..๏ ปานวิมานเมืองแก้วแพรวพิลาส ตามจินต์วาดอุ่นละไมซึ้งในฝัน ดั่งเทวาเจตน์เอื้อเผื่อแผ่กัน เสกสวรรค์ประโลมเราคลายเศร้าใจ สะพานรุ้งพาดโยงข้ามโค้งฟ้า มวลพฤกษาแย้มบานสราญไสว แลหมู่นกผกผินบินท่องไพร สุขฤทัยคิดคราวเราคู่กัน หอมไอดินกลิ่นชื่นระรื่นนัก ยังประจักษ์ยวนใจให้เพ้อฝัน ยินหรีดหริ่งขับร้องก้องไพรวัลย์ หฤหรรษ์ดุจดนตรีที่ลงตัว ยามตะวันชิงพลบหลบเหลี่ยมผา อีกฝั่งฟ้าจันทร์ประดับขับสลัว ดาษดื่นดาวกระพริบพราวเย้าพันพัว กระจ่างทั่วท้องนภาคราแหงนชม จึงแปลงเป็น...นักฝันรำพันถ้อย เรียงรสร้อยอักษรตอนขื่มขม ขอวาดหวังวิมานไว้ให้ภิรมย์ เพื่อกลบเกลื่อนเลือนระทมที่ถมใจ ๚ะ๛
อัลมิตรา 23 มิ.ย. 2547 16:29 น. - ID 55799 
1675
5
0
23 มิถุนายน 2547 16:52 น. - comment id 288703
ยังอาลัยในห้วงรวงความรัก ไม่อาจหักใจลืมแม้นขื่นขม ละอองรักยังกรีดกรายร่ายภิรมย์ แม้นเพียงชมชื่นชิดเพียงจิตเดียว
23 มิถุนายน 2547 17:18 น. - comment id 288718
ด้วยอาลัยในรักยากนักหนา ืีที่ตัวเราย้ำอุราพาเศร้าหมอง ึจึงได้แต่งเป็นกวีมีทำนอง ถึงความหมองหม่นเศร้าขอเข้าใจ *-*กลอนไพเราะและสวยงามมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานของทั้งคู่นะค่ะ*-*
23 มิถุนายน 2547 17:51 น. - comment id 288735
สุขฤทัยคิดคราวเราคู่เคียง แล้วทำไม ยังประจักษ์ยวนใจให้เพ้อฝัน ล่ะ ต่อกันไม่ติดสะดุดน่ะ สะดุด อย่ารีบสิ ใจเย็นๆ
23 มิถุนายน 2547 21:14 น. - comment id 288840
มาชื่นชมผลงานค่ะ เพราะจังเลย
23 มิถุนายน 2547 22:02 น. - comment id 288868
โอ้หนอรักที่ถักร้อยละห้อยจิต ด้วยว่าคิดผิดหรือไรใคร่โหยหา ลืมน้ำคำพร่ำรักภักดิ์เจรจา ด้วยเพราะล้า..รักจึงมาพาเศร้าใน เห็นเขาคู่ใคร่เคียงเพียงอยู่สอง แทบราญรอนปวดปร่าน้ำตาไหล โถ...คงทำเขาเจ็บช้ำพร่ำเสียใจ รักจึงได้จากไปในจิตตรม.... วุ๊ย...แถวนี้มีน้ำตาลเลยเอาน้ำตามาผสม แหะๆๆๆ
23 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 288894
หน้าส่วนตัว
ไพเราะครับ คุณฟ้าใหม่บรรยายได้จับใจจังเลยครับ เคยอ่านกลอนคุณตอบคุณอัลมิตราแล้วงามจริงๆครับ ดีใจมากครับที่ได้อ่านกลอนคุณอีก ผมเฝ้าติดตามเสมอไม่นึกว่าคุณจะเล่นเอง มาเล่นบ่อยๆนะครับ
แก้วประเสริฐ.
23 มิถุนายน 2547 22:51 น. - comment id 288899
แฮะๆๆๆดีใจเห็นคุณฟ้าใหม่ ขอโทษคุรอัลมิตราด้วยนะครับที่ช่วยกันประสานกับคุณฟ้าใหม่ช่างงามไพเราะจัง เก่งทั้งคู่อยู่แล้ว ดีครับจะได้เอาไว้เป็นบทจำต่อไปครับ แล้วเขียนมาอีกนะครับ
แก้วประเสริฐ.
23 มิถุนายน 2547 23:41 น. - comment id 288909
...วิมานฝันฉันวาดพิลาศล้น แต่เป็นคนโง่เขลามิเอาไหน จะวาดฝันสรรค์สร้างเป็นอย่างไร ความจริงไม่สมหวังดั่งที่ปอง..... ...................สวัสดีครับ...................
24 มิถุนายน 2547 00:08 น. - comment id 288920
เก่งจังค่ะ...นำจินตนาการมาถ่ายทอดอารมณ์ ลี่..ทำไม่ได้ซะทีค่ะ...อิ..อิ.. ...................................................................
24 มิถุนายน 2547 00:09 น. - comment id 288922
ผมคิดว่าสำนวนที่ได้อ่านเป็นกลิ่นคุณอัลมิตราล้วนๆ ครับ ก็เคยอ่านของคุณฟ้าใหม่มาบ้างในเรื่องสั้นของคุณ พอจะเห็นความแตกต่างในเชิงกลอน ยิ่งบทสุดท้ายด้วยแล้ว ฟันธงครับ คุณอัลมิตราแน่นอน
24 มิถุนายน 2547 04:26 น. - comment id 288967
กลอนเพราะมากค่ะ มัทแวะมาเยี่ยมคุณอัลมิตราตอนตีสามกว่าๆ คิดถึงนะคะ ไปไหนไม่ได้นาน ๆ ค่ะ เหงา ๆ ก็ได้เข้ามาอ่าน
24 มิถุนายน 2547 22:48 น. - comment id 289459
อย่าโดดเดี่ยวเดียวดายเลยหนาเจ้า ยังมีเราและเรายังเย้าอยู่ ถึงแม้ห่างร้างหน่อยยังคอยดู อยากให้รู้ เจ้าใช่อยู่ แต่ผู้เดียว
26 มิถุนายน 2547 12:38 น. - comment id 290126
มาเยี่ยมชมงานงาม..ที่มากล้นด้วยคุณค่าและจินตนาการที่สวยงาม....คิดถึงค่ะ...
29 มิถุนายน 2547 23:14 น. - comment id 291506
ขอบคุณค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
