จากพระสุนทรโวหาร สู่...บำนาญกวี

tiki

จากพระสุนทรโวหาร สู่...บำนาญกวี
                      ๏  วางกลอนวอนว่าไว้............วันวาร
                     ลุยี่สิบหกจาร..........................ฝากไว้
                    ระลึกวันเลือนกาล....................คำเอ่ย...เอื้อนเฮย
                    ฝากพี่ฝากผองไซร้...................ซื่อซ้ำคำครู... ๚ 
                ๏ สมดั่งเป็นกวีเอกเลขหนึ่งโลก
           สะพัดโบกขจรเรื่องเปรื่องคำหวาน
          พระอภัยมณีชี้เด่นเช่นนิทาน
          แทรกอาการเหล่าฝรั่งคลั่งล่าเมือง
           ๏ ได้ยกย่องก้องโลกาค่าชื่อไทย
        ณ.แห่งไหนย่อมเด่นคำล้ำกระเดื่อง
       ค่ากลอนไทยให้ต่างฃาติได้ประเทือง
      มาค้นหาตามเรื่อง..เฟื่อง..สามัญ
            ๏  ถึงว่าถือศักดินาค่าคุณพระ
      ศักดินาว่าจะจะสองพันนั่น
    เป็นไร่นาสืบมาเป็นสำคัญ
   แต่สืบพลันลูกหลานท่านอยู่หนใด...?
          ๏  เป็นกวีไร้สิทธิ..มิสำคัญ
     ลิขสิทธิ์ทั้งนั้นอยู่ชั้นไหน
   พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ตราติดไว้
   กวีไทยคงตาหลับ..นับถือวงศ์
        ๏  ค่าลิขสิทธิ์ไม่ปิดกั้นถึงชั้นหลาน
   จะสืบสานยกระดับนับเคียงหงส์
  ใช่แฮรี่พ็อตเตอร์เพ้อจำนงค์
   ขอเผ่าพงศ์วงศ์กวีจงดีใจ.. ๚ 
(...๑...)
ตามประวัติความเป็นมา สุนทรภู่ ท่านเกิด วันจันทร์ เดือนแปด ขึ้น 1 ค่ำ ปีมะเมีย จุลศักราช 1148 เวลาเช้า 2 โมง 
ตรงกับวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2329 ในรัชกาลที่ 1 ที่เกิด  กรุงเทพฯ 
(ความจาก คุณ ชมนาด เสวิกุลในหนังสือเรื่อง ประวัติชีวิตและผลงานของสุนทรภู่
ได้กล่าวถึง สุนทรภู่ไว้ว่า
              สุนทรภู่
พระสุนทรโวหาร...เรียกสามัญว่า **สุนทรภุ่** นั้น ชื่อเดิมว่า *ภู่* เกิดวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2329
ตรงกับ วันจันทร์  เดือน 8 ขึ้น 1ค่ำ ปีมะเมีย จุลศักราช 1148 เวลา 8.00 น. ณ บริเวณ ฝั่งธนบุรี ใกล้กับพระราชวังหลัง)
...ในแผ่นดินของ พระบาทสมเด็จ พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 ๑ (หนึ่งนะคะ )  หลังสร้างกรุงเทพฯ (กรุงรัตนโกสินทร์) แล้ว 4 ปี
เป็นกวีไทยที่มีชื่อเสียงและความเป็นเอกในเชิงกลอน 
.มีบรรดาศักดิ์เป็นพระสุนทรโวหาร ถึงแก่กรรม  ปีเถาะ รวมอายุได้ 70 ปี 
 ปี พ.ศ. 2398  ในรัชสมัยรัชกาลที่ 4 
ท่านได้รับเกียรติจากองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ องค์การยูเนสโก(UNESCO)
ได้รับการยกย่องเป็นบุคคลสำคัญของโลก ผู้มีผลงานดีเด่นทางด้านวัฒนธรรม หรือนัยหนึ่งเป็นกวีเอกของโลก โดยยกลำดับขึ้นเป็นหนึ่งในกวีเอกโลก
เมื่อ พ.ศ. 2529 รัฐบาลไทยได้แต่งตั้งคณะกรรมการอำนวยการโครงการฉลอง 200 ปี กวีเอกสุนทรภู่ขึ้น 
นับว่าท่านเป็นกวีสามัญคนเดียวที่ได้รับการสดุดียกย่องอย่างสูง 
ทำให้ ฐานันดรศักดิ์ของกวีไทย ที่ถูกกล่าวหามาตลอดว่า 
ใครเป็นกวี ก็ยากจนไปจนตาย ถึงชั้นลูกหลานนี้ น่าจะเปลี่ยนไปได้
และ สำหรับเรื่องนี้ ซึ่งเขียนถึง
บำนาญกวี............
        ๏   ฐานันดรศักดิ์..พรรคพวกยศ..หดตามโลก
กวีโศกไม่มีจะกินถิ่นไหนไหน
กวีจะเรียนไม่มีเงินเรียนหากอ่านเขียนไทย
กวีอะไร ...ฤๅกวีไทย...ต้องทุกข์โศกตรม
        ๏    นับแต่กาล....ผ่านมา ...ถึงครานี้
สองร้อยปี ท่านกวีภู่...ดูสง่าสม
แต่หากอ่านประวัติท่านซึ่งซานซม
เห็นจำข่มใจลาน้ำตาคลอ
        ๏   ด้วยใจน้อยใจนิดคิดกันหรือ
จะมาถือยศศักดิ์อัครฐานหนอ
ข้าฯชั้นสูง...เอ็งชั้นต่ำ...ร่ำขมคอ
เกิดและตายฤๅจักพอแผ่นดินไทย  ๚ .
...(๒..)        
        ๏ เช้าขึ้นปลายเดือน   ใจไม่ลบเลือน เป็นเดือนเกิดครู
ที่ยี่สิบหก    ยกขึ้นเชิดชู    ใจชื่นรับรู้     จะอยู่แห่งไหน
ส่วนผองเพื่อนเรา   เข้ามาอ่านกลอน   ก่อนนอนสุขใจ
รุ่งขึ้นตื่นมา     วันทา ทันใด      ขึ้นครูดูไหว้     จิตไม่ระคาง
ได้เรียนได้ร่ำ     ตามครูตามคำ    สุรางคณางค์
กาพย์นี้เจ็ดบาท    เพียรวาทย์คาดวาง   สดสวยสะอาง      สว่างเสาวคนธ์
ชื่นชอบฉอเลาะ     ครูสอนว่าเพราะ    อย่าเยาะอึงอล
เบิกความตามเจ้า    เขียนเข้าด้วยคน   สุรางคณางค์ผล      เขียนมนต์เช้างาม   ๚
กาพย์สุรางคณางค์
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_55978.php
๏    วางผังวางทางอย่างเคียง      เตรียมส่งเสบียง
หาเลี้ยงเพียงกาพย์ฉบัง
     ส่งเสียงเพียงถ้อยความหวัง     ห่างหนคนชัง
ไกลรังแกจิตคิดหวน
       ความรักหนึ่งเหเซซวน....     พ่ายแพ้กระบวน
ทบทวนความแปลกแตกต่าง
      หนึ่งคนหนึ่งรักหักวาง       เพียงเรียงพยางค์
ส่งคว้างฉบังผังความ..
       เทิดครู   ภู่  คนดลยาม.........ขจัดขวากหนาม
แลงามด้วยพระคุณครู.  ๚ 
กาพย์ฉบัง ๑๖
         ๏ สองกรวอนไหว้ครูภู่.              เทิดพระคุณครู              ก้มคู้งอราบอินทรีย์    
เหตุด้วยบูชาครูนี้.           คุณชาติบาทมี            รองพลีบิดรมารดา
ครูเอื้ออำนวยอวยมา         ทุกศาสน์วาทย์พา        ครูบาพาเจริญธรรม 
ยึดคำครูล้นพ้นกรรม         ละบาปบุญนำ           ส่งให้แต่ได้มิตรดี... ๚ 
กาพย์ฉบัง ๑๖
  ทิกิ_tiki 
       ๏  ก็แม้กระทั่งลูกหลานตนเองยังไม่ทราบเลยว่า  บุพการีตนเขียนอะไรไว้ที่ไหนบ้าง เมื่อคิดเป็นมูลค่าแห่งการพิมพ์ แม้อย่างน้อย 5 -10 เปอร์เซ็นต์อันเป็นค่าลิขสิทธิ์การพิมพ์นี้ ... ลูกหลานก็มองเป็นของไร้ค่า...นิดน้อย.
        ..แต่ขอให้คิดเถิดว่า  ผู้เฒ่าผู้แก่นี้นั้นหมายใจจะให้ ลูกหลานไว้เป็น  บำนาญกวีให้ได้ดื่มกินใช้ต่างหน้าแม้นผู้เขียนจะจากโลกกันไปก็ตาม
      จึงทำให้ยังน้อยเนื้อต่ำใจอยู่ว่า ฐานันดรศักดิ์ ของกวีศรีสยาม นั้น ยังไม่ไปไหนไกลเลย .....คงมีคนเพียง กระหยิบมือเดียว ซึ่งจะยังสนใจบทกลอน อ่านกลอน เขียนกลอนกันอยู่   ๚ 
   ๏ บทนี้เขียนให้ต่อเนื่องจาก บทที่แล้ว..รำพึงถ้อย พระ(ครูศรี)สุนทรโวหาร
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=55872
คงขอไปเรื่องสั้นดีกว่านะคะเพราะยาวมากแล้ว
http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2704
     
 ๏ ท่านที่ต้องการค้นคว้าข้อมูลทั้งหมดที่ รวบรวมข้อมูลของทั้งหมดไว้ที่
กระทู้ซ้ายสุดของหน้าแรก
http://www.thaipoem.com/web/boarddata.php?id=3292
เชิญเข้าไปค้นได้ค่ะ
.(...๑...)
 tiki_ทิกิ  - [ 24 มิ.ย. 47 17:02:41 ] 
...(๒..)     
21:50 นาฬิกา 25 มิถุนายน 2547
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved  
    ทิกิ_tiki