ฉันไม่ใช่ดอกไม้.. อาจแค่คล้ายยามหวั่นไหวเมื่อลมผ่าน ฉันไม่ใช่คนของเมื่อวาน และไม่อาจเป็นฝันของพรุ่งนี้ ไม่ใช่เงาของจันทร์เพ็ญ ไม่ใช่ดาวแสงเย็นริบหรี่ ไม่ใช่ความหมายประดามี ฉันยืนอยู่ตรงนี้มานานเนา ไม่โค้ง ไม่ตรง ไม่ได้มั่นคงอย่างภูเขา เป็นเพียงผู้ชายสีเทาเทา ที่บอกเธอถึงเรื่องเล่าที่ไร้ที่มา ไม่วำคัญนักหรอกใช่ไหม อย่าเพียรทำความเข้าใจกับฉันนักหนา แค่หยุด แล้วมองลึกในดวงตา ขอเพียงเชื่อเถอะว่า ฉันรักเธอ..