ฟ้า...ไม่มีตา

สุชาดา โมรา

สายลมพัดผ่านจิตใจ...
ความเหงายังคงมีอยู่...ฉันเหงา  ท้อแท้เดียวดาย
ต้นหญ้าที่โอนอ่นผ่อนไปกับสายลมทำให้ฉันทึ่งอึ้งด้วยความเหงา
..................................
ฝัน...ฉันฝันอยากอยู่กับใครสักคนที่รักฉัน
อยาก...ฉันอยากจะอยู่กับรักที่สุขสันติ์
ไม่...ฉันยังไม่มีแฟนสักครั้ง
ฉัน...จึงอยู่เศร้าเดียวดาย...ไร้จุดหมายปลายทาง
ฟ้า...ไม่เคยมีตามองเห็น...
ฉัน...เศร้าเหงาหงอยจริง ๆ
แต่ก็มีอยู่สิ่งที่ฉันมีเสมอมา
...............รัก.................ใครบางคน...........แต่คนคนนั้นไม่รู้...........				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    15 กรกฎาคม 2547 16:39 น. - comment id 298981

    
    ร้อยอักษรมาเป็นกลอนเหงาได้ยอดเยี่ยมมากๆ
    ใช้คำธรรมดาออกมาร้อยใจคนอ่านให้เคลิ้มใจ
    ครึงตามบทกลอนได้ถือว่าไม่ธรรมดาเลย๚ะ๛
    
    size>
  • สุชาดา โมรา

    15 กรกฎาคม 2547 16:59 น. - comment id 298994

    ขอบคุณค่ะ
  • พัลจิล

    19 กรกฎาคม 2547 09:46 น. - comment id 300821

    ไม่ว่าใครย่อมต้องผ่านวารวันเหงา
    อย่าสร้อยเศร้าโมราอย่าเศร้าสร้อย
    ...มีแฟนเรื่องเล็ก...ไม่มีแฟนเรื่องใหญ่...
    เฮ้อ!ชีวิต....งึดหลาย.
    ได้อารมณ์ดีครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน