เจ็บปวด.....ด้วยความเดียวดาย มีความร้าวรานเป็นเพื่อนกับคนหัวใจสลายอย่างฉัน ร้องไห้กับความรู้สึกวุ่นวายที่ผ่านในแต่ละวัน ความสับสนเท่านั้นที่อยู่กับฉัน อย่างไม่สะทกสะท้านอะไร คงไม่มีอะไร....ที่ยังไม่ทำให้ฉันได้เจ็บ เพราะความร้าวรานทั้งหมด ฉันเก็บเอาไว้ ยังมีความเจ็บปวดใด ที่ไม่เคยซึมผ่านในหัวใจ ยังมีอะไรที่ยังไม่เคยทำร้ายหัวใจอ่อนแอ ไม่มีอะไร...ให้ฉันสูญเสีย อยากหยุดชีวิตที่อ่อนเพลีย กับความพ่ายแพ้ ความหวัง กำลังใจ หมดไปกับใครต่อใครที่รังแก ฉันเหนื่อยจนยอมแพ้ เหลือเพียงแค่รอยท้อแท้ของลมหายใจ
14 พฤศจิกายน 2544 17:21 น. - comment id 19397
ให้กำลังใจแล้วกันนะครับ....
15 พฤศจิกายน 2544 04:46 น. - comment id 19448
ปลอบโยน อยู่ใกล้ ๆ ถ้าสามารถทำได้
16 พฤศจิกายน 2544 03:48 น. - comment id 19547
ทำไมเหนื่อยใจ และรันทดอย่างนี้ น่าฉงฉาน
20 พฤศจิกายน 2544 08:53 น. - comment id 20275
ร้าวรานสุดๆ
1 มิถุนายน 2545 12:20 น. - comment id 53210
^&^