภัส อิอิ ดีเนอะเป็นความคิดที่ดี แทนที่จะทิ้ง นำไปไว้หิ้งพระซะเลยเนอะ หนูrain.. ช่วงนี้ไม่ค่อยลื่นไหลแบบก่อนซิ ถนนมันลื่นแทนนะ เข้ามาแต่ไม่มีอะไรจะโพสละซิ คุณRobert TingNongNoi ขอบคุณมากนะ คุณเมกกะ อารมย์อ่อนไหวมากไปมั๊งเลยไปไม่ไหว อิอิ แต่ก็ไม่ได้หายไปไหนนะ คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ขอบคุณนะ ดีใจมีคนมาร่วมทุกข์ เจ้าลี่...ชวนมาเยือน รักแรกแบนั้นละลี่เอ๊ย ไงกลอนรักกลอนเศร้าเข้า ได้เรื่องแล้วซิเรา อิอิ คุณแทนคุณแทนไท ขอบคุณนะ แทน ไม่ห่างหายจริงๆๆ คุณผู้หญิงไร้เงา อยากจะแต่งให้ยาวๆๆแต่ ไงก็จบเสียก่อนก็ไม่รู้ซิ ความรักไม่มีตัวตนแต่ถ้วนทั่วทุกคนก็ต้องการและถามหา ขอบคุณมานะที่มาเยี่ยมเยือน
4 สิงหาคม 2547 21:59 น. - comment id 306143
:)
4 สิงหาคม 2547 22:24 น. - comment id 306174
ดอกรักเอยลอยลมสมดวงจิต ไปทุกทิศทั่วแดนแสนไพศาล หอมละมุนกรุ่นกลิ่นไอให้เนิ่นนาน แม้วันวานผ่านไปยังไม่ลืม ------------------------------------ แวะมาชื่นชมโสมนัสครับพี่ -----------------------------------
5 สิงหาคม 2547 07:11 น. - comment id 306334
โห้ยย ..มัยร่า? ..
รู้ ..ความรู้สึก ..ของเรนด้วย ..อิอิอิ..
แม่นเล้ยยคะ ..
..ซาแว๊ป ..
เรน.. แอบมา..นะคะ..
5 สิงหาคม 2547 19:53 น. - comment id 306789
ขอบคุณนะ.....คุณทิกิ คุณขุนเขา และเจ้าหนูrai
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
