สุดท้ายหัวใจก้ได้รู้ เมื่อจู่ จู่ น้ำตามันก้ไหล สำนึกได้ว่แท้จริงไม่มีใคร ที่เฝ้าค่อยห่วงใย ผูกพัน หลอกตัวเองอีกทำไม เพราะทุกสิ่งเป็นไปได้แค่ฝัน จะวิ่งหนีความจริงได้สักกี่วัน คงถึงคราวกล่าวลาความฝันสักที
8 กรกฎาคม 2547 01:06 น. - comment id 294782
สุดท้ายก็ต้องยอมรับ กับความจริงที่ยิ่งใหญ่ สุดท้ายก็ต้องทำใจ เมื่อเธอเดินจากไม่ไม่เหลียวแล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
8 กรกฎาคม 2547 10:40 น. - comment id 294871
ความฝันไม่เสียสตางค์..ลาทำไม ฝันต่อไป...จนกว่าจะได้ดังใจหวัง อย่าทดท้อขอให้ใจมีพลัง น้ำตาหลั่ง...คงไม่หมดหยดน้ำตา ร้องไปเถอะ..น้ำตาจะได้ชะล้างสิ่งสกปรกให้ออกไปให้หมดจากตาของเราแม้แต่ความมืดบอดที่งมงายมองเขาอยู่ อิอิ