. . . เป็นเพียงหงษ์ ซึ่งไร้ปีก . . .

เบนนี่

นับแต่วันที่เขานั้น ลาจากกันไป
อย่างคนที่ไร้เยื่อใย . . . หมดแล้ว . . หมดคุณค่า
น้ำตาที่เคยเปียกปอน แปดเปื้อน คลอดวงตา
วันนี้ใจอ่อนล้า หมดเรี่ยวแรง . . . . .

ตัวฉันนั้น มีชีวิตอยู่อย่างคนหมดสิ้นความหวัง
ไร้คนที่จริงจัง เหมือนโดนฟ้าลงทัณฑ์ หรือกลั่นแกล้ง
บทตอบแทน คือร้าวรัก เหมือนโดนคมมีดกรีดและทิ่มแทง
ใช้คำหวานมาแอบแฝง แสดงให้เห็นว่ารักกัน . . . 

ถึงแม้ว่าฉันจะเป็น นางหงษ์ แต่ไร้ปีก
หมดหนทางที่จะหลีกหนี จากความจริงเหล่านั้น
อิสระเสรี ที่เคยมี ต้องจบลง เหมือนตื่นจากความฝัน
เป็นเพียงหงษ์ฟ้า ที่ตัวเปื้อนดิน ธรรมดาเท่านั้นเอง

น้อยใจ . . ในโชคชะตา วาสนา ของตัวเรา
เป็นถึงหงษ์ กลับโง่เขลา ไม่มองเงา ไม่เคยเกรง
หลงปลอบโยน เข้าข้าง ตัวเอง 
เหมือนดนตรี ที่บรรเลง คอยขับกล่อม ให้นอนหลับฝันดี . . .

สุดท้าย เขานั้น ก็ไม่ต่างอะไร จากพราน ที่ล่าเนื้อ
ไม่ว่าหงษ์ หรือ เสือ ก็สิ้นชื่อ ในคราวนี้ . . .
หมาป่าที่ว่าร้าย ต้องแพ้พ่าย ให้กับเขา ที่ไม่เคยปราณี
สุดท้ายหงษ์ฟ้า กลายเป็นเยื่อ ให้เขาย่ำยี ตรงนี้ ตรงที่ใจ

  หายไปนานค่ะ คิดถึงเพื่อนๆทุกคนมากเลย จำเป็นต้องกลับมา เพราะคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆ