ค่ำคืนหนาวเหน็บ

ลอยไปในสายลม

ค่ำคืนหนาวเหน็บร้าว        ทรวฃใน
หากจะมีทุกข์ใด                 เท่านี้
ทุกข์เพราะจากเธอไป        ไกลห่าง
ใจเจ็บจนป่นปี้                  อ่อนล้า  กำลัง
จากรังมาอยู่โพ้น               ทะเล
จากที่อยู่สรวลเส                โศกเศร้า
จากเพื่อนที่ฮาเฮ               มาอยู่  ไกลนา
เจ็บเมื่ออยู่ห่างเจ้า             เจ็บช้ำ  ข้างใน
ฝากดาวช่วยให้ส่ง              ความคิด-  ถึงนา
ฝากส่งถึงดวงจิต                 ฝากให้
ฝากความห่วงมิ่งมิตร          ผองเพื่อน
ฝากส่งที่รักไซร้                  อย่าได้   ลืมกัน				
comments powered by Disqus
  • เมกกะ

    1 กรกฎาคม 2547 16:38 น. - comment id 291961

    ^__________^
    
    แวะมาหั้ยกำลังใจครับ
    
    ระบายให้ผมฟังบ้าง.......
    เผื่อความทุกข์อาจเบาบางกว่าเก็บไว้
    เถอะนะ.....ถึงผมไม่อาจช่วยอะไร
    แต่ก็ยินดีร้องไห้เป้นเพื่อนคุณ
  • magic

    1 กรกฎาคม 2547 18:00 น. - comment id 291983

    ห่างไกลเพียงใดยังคิดถึง
    รักเคยซึ้งไม่ลืมยังจำได้
    ทุกเวลาทุกนาทีที่ห่างกาย
    แต่หัวใจใกล้สนิทมิคิดไกล
    ........................................
  • ลอยไปในสายลม

    2 กรกฎาคม 2547 11:29 น. - comment id 292165

    ตอบ คุณเมกกะ
    
    กลิ่นหอมของดอกไม้ . . 
    อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก 
    ไม่อยากจากหากได้รู้จัก 
    เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ 
    
    แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน 
    เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว 
    เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป 
    กลิ่นหอมของหัวใจ . . เก็บไว้ได้ แค่ ความทรงจำ 
    .......
    ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ ถ้ามีปัญหาแล้วจะปรึกษาค่ะ
    
    .........................
    
    ตอบ คุณmagic
    
    ห่างไกลเพียงใดยังคิดถึง
    รักเคยซึ้งไม่ลืมยังจำได้
    ทุกเวลาทุกนาทีที่ห่างกาย
    แต่หัวใจใกล้สนิทมิคิดไกล
    ........................................
    ขอให้รักยังอยู่คู่ใจนี้
    อย่าได้มีห่างหายไกลไปหนา
    ขอให้รักภักดีมีทุกครา
    ขอจงอย่าเปลี่ยนใจไปจากกัน
    
    ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแวะชม
  • เมกกะ

    6 กรกฎาคม 2547 20:44 น. - comment id 294182

    แสงทองอาบโอบอุ้มคุ้งขอบฟ้า 
    มวลปุบผาแบ่งบานรับวันใหม่ 
    เสียงร่าร้องของวิหก ณ พงไพร 
    ขับขานไขสดใสดังกังวาล 
    
    เจ้านกน้อยขยับปีกอย่างเริงร่า 
    เพื่อมุ่งสู่ท้องฟ้าเวหาหาว 
    เฝ้าใฝ่ฝันดั้นด้นถึงรุ้งพราว 
    ที่ทอดยาวราวสะพานเบื้องฟ้าไกล
    
    แวะมาดู..สบายดีหรือเปล่าครับ  หายไป  7  วันแย้วนะ
    จะรอบทกลอนต่อไปของน้องแววนะครับ...พี่เมก
  • ลอยไปในสายลม

    6 กรกฎาคม 2547 21:20 น. - comment id 294203

    นกยังร้องเริงร่าหน้าหุบเขา
    อาจอ่อนแรงลับไปในร่มเงา
    แต่ยังเฝ้าติดตามงานทั่วไป
    
    ถึงจะหายไปนานใช่ลาจาก
    แม้ลำบากเพียงใดใจสดใส
    จะยังอยู่คู่กลอนนั้นเรื่อยไป
    จะใส่ใจนำงานมาให้ชม
    
    รับรองค่ะ พี่ เมกกะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน