มองคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง มองจันทร์ที่อยู่บนฟ้า ไร้แสงดวงดารา ไร้บางคนคอยห่วงใย เสียงคลื่นที่กระทบฝั่ง ฟังกี่ครั้งก็ปวดหัวใจ นึก..นึกก็น้ำตาไหล เพราะหัวใจมันร้าวราน เคยยืนร้องไห้..กับทะเล ไม่รู้จะหันเหไปทางไหน ในเมื่อ..ไม่มีใคร ให้หัวใจดวงนี้ได้พักพิง หัวใจดวงนี้ช่างเหงา โดดเดี่ยวไม่รู้จักจบสิ้น มีแค่ทะเลเท่านั้นที่ได้ยิน เสียงร้องไห้จากหัวใจ ยามใดที่มีทุกข์ หรือยามใดที่สุขสันต์ มีแต่..ทะเลเท่านั้น ที่เป็นเพื่อนกัน..ตลอดมา
4 กรกฎาคม 2547 13:23 น. - comment id 293036
^-^
4 กรกฎาคม 2547 14:31 น. - comment id 293072
+++อันทะเลไหลไปไม่หยุดนิ่ง แล้วจะพึ่งพิงกับสายน้ำได้แค่ไหน กับการหาใครสักคนคอยปลอบใจ คนเก่าไปหาคนใหม่..ก็ยังมี ^^อิๆ^^ แบบว่าผมต่อกลอนไม่ค่อยเก่งหง่ะคับ ยังไง...ก็คงไม่ทำให้งานล่มนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคับ
4 กรกฎาคม 2547 14:54 น. - comment id 293091
นอกจากทะเลแล้วก็มีท้องฟ้า มีดวงดารามีโขดหิน มีทรายขาวและมีนกที่โบกบิน หากตั้งใจฟังจะได้ยิน...คำปลอบโยน ..เสียงไม่ไกลจากหัวใจเท่าไหร่นัก เสียงอึกอักอึ้งอ้ำในหัวใจเจ้า เสียงกล่อมเห่..โอ้ละหนอพ่อยาใจ ก้าวเดินใหม่แล้วจะได้ดั่งใจปอง
4 กรกฎาคม 2547 15:33 น. - comment id 293119
บทกลอนเหงา ๆ เศร้า ๆ นะคะ แต่อย่าเศร้าไปเลย อิ๋วยังมีกำลังใจมามอบให้เสมอ นะคะ
4 กรกฎาคม 2547 21:15 น. - comment id 293281
มีดาวบนฟ้า เป็นเพื่อนทุกครายามเหงา และมีตัวเรา ที่คอยเฝ้าอยู่กับน้ำตา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*