ปากแข็งเกินไปที่จะเหนี่ยวรั้ง
ยาหม่อง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทิฐิหรือศักดิ์ศรี
ถึงเก็บกักความรู้สึกที่มีไม่ให้เธอรู้
แข็งกระด้างเกินไปจนไม่ทันมองดู
ความรู้สึกที่เธอมีอยู่จะเสียไปเท่าใด
เธอก็คงหมดแรงเหนื่อยอ่อน
หัวใจเบาบางจึงถูกผุกร่อนให้หวั่นไหว
วันนึงมาขอลากลับไปเยียวยาหัวใจ
ไม่อาจทนอยู่ต่อไปกับคนไม่มีหัวใจอย่างเรา
ยังปากแข็งเกินไปที่จะเหนี่ยวรั้ง
ทั้งที่เธอก็ยังรอฟังคำอ้อนวอนตรงที่เก่า
สะกดกลั้นเสียงสะอื้นอย่างแผ่วเบา
เพียงเพราะไม่อยากให้ขารู้ว่าเราเจ็บเท่าไร
และแล้วก็ต้องจมอยู่กับน้ำตา
ทั้งที่อยากให้เธอกลับคืนมาสักแค่ไหน
ไม่กล้าพอจะเอ่ยคำว่ารักให้เธอเข้าใจ
เลยต้องเสียเธอไปทั้งที่หัวใจ ไม่ต้องการ