มือถือปาก สากถือศีล นั่น! จรรยาอันจอมปลอม ของมนุษย์ที่ชอบสวมหน้ากาก คนบาปในเสื้อคลุมของนักบุญ จะเป็นอะไรได้ไปมากว่าซากศีลธรรม หมาเน่าลอยน้ำฟอนเฟะดีกว่า ยังสามารถเป็นปุ๋ยอันโอชะ แก่ปวงต้นไม้ ได้เติบใหญ่ ตาว่าปากขยิบเฉไฉไปอีกทาง น่าสงสารพวกจิตวิปริต แอบซ่อนเร้นตัวตนจริง ในหลืบแห่งอารมณ์ แต่ไม่กล้าสำแดงตน
ปุถุซน 24 มิ.ย. 2547 10:14 น. - ID 55856 
1406
3
0
24 มิถุนายน 2547 11:16 น. - comment id 289076
ศานติแด่ปุถุชน ฉันเห็นเขาลนลาน เหงื่อกาฬพรู วิงวอนต่อผู้กุมชะตาชีวิตเขา คำกล่าวที่ว่า ..โปรดเถิด โปรดช่วยฉันด้วย ฉันยังไม่อยากตาย ทั้งภาพและเสียงของเขา ยังคงวนอยู่ในโสตประสาทของฉัน ฉัน..ผู้มองผ่านจอภาพ แต่ มิอาจยื่นความปราณีแด่เขาได้ เขาหยุดลนลาน ไร้การทุรนทุรายอีกต่อไป .. ฉันคงมอบดอกไม้แห่งความชั่วร้ายต่อผู้กระทำนั้น ..
24 มิถุนายน 2547 19:25 น. - comment id 289295
หน้าส่วนตัว
เหล่าผู้คนยังคงยืนมองหารอบกายว่ามีใครไหมจะเอื้ออำนวยอ้อมแขนให้เขา หรือ เธอ
หาน้อยมากที่จะยินดีสงบเงีบบ
สุขสันติไม่ต้องพบใครเลยนอกจากตัวอักษร
เช่นเดียวกับผู้ทรงศิลผุ้ยินดีมุงหลังคาทุกวัน
จนกว่าจะตาย ด้วยคร้านจะอธิบายชีวิตแห่ง
ปัจเจกชน
24 มิถุนายน 2547 20:01 น. - comment id 289323
ใช้คำคมจังเลยค่ะ
25 มิถุนายน 2547 15:18 น. - comment id 289741
หลบอยู่ในซอกเงาแห่งความสงบงัน เร้นกายภายใต้แสงตะวัน และเราก็หามันไม่เจอ เหลือบแลรอบกาย ไหน ... มันอยู่ที่ไหน รีบเร่งเดินไป ปะปนในหมู่ชน เราจะรู้ไหม ว่าจะถูกแทงตายเมื่อไหร่ และเมื่อนั้น หัวใจก็แหลกสลายไปเสียแล้ว พร้อมๆกับหนึ่งความดีที่ได้จบลงไปอีกหนึ่งเวลา หลบมันไปหรือประจันหน้า ความชั่วจะยอมเผชิญกับเราโดยดีหรอกหรือไร ... ระวังไว้ ระวังไว้ อย่าให้มันเข้ากลืนกิน อย่า ... นะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
