คนขวางโลก

ฉันเอง

ความชอบของแต่ละบุคคลนั้นแตกต่างกันไป แล้วแต่ว่าจะอยู่ในสังคมไหน
ถ้าพวกที่เป็นไฮโซนั่น ฉันไม่อาจจะเฉียดไปใกล้ได้หรอกนะเพราะว่าอะไรหรือ
ฉันไม่ได้อิจฉาเขาเลยนะแต่ความรู้สึกของฉัน บางครั้งก็ดูมันเว่อร์ไปมากๆ
ต้องใส่เสื้อผ้าแบรน์เนม แข่งกันแต่งตัว โปะประดับเครื่องสำอางลงไป
บางคนก็กลัวแก่ไปดึงหน้าตา ไปฉีดตรงโน้นตรงนี้ เพื่อที่จะได้เป็นสาวสองพันปี
เวลาออกงานทีนึงไม่ต้องพูดถึง โปะเครื่องเพชรกันเข้าไปจนแทบจะไม่เห็นคอ
กระเป๋าใบนึงตั้งแต่เรื่อนหมื่นไปถึงเรือนแสน  แม้กระทั่งรองเท้าก็ตามทีเถอะ
ทรงผมนะหรือต้องตีโป่งเอาไว้ก่อนเหมือนประกวดนางงาม  แข่งกันแต่งตัว
ต่อหน้าก็พูดจากันดี๊ดี แต่พอหันหลังสิ หน้ามือเป็นหลังมือเลยหละ ฉันคงทำอย่างนี้ไม่ได้
ก็ฉันมันคนติดดินนี่นา  ไม่มีเพชรนินจินดา มีเงินมากมายจนใช้กันไม่หมด
ชอบปิ้งทีนึงก็ต้องไปเมืองนอกไปซื้อของกลับมาฝาก แล้วผลลัพธ์ของมันเป็นอย่างไร
สินค้าชิ้นนั้นตรีตาว่ามาจาก MADE IN THAILAND น่าสมเพชไหมละอย่างนี้
เขาเรียกว่าค่านิยม เมื่อไรเจ้าความคิดเหล่านี้มันจะลดลงมาบ้าง ถ้าจะให้หมดเป็นไปไม่ได้
เพราะเขามั่นใจในสินค้าเหล่านั้นมากว่ามันต้องสมบูรณ์แบบ หรู เลิศ อลังการ
ตัวฉันเองคงทำอะไรไม่ได้หรอกนะ  เพียงแต่อยากให้ทุกคนคิดได้สักนิดนึง หันมา
ซื้อสินค้าที่ทำในเมืองไทย  เงินทองจะได้ไม่รั่วไหลและเป็นประโยชน์ต่อชาวบ้านด้วย
ฉันเป็นคนขวางโลกหรือเปล่านี่เงินทองก็ไม่ใช่ของฉันสักหน่อยเขาอยากจะใช้อย่างไร
มันก็เป็นเรื่องของเขา คนมีเงินทำอะไรก็ดีเสมอ ถูกเสมอ แต่อยากให้ทุกคนหยุดคิดสักนิดนึง
ลองหันไปมองกันบ้างยังมีคนจำนวนมากต้องการความช่วยเหลือ เด็ก คนแก่ คนพิการ
ถ้าจะเจียดเงินสักเล็กน้อย เพื่อช่วยให้คนเหล่านี้สามารถอยู่รอดได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
ฉันไม่รู้เหมือนกันนะว่าพวกนี้เขามีความคิดอย่างนี้ในสมองกันบ้างหรือเปล่า