โลกสับสน & โลกสุขสันต์

The Romantic

โลกสับสน & โลกสุขสันต์
บทที่ 1 :  โลกสับสน
         ฟากฟ้านภาลัยไกลสุดหล้า           
แสงแดดกล้าเจิดจ้าท้าลมฝน
สรรพสิ่งยิ่งป่วนล้วนปะปน                       
 แต่ละคนไม่สนใจใครได้ดี
           ชีวิตมั่วมิรู้ตัวมัวแต่คิด                            
ในสิ่งผิดติดตามถามแต่ผี
อะไรมากหากจะเห็นเป็นแบบนี้                 
มุ่งแต่ตีขี้ใส่ไร้จรรยา
          โลกสับสนคนสับหลีกฉีกทางเดิน               
ล้ำเส้นเกินเมินเหม็นเช่นสิงสา
ต้องชนะจะฝ่าฟันกันแทบบ้า                    
 ไม่เห็นค่าในมนุษย์สุดเศร้าใจ
          ต่างทำลายหายนะชะล้างพันธุ์                  
ไม่รักกันฉันท์เพื่อนเตือนสงสัย
จะคว้าดาวสาวอำนาจที่วาดไว้                  
ให้เข้าใกล้ไร้จิตคิดผูกพัน
บทที่ 2 :  โลกสุขสันต์
         เวลาผันผ่านเนิ่นนานสักเพียงไหน    
 แต่ในใจยังใฝ่ในสิ่งฝัน
ตื่นแต่เช้าก่อนเจ้าคุณตะวัน                           
 จนสายัณห์พลันเข้ามาตั้งหน้างาน
            บางครั้งเราเริ่มกลัวหมองมัวใจ                           
  ไม่มีใครคบหาน่าสงสาร
บางครั้งจมล้มลุกและคลุกคลาน                     
 หวังต้องการคนเข้าใจในตัวเรา
            ใครคนหนึ่งถึงวันนี้ยังมีเธอ                             
 รักเสมอจากเธอนั้นดุจขุนเขา
ใครคนหนึ่งถึงตราบนี้ยังคงเผ้า                         
คอยขัดเกลาเอาใจให้ได้ดี
            แม้ไร้ใครผู้ใดไม่เป็นไร                                     
 เธอคอยใกล้ใส่ฝันให้ศักดิ์ศรี
ฉันตั้งใจนับตั้งแต่วันนี้                                      
 ทั้งชีวีชีวิตนี้มอบให้..
ปล. อยากใส่ใครในช่องว่างนี้ก็เชิญได้ตามอัธยาศรัย โชคดีนะครับ