อาภัพ

เงาฝุ่น

พิการกายบ่ายหน้า        ขอทาน
มือประนมกราบกราน          ปากร้อง
ชะตาบ่เป็นพาน                  ทองส่ง สุขเอย
ทนอยู่เพียงเติมท้อง            อิ่มได้ พอสม
ศักดิ์ศรีใดห่อไว้                  ลับตา
หาใช่หมดดีมา                     อวดอ้าง
ไยจึงใส่ครหา                      ใครต่าง คือคน
เพียงเผื่อแผ่กันบ้าง             อยู่ได้ร่วมดิ
สังขารยังไม่ไร้                     ดับลม
กลับอยู่ทุกข์ระทม                ร่ำไห้
ดินกลบเมื่อใดสม                ใจอยาก
ถึงแก่กรรมจบได้                หมดสิ้นกงกรรม				
comments powered by Disqus
  • KeAiNuRen

    18 กันยายน 2547 05:41 น. - comment id 333665

    เศร้าจังเลยคะ T.T

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน