ความกดดันนำพาให้กล้าเสี่ยง เพื่อเบนเบี่ยงประเด็นลำเค็ญเหลือ เงินกู้ไปหลายแสนแม้นจุนเจือ ให้วงศ์เครือสุขสบายหลายเพลา ยอมให้หักเงินเดือนดังเฉือนเนื้อ เป็นแผลเรื้อรังหนักเกินรักษา ใช่ว่าครูเลือดเย็นที่เป็นมา หรือด้านชาเกินรับสดับฟัง ศิษย์ตัวน้อยดิ้นรนสับสนจิต หนึ่งชีวิตสาบส่งเข้ากรงขัง คุณธรรมซ้ำเล่ห์ประเดประดัง ความเกลียดชังตัวตนแทบล้นใจ ผิดเป็นครูรู้กิจรับผิดชอบ จึงขอมอบบทเรียนสุดท้ายให้ ทำอะไรอย่าเกินตัวมัวหมองไป จะโทษใครไม่พ้นคนทำเอง ทุกสายตามองเมินเผชิญหน้า ว่าครูบ้าทับถมดังข่มเหง ลงฑัณฑ์ว่าทำกรรมมิยำเกรง ต้องกระเตงตราบาปภาพติดตัว ก่อนจากกันร่ำลาขมาสอง ผู้ปกครองลูกศิษย์จิตสลัว ต่อไปนี้ไม่มีครูหนูอย่ากลัว ครูคนชั่วลาไกลชดใช้กรรม ..
กุ้งหนามแดง 13 ก.ค. 2547 11:25 น. - ID 57167 
992
9
0
13 กรกฎาคม 2547 15:34 น. - comment id 297680
เรียน ผู้อ่านทุกท่าน ทราบ ต้องขออภัยด้วยในบทความนี้มิมีเจตนาจะพาดพิง กล่าวโทษการกระทำหรือยกย่องของผู้ใด...ผู้หนึ่ง.. เพียงแต่มองในแง่ของอารมณ์คุณครูคนนั้นขณะนั้น ว่าคงมีจิตนึกคิดผิดถูกและสับสนในตนเองและผลกระทบของการกระทำที่ตามมาเป็นเช่นไร.. หากบทกลอนนี้ มีผลทำให้ขัดเคืองต่อบุคคลใด กลุ่มคณะใด ผู้เขียนขอกราบขออภัยมา ณ.โอกาสนี้.. ด้วยความเคารพอย่างสูง กุ้งหนามแดง ..
13 กรกฎาคม 2547 16:24 น. - comment id 297697
:) ในความคิดเห็นส่วนตัว .. ผู้ที่เป็นครู นอกจากจะต้องถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์ด้วยแล้ว สิ่งเหนืออื่นใดคือความรักและเมตตาต่อศิษย์ เท่าที่เห็นเป็นข่าว .. การกระทำโดยไตร่ตรองไว้แล้ว โทษที่ได้รับแล้วแต่ศาลจะตัดสินความ .. ในความเป็นครู ที่เห็นลูกศิษย์ตัวน้อยมีอันเป็นไปต่อหน้าต่อตา ทนดูได้อย่างเลือดเย็น ตรงนี้ก็นับว่าอำมหิตยิ่งนักแล้ว ค่ะ ตรงนี้คงจะฝังลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของศิษย์ตัวน้อย .. ครูขา ครูครับ ทำหนูทำไม หนูเจ็บ หนูปวดท้อง .. คงอีกนาน ที่จะเยียวยาบาดแผลทางใจนี้.. ส่วนผู้ที่กระทำผิด แต่มิได้ยอมรับผิด หนำซ้ำยังวางหมากกลลวงไปในทางอื่น และท้ายสุดผลกรรมก็ตามสนอง สุดท้ายนี้สิ่งที่พวกเราทำได้ก็คือ อโหสิกรรมให้กับครูผู้นั้น เพราะกรรมที่ครูผู้นั้นได้ก่อ ต้องชดใช้ ณ ภพนี้ และ..เมื่อถึงเวลา การกระทำดังกล่าว ก็จะถูกพิพากษาโดยผู้ที่อยู่เหนื่อกว่าเราทั้งมวล อย่ากังวลเลยค่ะ คุณกุ้ง ..กลอนเขียนได้หลายแง่มุม ตรงนี้อัลมิตราเข้าใจค่ะ ให้อภัย และให้โอกาส เป็นสิ่งที่ผู้มีจิตประเสริฐสมควรกระทำแล้วค่ะ .. ยิ้มนะคนดี
13 กรกฎาคม 2547 18:20 น. - comment id 297748
ในความคิดส่วนตัวในเรื่องนี้ บอกตรง ๆ เห็นใจผู้หญิงคนนี้มาก เนื่องจาก ได้เขาว่าเขามีปัญหากดดันในหลาย ๆ ด้าน ซึ่งตอนทำเขาคงทำโดยไม่ได้ตั้งใจ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
13 กรกฎาคม 2547 20:06 น. - comment id 297793
หน้าส่วนตัว
..บทกวีสื่อ ความหมายได้ไพเราะ ..มากเลยคะ..
เรน..แวะมา ..ทักทายนะคะ..
13 กรกฎาคม 2547 20:58 น. - comment id 297824
คุณอัลมิตรา: ศิษย์กับครูช่างผูกพัน..ทุกวันนี้เรายังจำคุณครูตอนเด็กประถมได้เลย..ป่านนี้ท่านคงเกษียณไปแล้วมังค่ะ.. ครูก็ได้รับบทลงโทษไปแล้ว..กับการกระทำ..ของเขา.. อืม! กังวงเหมือนกันน่ะค่ะ เกรงว่าจะพาดพิงและอาจมีการล่วงเกิน จึงต้องกล่าวขออภัยไว้ก่อน เพราะเจตนามิได้หมายซ้ำเติม ผู้ใด เพียงแต่ให้เรามองกันหลายๆ มุมน่ะค่ะ.. ........................................................................ คุณผู้หญิงไร้เงา: ค่ะ เพราะฉะนั้น ทุกการกระทำควรไตร่ตรองอย่างรอบคอบ..ถึงผลกระทบที่ตามมา..หลายๆ ด้านค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดน่ะค่ะ.. ...................................................................... คุณน้องเรน: พี่ขอเรียกน้องเรนตาม พี่ๆ ในบ้านไทยโพเอมน่ะค่ะ .. ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ.. ...................................................................... ......................................................................
13 กรกฎาคม 2547 22:08 น. - comment id 297871
ตั้งแต่เด็ก ครู พอนึกขึ้นมาก็เห็นไม้เรียว วีรกรรมในการถูกครูตี เล่าไม่จบในวันเดียว ครูบ้านนอกกับเด็กบ้านนอก ไม่เคยเจ็บแค้นผูกเวรใคร ๆ ก็ยอมรับว่าถูกต้องแล้ว อิอิ เดี๋ยวนี้ เรายอมรับว่า นั่น ถูกต้องแล้ว อิอิ
14 กรกฎาคม 2547 09:20 น. - comment id 298053
คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์: ถูกตีจนได้ดี เลยเนอะ..เราก็โดนตีเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้เจ็บแค้นอะไร...เชื่อว่าเด็กสมัยก่อนต่างขยาดไม้เรียวกันทั่วหน้า.. ..
14 กรกฎาคม 2547 13:12 น. - comment id 298215
ทุกวันนี้มีหลายต่อหลายครั้ง...ที่เราเห็นว่า คนจะดีไม่ดี เราไม่สามารถใช้อาชีพเป็นตัววัด และกำหนดได้เสียแล้ว นอกจากกรณีนี้แล้ว ก็ยังมีอีกหลายต่อหลายอาชีพ ที่เราได้เห็นกันอยู่ทุกวี่วัน... เช่น ตำรวจ นักการเมือง ข้าราชการ ไปถึงคนธรรมดาๆ แต่ลี่ก็เชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะคะ.. เหล่านี้เป็นเพียงส่วนน้อยค่ะ...เพราะถ้าไม่เช่นนั้น สังคมเราจะอยู่กันอย่างไร...คงวุ่นวายน่าดูเลย จริงมั้ยคะ ชอบบทกลอนของคุณกุ้งฯ มากนะคะ ...................................................................................
14 กรกฎาคม 2547 18:08 น. - comment id 298328
คุณลี่..ชวนมาเยือน แต่ก่อนนั้นมีวิชาหน้าที่ ศีลธรรม ปัจจุบันไม่ทราบว่านำไปใส่รวมไว้ในวิชา สปช หรือเปล่า.. กุ้งว่าเป็นวิชาที่ดีมากเลยค่ะ ได้อบรมเราไปในตัวด้วย ขอให้เป็นส่วนน้อยและถ้าเป็นไปได้ขอให้เรื่องร้ายๆ ไม่เกิดขึ้นอีกเลย..วิงวอน.. ขอบคุณคุณลี่มากค่ะ กุ้ง ก็ชอบกลอนคุณเช่นกันค่ะ ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด