อย่ารู้จักฉันไปมากกว่านี้ เพราะบางทีชีวิตติดความช้ำ อาจจะเห็นความเจ็บเก็บใจจำ จึงเที่ยวพร่ำพรรณนาว่าอยากตาย รู้จักฉันที่เห็นเป็นเช่นนี้ คงจะดีกว่ารู้ซึ้งถึงข้างใน ที่ไปมองอาจอดรนทนไม่ได้ เห็นหัวใจยับเยินเกินเยียวยา มีความเศร้ารอบกายในอากาศ หยิบมาวาดเมื่อไหร่ในอุรา ความเหงาเศร้าดังเงาที่ตามมา อยู่ที่ว่า คว้ามัน เมื่อไหร่ดี
25 กรกฎาคม 2547 23:53 น. - comment id 302286
ขอรู้จักตัวเธอที่เป็นเธอ... แบบไม่เพ้อ..ไม่ฝัน..จะได้ไหม อยากรู้จัก...แบบใจ...ต่อใจ... จะได้ไหม..แบบที่...เธอเป็นเธอ..
26 กรกฎาคม 2547 12:51 น. - comment id 302361
:)
27 กรกฎาคม 2547 04:37 น. - comment id 302405
เก็บตัวเองให้มืดมน อย่างคนที่ไร้ความคิด สิ่งนั้นหรือคือชีวิต เธอยืดติดกับมันมากไปป่าว... เปิดตัวเองสู่โลกกว้างบ้าง...แวะมาให้กำลังใจครับ
27 กรกฎาคม 2547 17:04 น. - comment id 302468
ตัวตนของคนเศร้า ช่างเงียบเหงาเฝ้าเดียวดาย เมื่อมีคนมาทำให้ความเศร้าคลาย ใยขวนขวายหลีกหนี..ไมตรีเธอ... ไมตรีที่จริงใจหายากนะคะ..... เธอคงจะดีใจถ้าได้รับไมตรีที่คุณให้ได้ในขอบเขตที่สวยงามนะค่ะ... ดาหลาหวังว่า..สักวันนึงดอกกุหลาบสีหม่นนี้คงจะกลายเป็นสีชมพูนะคะ....
30 กรกฎาคม 2547 22:43 น. - comment id 303120
จะคว้ามัน เมื่อไหร่ ใครจะรู้ สิ่งที่อยู่ ข้างใน ใครจะเห็น up to you .. แล้วกัน..ดังที่เป็น ใครจะเห็น.. หรือไม่ .. อย่าได้แคร์ .................................................... ketana ยังคมเหมือนเคย ....................................................