ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทิฐิหรือศักดิ์ศรี ถึงเก็บกักความรู้สึกที่มีไม่ให้เธอรู้ แข็งกระด้างเกินไปจนไม่ทันมองดู ความรู้สึกที่เธอมีอยู่จะเสียไปเท่าใด เธอก็คงหมดแรงเหนื่อยอ่อน หัวใจเบาบางจึงถูกผุกร่อนให้หวั่นไหว วันนึงมาขอลากลับไปเยียวยาหัวใจ ไม่อาจทนอยู่ต่อไปกับคนไม่มีหัวใจอย่างเรา ยังปากแข็งเกินไปที่จะเหนี่ยวรั้ง ทั้งที่เธอก็ยังรอฟังคำอ้อนวอนตรงที่เก่า สะกดกลั้นเสียงสะอื้นอย่างแผ่วเบา เพียงเพราะไม่อยากให้ขารู้ว่าเราเจ็บเท่าไร และแล้วก็ต้องจมอยู่กับน้ำตา ทั้งที่อยากให้เธอกลับคืนมาสักแค่ไหน ไม่กล้าพอจะเอ่ยคำว่ารักให้เธอเข้าใจ เลยต้องเสียเธอไปทั้งที่หัวใจ ไม่ต้องการ
ยาหม่อง 27 ก.ค. 2547 14:47 น. - ID 57976 
1506
1
0
1 สิงหาคม 2547 13:45 น. - comment id 303908
เขียนกลอนออกมาย้อนรอยอารมณืได้ดีมาก ๚ะ๛ size>
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
