อยากจะบอกว่าขอโทษ เธออย่าโกรธฉันได้ไหม ทุกทุกอย่างที่ฉันทำลงไป ก็นึกเสียใจอยู่เหมือนกัน เธอรู้ไหม.... ทำไมฉันถึงทำลงไปอย่างนั้น ก็เพราะเธอทำเหมือนฉัน ไม่เคยสำคัญต่อเธอ แล้วฉันจะทนได้อย่างไร จะให้ฉันหลงไปเพ้อเจ้อ คิดถึงห่วงหาเพียงเธอ และเก้ออยู่ข้างเดียวหรือไร ฉันน่ะทนไม่ได้.... เมื่อเธอน่ะไม่ใส่ใจ ฉันจำต้องเลือกทางเดินใหม่ ที่ไม่มีเธอ--บนเส้นทาง แม้ว่าฉันจะเงียบเหงา ปวดร้าวหัวใจ.... เมื่อความผูกพันขาดสะบั้น ฉันก็ยินดีจะเป็นเช่นนั้น แม้จะหวั่นไหวแค่ไหนก็ตามที ยังดีกว่าจะอยู่กับเธอ-รู้ไหม หัวใจเธอไม่เคยมีให้-คนดี ไยถึงได้ชาเย็นขนาดนี้ บอกทีสิ-ใจเธอทำด้วยอะไร ขนาดฉันห่วงใย.... จะเคยมีสักครั้งไหม ที่เธอจะเข้าใจ เฉยชาอยู่ร่ำไป จะมีห่วงใยตอบไหม ก็เพราะเป็นเช่นนี้ คนดีเราเข้ากันไม่ได้ ฉันจำเป็นต้องเลือกจะไป ในเมื่อเธอไม่สนใจไยดี กับเส้นทางที่ฉันเลือก เลือกที่จะยุติเรื่องราวแค่นี้ เธอคงเข้าใจฉันนะคนดี ที่ฉันคนนี้จากมา-เพราะอะไร
10 กรกฎาคม 2547 10:21 น. - comment id 295927
อ่านบทกลอนที่แสนจะไพเราะและออดอ้อน ทิงนองนอยคิดว่าไม่มีใครจะโกธรได้ลง๚ะ๛ size>
11 กรกฎาคม 2547 10:44 น. - comment id 296399
จริงจริงไม่อยากจากเธอ แต่รู้เสมอว่าฉันไม่ใช่ คนที่รักเธอมอบดวงใจ คือเขานั่นไงไม่ใช่ฉัน จึงต้องยอมจากลา ทั้งที่ความห่วงหายังคงมั่น แต่รู้ดีในชีวัน ฉันไม่ใช่คนสำคัญของเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*