พิการกายบ่ายหน้า ขอทาน มือประนมกราบกราน ปากร้อง ชะตาบ่เป็นพาน ทองส่ง สุขเอย ทนอยู่เพียงเติมท้อง อิ่มได้ พอสม ศักดิ์ศรีใดห่อไว้ ลับตา หาใช่หมดดีมา อวดอ้าง ไยจึงใส่ครหา ใครต่าง คือคน เพียงเผื่อแผ่กันบ้าง อยู่ได้ร่วมดิน สังขารยังไม่ไร้ ดับลม กลับอยู่ทุกข์ระทม ร่ำไห้ ดินกลบเมื่อใดสม ใจอยาก ถึงแก่กรรมจบได้ หมดสิ้นกงกรรม
เงาฝุ่น 26 มิ.ย. 2547 13:54 น. - ID 55984 
562
2
0
26 มิถุนายน 2547 16:37 น. - comment id 290223
โยนว่ากรรมทำแต่งแกล้งชีวิต ตนลิขิตไม่ใช่ฟ้า.....อย่าสงสัย บาปบุญนั้นขึ้นกับตัวไม่ใช่ใคร ทำบุญไว้บุญก็ส่ง........กุศลนำ
26 มิถุนายน 2547 21:15 น. - comment id 290301
คุณค่าอยู่ที่การใช้ชีวิต ไม่ได้อยู่กับการใช้ชีวิต ทางเดินมันต่างกัน จุดหมายก็ต่างกัน สุดท้ายก็หนีไปไม่พ้น หมเสิ้น...กงกรรม @@@@@@@@@@@ เข้าใจชีวิตดีครับ เขียนอีกครับ
28 มิถุนายน 2547 05:34 น. - comment id 290857
ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
