เงียบงัน.. เธอจมอยู่กับความฝัน ฉันจมอยู่กับความเหงา ความอ้างว้าง ทอดตัวจาง ปกคลุมเป็นเงา ค่ำคืนยังเล่าเรื่องเก่า ยังเล่าเรื่องเศร้าที่ฉันคุ้นเคย ทาง.. เธอและฉันต่างมีทางที่ไม่เปิดเผย ทางอาจดูชิดใกล้ แต่ทอดต่อไปทางไหน ไม่รู้เลย บางคำฉันไม่อาจเอ่ย ด้วยแววตาเธอนิ่งเฉยดั่งคืนไร้จันทร์ รกร้าง.. ไม่ใกล้ ไม่ห่าง เหมือนมีเยื่อใยบางบางทอดอยู่อย่างนั้น ร้าง เพราะเธอไม่เคยใกล้ รก เพราะเธอไม่ไกลไปจากกัน เดียวดายและไหวหวั่น.. อาจเพราะเราต่างช่างฝัน ต่างคนเคยเสียน้ำตา..