กราบแทบพระบาท แม่และพ่อ ที่เกิดก่อตัวเราให้เห็นแสง จุดประกายในใจ ไม่ระแวง แม้นไม่แสดงตนมา ลูกขอวอน พระเทพเทวดา ผู้ล่วงลับ ขอจงกลับปกป้องผองมาสอน ให้พวกเราอยู่เย็นเป็นสุขวร ไม่เป็นร้อนเป็นทุกข์.....อีกต่อไป........ ส่วนลูกรักปักใจแม่ แม้ไม่สน แม่ดิ้นรนแค่ไหนลูกไม่เห็น แต่ลูกเป็นกระดาษขาวที่ซ่อนเร้น ความไม่เป็นสีสา แม่ขอพร ให้ลูกเรียน หนังสือฝึกปรือจบ มาพิภพนี้ไปต่อสังคมสอน ขอให้ลูกแข็งแกร่งอย่าอาวรณ์ แม่..........ขอวรลูกให้เป็นสุขดี ลูกรัก.......... แม้นแม่จักไม่เช่นเศรษฐี แต่แม่คงมั่นแก่ลูกน้ำใจมี ลูกผู้ดีอย่าดื้อนะ พระคุ้มครอง หากวันใด แม่ได้พบลูกสำเร็จ หากวันเผ็ดร้อนรนแม่ดุ...ลูกทั้งสอง ลูกอย่า โกรธแม่นี้ จงไตร่ตรอง เพราะแม่ต้อง การลูกให้ได้ดี อย่าเป็นเหมือน แม่นี้ นะลูกจ๋า แม้นน้ำตา แม่ไหลไม่ให้เห็น บางทีลูกซับน้ำตาบ้างคลอกระเซ็น ขอแอบเป็น อ่อนแอ สักพักนึง ยามแข็งแกร่งแม่อิดโรยไม่โชซ์เห็น แม่ต้องเป็นอยู่กับลูกไม่ไปถึง ไหนไหน มาเป็นแม่ แล้ว จิตคำนึง แม่ก็พึ่ง ตัวเอง เลี้ยงลูกไป................
11 กรกฎาคม 2547 13:46 น. - comment id 296619
ความรักของพ่อแม่ มักดูแลและสั่งสอน ให้รักที่อาวรณ์ และอาทรณ์กับลูกยา *-*ความรักของคุณพ่อคุณแม่เป็นความรักที่บริสุทธิ์และประเสริฐที่สุด ไม่มีรักใดยิ่งใหญ่เท่านี้อีกแล้วค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
11 กรกฎาคม 2547 13:47 น. - comment id 296623
คิดถึง....แม่จัง
11 กรกฎาคม 2547 15:08 น. - comment id 296667
กตัญญู เป็นคุณสมบัิติของมนุษย์ที่สัตว์ไม่มี ทิงนองนอยอ่านแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งครับ๚ะ๛ size>