หน้าส่วนตัว
สักวาหัวอกนกขมิ้น
ต้องทิ้งถิ่นจากลาที่อาศัย
พเนจรบินเหินมิเพลินใจ
สู่แดนไกลทิ้งอู่เคยอยู่นอน
บินอ้างว้างโผผกระหกระเหิน
เป็นส่วนเกินมิฝันถึงบรรถร
ค่ำที่ไหนบินเลาะหาเกาะคอน
อาศัยนอนเกลือกกลั้วเพียงชั่วคืน
ผ่านแดดฝนลมหนาวแม้ร้าวจิต
มิเคยคิดเสียสัตย์ฤาขัดขืน
ยอมเป็นผู้บาดเจ็บและเก็บกลืน
ความขมขื่นทั้งหลายแค่กายตน
บินละล่องท่องไป ณ.ไพรวัลย์
หมดสิ้นฝันสิ้นแรงแสวงหน
บินมองผ่านอันทุอัสสุชล
ถ้าหลุดพ้นคงจะดีกว่านี้เอย.@
ผู้เฒ่า 23 ก.ค. 2547 19:53 น. - ID 57821 
1402
4
0
23 กรกฎาคม 2547 21:04 น. - comment id 301840
สักวาหัวอกที่หมกไหม้ ต้องช้ำใจความหลังที่ฝังจิต ไม่อาจลืมได้สักทีในชีวิต เลยช้ำจิตตรอมตรมระทมเอย *-*สวัสดีตอนค่ำค่ะคุณผู้เฒ่า ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ*-*
24 กรกฎาคม 2547 06:02 น. - comment id 301905
ไพเราะ..มากเลยคะ..
บางที เรนก็ อยากจะเป็น ..
อยากจะเห็น ..ท้องฟ้า ..โผล่มาใกล้..
ตื่นตอนเช้า ..อยากบิน ..ลงถิ่นใหม่..
เป็นนกไพร ..สีเหลือง ..ปราดเปรือง..ในนภา..อิอิอิ..
โห้ยย .. เรน เหนื๊อ ย.. เหนื่อ ย..
บินก็เล้ยเฉื่อย ..เรื่อยเปลื่อย ..อารมณ์ ..
เกือบแล้วดิ ..ติดลม .
หลงจม..ฟ้าเสรี ..ที่มี.. อันตราย ย...
..แบบ เรน..พยายามแล้วนะ...
คุณลุง ..แก้ไข..ให้เรนด้วยนะคะ..
..ตอนนี้ ..เรนกำลังจะแต่งกลอนให้มี้นะคะ..
24 กรกฎาคม 2547 09:04 น. - comment id 301920
นกขมิ้นของผู้เฒ่ายังบินอยู่ได้เรื่อย ๆตัวของผมถูกเหยี่ยวโฉบไปกินเสียแล้ว อิอิ มาชื่นชมครับผม
24 กรกฎาคม 2547 09:42 น. - comment id 301926
งดงามเช่นเคยครับ
24 กรกฎาคม 2547 14:53 น. - comment id 301984
เขียนได้ดีครับ :)
24 กรกฎาคม 2547 19:30 น. - comment id 302032
สักวาคราขมิ้นทิ้งถิ่นไกล แลทางไหนไม่เห็นเช่นเพื่อนพ้อง โผผินลงริมชลาน้ำตานอง สีเหลืองทองหม่นเศร้าเหงาใจเอย ...สวัสดีค่ะท่านผู้เฒ่าวันนี้พี่ดอกแก้วได้เข้ามาอ่านไม่ได้ล็อกอินค่ะแต่อยากเขียนลงไว้กับท่านผู้เฒ่าเจ้าค่ะ..ไม่ว่ากันนะค่ะ
25 กรกฎาคม 2547 09:07 น. - comment id 302165
สักวานกขมิ้นฤาสิ้นหวัง เพราะปีกยังอ่อนหัดเกรงพลัดหลง พายุร้ายคลาคล่ำกระหน่ำลง จะหยัดยงปีกยั้งได้อย่างไร .................................................
25 กรกฎาคม 2547 23:01 น. - comment id 302281
ขอบคุณทุกท่านครับ..สวัสดีครับ... ระยะนี้เวบไม่ค่อยสะดวก เลยไม่ค่อยได้เข้ามา..ระลึกถึงทุกท่านเสมอครับ..
30 กรกฎาคม 2547 16:35 น. - comment id 302978
สักวานกขมิ้นไร้ถิ่นฐาน บินร่อนผ่านเว้งฟ้าชลาสัย ณ ตรงนี้เขียวขจีด้วยพฤกษ์ไพร บินเข้าใกล้ร่อนปีกลงคงจะดี ด้วยร่มรื่นเย็นกายสบายจิต มีมวลมิตรห้อมล้อมให้สุขขี อบอวลด้วยดวงจิตมิตรไมตรี เป็นเพื่อนกันชวนชี้ให้สุขใจ..... แหะๆๆดาหลาเขียนไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไหร่นะค่ะ....คุณผู้เฒ่าสบายดีนะค่ะ...
30 กรกฎาคม 2547 19:15 น. - comment id 303017
เขียนดีครับ คุณดาหลา ..ลองหมั่นเขียนบ่อยๆซิครับ..เราใช่อาชีพกวี.. แค่เขียนให้ถูกใจบ้าง ถูกแบบบ้าง ก็เอาเถอะ... พักนี้ฝนตกบ่อย ร่างกายบางครั้งเลยป่วย.. ขอบคุณมากครับ ที่เข้ามาทักทายกันเสมอ.. สวัสดีครับ..
31 กรกฎาคม 2547 19:51 น. - comment id 303511
สักวานกขมิ้นบินลอยล่อง เจ้าเที่ยวท่องทุ่งกว้างกลางฟ้าใส อุปสรรคหนักหนาบินฝ่าไป สู่วันใหม่ใสสดงดงามเอย.....ฯ พึ่งว่างค่ะ..แวะมาเยือน..คิดถึงเสมอค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
