...โศก รัก หักกระบี่ ..( กระบี่พร่อง หิมะพริ้ว )

เอกมาศ

                    โศก รัก หักกระบี่ ( กระบี่พร่องหิมะพริ้ว )   
     กระบี่คือกระบี่พู่กันไซร้
ข้าเช่นใครไหนที่ไหลหลง
อักษรกระบี่คู่นี้เจตจำนง
ที่เร้นร่างกลางดงพ้นราคี
                        
      ที่รักข้าปักดอกเบญจมาศ
ปากแต้มชาดงามอาจรัศมี
ข่มจันทราคืนเดียวเหลียวบ่มี
เท่าคนรักข้านี้งามนิจนิรันดร์
					
      กระบี่นี้ที่กลั่นกล้า
ดุจดวงชีวา ณ อาสัญ
งามนุชดุจ ดวง พระจันทร์
กลางแมกหมอกควันที่เลือน ลาง
      กลางทุ่งพรายหิมะ
ยะเยือกเย็น เช่นกลิ่นสาง
ข้าหลงใหลอยู่เป็นประมาณ
โอ้..ว่าอนิจจาวันวารที่ ผ่านเลย
      กับหนึ่งนี้ คัมภีร์ วิเศษ
ปลงสังเวช เสพเพลิศเผย
ปลงปรามาส ขาดทรามเชย
อยู่เป็นคู่เคย เปรยอาวรณ์
      พร่างคืนที่มืดหมอก
เก็บความช้ำชอก ที่ทอดถอน
เก็บกระบี่เหน็บอาภรณ์
ในคืนสะท้อนแสงหิมาลัย
      เอ่ยถามโอ้...ศิษย์รัก
จงตระหนักในสงสัย
ริ้วรอยที่ผ่านมาเป็นสิ่งใด
ที่เร้นร่างกลางไพรมานานปี
      อันสงครามระหว่างรัฐ
เลือดนักต่อนัก...หลั่งหลากสี
อยู่เปื้อนแปดแคว้น..จ้าว..ร้าวปฐพี
ร่างล้มลงหมื่นปี...ไม่มีคืน
      เอ่ยถามถึง....ดั่งจันทร์
อย่าได้เคืองแค้น..แน่น..อกฝืน
สงครามนี้จะมิจบถ้าทบแค้นคืน
แลจิตรเจ้าจะขมขื่นกลืนตัวตน
      กับ..น้ำโจร...ที่ข้ารัก
จงฝังร่าง...หักลง..ณปลายสน
ให้ทิ้งร่างข้าไว้..ให้เปรอปรน
ให้รักเราอยู่จน...ตราบกาลนาน
      โอ้...ชีวานับแต่นี้
สืบจากที่...เราสองลอบสังหาร
เจิ้นอ๋อง..เจ้าจอมภพ..จบ..จักรวาล
ทรงฤทัยหม่นหมาง...พลางเอกา
      โอ้..ว่าโลกานี้..ร้ายนัก
สร้างชีวาดับ..ชีวายก็หายหา
หม่นแต่ชีพที่กำเนิดเกิดมา
อยู่ใต้...ดินใต้หล้า..นภาเดียว
      พรายน้ำงามจับตา
อีกเจ้ายา พร่างพรายเขียว
สะท้อน เงาเขากลมเกลียว
ข้าฯแดเดียว ถึงจากมา 
      อนิจจาโอ้ว่า..เจ้าหิมะ
ใยทิ้งรัก..หัก...อุษา
เพื่อสิ่งใด..เล่า..ชีพชะตา
กับรักร้างราโอ้...อาลัย
      ดาบนี้ที่ทาบแทง
กลั่นกันแสง...แทนแสงไสย
กลั้นน้ำตา....เจ้าดวงใจ
หลั่งรินไหล ...แทนสายโลหิตริน
      ดาบนี้ที่เจ้าสนอง....
แทนรักรอน....ที่โศกสิน
รักเจ้าเหนือผืนฟ้าแผ่นดิน
เพื่อ..แค้นหนี้..ชีวิน ยอมมลาย
      โอ้..ว่า..ที่รักข้าช้าล่านัก
พลันได้เห็นยอดรัก..นั้นก็สาย
ร่างเจ้าทิ้งลง...บนผืนทราย
หัวใจข้าสลายแล ล้มพลัน....
      กอดเก็บรั้งร่างนางโอบกอด
ให้ข้าพรอดกอดร่างนางเถิด สวรรค์
ให้กระบี่นี้แทงทาบ...สองเราพลัน
ให้ทิ้งร่าง ณ แสงจันทร์แสงดาราย
	
      หิมะ....เอยเคยฟังไหม
เสียงหัวใจข้านี้ที่ยามสาย
ชีพเจ้ามอด...ข้าใกล้ม้วยมลาย
โอ้....ชีวายข้ารักเจ้าหิมะเอย
.........................วีรบุรุษทลายฟ้า จากผลงานของ จาง อี้โหม่ว.......สู่ความเป็น ปรัชญาทางการเมืองว่าด้วยเรื่อง ผู้นำเดี่ยว.....ซึ่ง สัมพันธ์ กับยุคสมัยของการเมืองไทยในปัจจุบันมากเสียจริง.........
.....................บางทีการที่มีผู้นำทางการเมืองแต่ผู้เดียวก็ดีกว่า การที่จะแก่งแย่งกันเองของนักการเมืองเสียอีก.........
........................โศก รัก หักกระบี่ นี้ เป็น เพียวส่วนเดียวของ วีรบุรุษทลายฟ้า    (  Hero ) เท่านั้น  เส้นทางความรักกับ ทางการเมืองการรัฐนั้นขนานอยู่บนระนาบแห่งการลวงและความจริง  รักนั้นเป็น ตัวชูโรงของเรื่อง แต่มิใช่เป็นแก่น แต่อย่างใด.....แก่นนั้นก็คงบอกไม่ได้เต็มปาก ว่า  การเมือง .....ว่ากันด้วย คุโณปการ ของ ฉิน อ๋อง  ความลำพองบนความ เอกา  สร้างจีนให้เป็นหนึ่งเดียวตราบจนวันนี้ ด้วย ตะเกียบและภาษา ที่ยาวนาน.......