หากฉันอยู่คนเดียวได้บนโลกนี้ ชีวิตคงไม่มีสีสันสดใส เหมือนดอกไม้ที่มีดอกแต่ไร้ใบ มองดูแล้วคงไม่น่าชื่นชม หากเดินทางไปข้างหน้าอย่างโดดเดี่ยว ระยะทางคงคดเคี้ยวน่าขื่นขม คงอยู่ได้แต่อยู่ด้วยทุกข์ระทม คงจะเหมือนกับจมลงทะเล หากมีเธอเข้ามาคอยเคียงข้าง เดินร่วมทางกันไปไม่หันเห จะเดินตามแต่โดยดีไม่เกเร ถ้าฉันเซเธอก็ฉุดเดินต่อไป เธอจับแขนเดินจูงมือไปเรื่อยๆ ฉันไม่เหนื่อยคงตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ เธอสอนฉันให้เรียนรู้อย่างเร็วไว กล้าเผชิญโลกใบใหญ่ที่น่ากลัว ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้บนโลกนี้ เพราะรู้สึกไม่ดีกับแสงสลัว เธอจุดไฟให้ฉันรู้สึกตัว ฉันไม่กลัวหากมีเธอเคียงข้างไป
เส้นดินสอ 28 ก.ค. 2547 13:11 น. - ID 58028 
537
2
0
30 กรกฎาคม 2547 01:36 น. - comment id 302627
นึกถึงเทียนแท่งน้อยคอยแวววับ ส่งแสงจับ แถบผา คราเดินผ่าน เป็นดวงเทียนส่องทางวางตระการ เปิดมิติ..เปิดแดนด่าน ผ่านมืดดำ คือปัญญา เขียนได้ดีค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 10:25 น. - comment id 302710
แต่งได้ดีครับ ไม่มีใครอยู่คนเดียวบนโลกหรอกครับอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอยู่หลายๆคน แวะมาเยี่ยมครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
