เขาถือปืนยืนหยัดซัดทุกสิ่ง ใบหน้านิ่งพูดน้อยไม่ถอยหนี ทุกก้าวย่างกลางป่าท้าชีวี แต่ชีพนี้น่าเศร้าเหงาเรื่อยมา เดินก้าวย่ำหนองน้ำแห้งสู่แห่งไหน ทุกบ้านใดรู้ฤทธิ์เดชเวทพรานหนา แรดเสือสิงห์กระทิงช้างอยู่ห่างตา เจอผวาหลบเขาเลิกเข้าราน แม้ร่างเล็กเหล็กไหลหัวใจแกร่ง กายแข็งแรงเกินใครให้ห้าวหาญ เชี่ยวชาญไพรน้ำใจดีไม่มีพาล ทุกหย่อมย่านยากหลงมุ่งตรงเจอ กตัญญูรู้ค่ามารดายิ่ง คือคนจริงเจอสิ่งใดได้เสมอ ผู้กองเก่าเฝ้าชายแดนถิ่นแคว้นเกลอ ยากพลั้งเผลอพลัดถิ่นรพินทร์ไพรวัลย์ 1 กรกฎาคม 2547
นกตะวัน 1 ก.ค. 2547 20:31 น. - ID 56300 
608
4
0
1 กรกฎาคม 2547 21:40 น. - comment id 292021
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ
2 กรกฎาคม 2547 02:00 น. - comment id 292115
ชื่นชอบผลงานมากนะคะ จะคอยตอดมาดูผลงานบ่อยๆ ค่ะ ..ราตริสวัสดิ์..(งามแบบไทย..ดีไหม..ดีไหม)
2 กรกฎาคม 2547 23:08 น. - comment id 292381
หน้าส่วนตัว
รพินทร์ ไพรวัลย์ ..เป็น..ฮีโร่ ..ในใจเรน..นะคะ..
ก็ ..
แบบ เรนสารภาพ ..นะคะ..
เล่มที่หนึ่ง .. เรนอ่านยังไม่จบ..
แต่..เป็นความประทับใจ..
ที่เรน..ได้ ..จากการได้ฟัง.. ใครๆ.. พูดถึง..
ผู้กองรพินทร์ ..
และ..หม่อมราชวงค์.. ดาริน.. นะคะ..
3 กรกฎาคม 2547 04:52 น. - comment id 292464
จะศึกเหนือเสือใต้ไม่เคยหวั่น ขอห้ำหั่นเดินฝ่าล่าไม่ถอย แต่ทุกคน ย่อมมีทรุด จุดอ่อนด้อย โรคร้ายคอยเกิดมาครามีภัย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
