มือถือปาก สากถือศีล นั่น! จรรยาอันจอมปลอม ของมนุษย์ที่ชอบสวมหน้ากาก คนบาปในเสื้อคลุมของนักบุญ จะเป็นอะไรได้ไปมากว่าซากศีลธรรม หมาเน่าลอยน้ำฟอนเฟะดีกว่า ยังสามารถเป็นปุ๋ยอันโอชะ แก่ปวงต้นไม้ ได้เติบใหญ่ ตาว่าปากขยิบเฉไฉไปอีกทาง น่าสงสารพวกจิตวิปริต แอบซ่อนเร้นตัวตนจริง ในหลืบแห่งอารมณ์ แต่ไม่กล้าสำแดงตน
24 มิถุนายน 2547 11:16 น. - comment id 289076
ศานติแด่ปุถุชน ฉันเห็นเขาลนลาน เหงื่อกาฬพรู วิงวอนต่อผู้กุมชะตาชีวิตเขา คำกล่าวที่ว่า ..โปรดเถิด โปรดช่วยฉันด้วย ฉันยังไม่อยากตาย ทั้งภาพและเสียงของเขา ยังคงวนอยู่ในโสตประสาทของฉัน ฉัน..ผู้มองผ่านจอภาพ แต่ มิอาจยื่นความปราณีแด่เขาได้ เขาหยุดลนลาน ไร้การทุรนทุรายอีกต่อไป .. ฉันคงมอบดอกไม้แห่งความชั่วร้ายต่อผู้กระทำนั้น ..
24 มิถุนายน 2547 19:25 น. - comment id 289295
เหล่าผู้คนยังคงยืนมองหารอบกายว่ามีใครไหมจะเอื้ออำนวยอ้อมแขนให้เขา หรือ เธอ หาน้อยมากที่จะยินดีสงบเงีบบ สุขสันติไม่ต้องพบใครเลยนอกจากตัวอักษร เช่นเดียวกับผู้ทรงศิลผุ้ยินดีมุงหลังคาทุกวัน จนกว่าจะตาย ด้วยคร้านจะอธิบายชีวิตแห่ง ปัจเจกชน
24 มิถุนายน 2547 20:01 น. - comment id 289323
ใช้คำคมจังเลยค่ะ
25 มิถุนายน 2547 15:18 น. - comment id 289741
หลบอยู่ในซอกเงาแห่งความสงบงัน เร้นกายภายใต้แสงตะวัน และเราก็หามันไม่เจอ เหลือบแลรอบกาย ไหน ... มันอยู่ที่ไหน รีบเร่งเดินไป ปะปนในหมู่ชน เราจะรู้ไหม ว่าจะถูกแทงตายเมื่อไหร่ และเมื่อนั้น หัวใจก็แหลกสลายไปเสียแล้ว พร้อมๆกับหนึ่งความดีที่ได้จบลงไปอีกหนึ่งเวลา หลบมันไปหรือประจันหน้า ความชั่วจะยอมเผชิญกับเราโดยดีหรอกหรือไร ... ระวังไว้ ระวังไว้ อย่าให้มันเข้ากลืนกิน อย่า ... นะ