ดั่งนกเจ็บบินมาจากป่าหนาว ด้วยแผลร้าวรอยหมองจนร้องไห้ หวังเพียงพบแสงสว่างมาล้างใจ ล้างหทัยสวยสดให้หมดเงา เธอเปรียบดั่งสุริยันตะวันกล้า ส่องแสงมาให้อุ่นใจในยามเหงา จนพิษรักร้าวหายคลายบรรเทา จนสิ้นเงาใสสว่างล้างคาวใจ เป็นแสงดาวสว่างตาคืนฟ้าหมอง เป็นแสงทองส่องสว่างสร้างวันใหม่ เป็นความหวังเป็นพลังกำลังใจ เป็นมิตรใหม่ผูกพันใจมั่นคง ขอเป็นเพียงเพื่อนรักสมัครมั่น ไม่ขอฝันอื่นใดให้ไหลหลง ขอพักพิงดวงใจคลายพะวง ขอมั่นคงเป็นเพื่อนใหม่ใกล้ใจเธอ บทกลอนไทย
srivijitra 16 ก.ค. 2547 09:03 น. - ID 57393 
2709
5
0
16 กรกฎาคม 2547 09:23 น. - comment id 299332
หน้าส่วนตัว
ลิขิตกลอนได้งดงามด้วยภาษาที่สลวย
ความหมายลึกซึ้ง ยามอ่านเกิดมโนภาพ
ถึงความอบอุ่นแห่งรัก และ ความเหงาใจ
ยามผิดหวัง แต่ยังหักมุนโดยให้ความหวัง
แก่ผู้ท้อแท้ บทกลอนยอดเยี่ยมมาก๚ะ๛
size>
16 กรกฎาคม 2547 10:01 น. - comment id 299336
สักวันหนึ่งความดีงานจะถามถึง ณ ที่ซึ่งมืดมัวสลัวแสง เทียนเล่มน้อยค่อยส่องทางสว่างแรง จะบอกแจ้งว่าฟ้างามจะตามมา แวะมาชมครับ กลอนแต่งได้ดีมากเลย
16 กรกฎาคม 2547 11:56 น. - comment id 299373
เขียนได้งดงามมากเลย จะคอยเป็นกำลังใจนะครับ
16 กรกฎาคม 2547 16:12 น. - comment id 299554
ยินดีต้อนรับน้องใหม่ค่ะ แต่กลอนที่แต่งงดงามมากค่ะ
16 กรกฎาคม 2547 17:00 น. - comment id 299573
สวัสดีค่ะ คุณ Robert Tingnongnoi คุณ กวีบ้านไร่ คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า คุณ ลอยไปในสายลม ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยือน และต้อนรับเพื่อนใหม่คนนี้ และขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจที่ให้มา
17 กรกฎาคม 2547 17:08 น. - comment id 299902
พักตรงนี้ที่ตรงดงเพื่อนใหม่ พักใกล้ใกล้พอเหนื่อยคลายและหายเหงา ค่อยบินต่อตามตะวันเมื่อยามเช้า เมื่อยามเศร้ากลับมาตรงดงเพื่อนเอย ยินดีที่ได้รู้จักครับ
17 กรกฎาคม 2547 17:10 น. - comment id 299903
พักตรงนี้ที่ตรงดงเพื่อนใหม่ พักใกล้ใกล้พอเหนื่อยคลายและหายเหงา ค่อยบินต่อตามตะวันเมื่อยามเช้า เมื่อยามเศร้ากลับมาตรงดงเพื่อนเอย ยินดีที่ได้รู้จักครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
