เนิ่นนานมาแล้วที่อยู่กับความสนุกสนาน เดินทางมาบนเส้นทางที่มีแต่ความหวัง เดินมาใกล้ถึงจุดๆหนึ่งจนไร้ซึ่งกำลัง เริ่มรู้สึกสิ้นหวังหมดกำลังใจ ขอแค่มีใครยื่นมือมาได้รึปล่าว ช่วยมาโอบอุ้มพยุงให้ก้าวเดินอยู่ใกล้ๆ คอยรองรับความรู้สึกที่ท้อใจ และไม่เบื่อที่ต้องคอยให้กำลังใจทุกวัน อยากรู้ว่าจะมีใครมั้ย ที่จะมาให้ความสนใจกับคนอย่างฉัน สอนให้ฉันได้คิดกับเรื่องที่เลวร้ายในบางวัน รับฟังฉันเวลาที่ฉันเหงาใจ ท้อเพราะว่าอยากได้ยืดตัวขึ้นสูงเคียงข้าง แต่ทรมาณท้อถอยที่จะเอื้อมไปได้ ถ้าฉันเป็นอย่างฉันไม่ได้สูงศักดิ์ไม่มีอะไร แล้วเธอจะยังมีฉันไว้ข้างกายได้ไหมโดยไม่ละเลย
pepper_328 19 มิ.ย. 2547 22:56 น. - ID 55552 
703
3
0
19 มิถุนายน 2547 22:57 น. - comment id 286989
แวะมาแต่งกลอนคะ
19 มิถุนายน 2547 23:50 น. - comment id 287015
ขอมาเป็นกำลังใจด้วยคนนะคะ เผื่อว่า..จะช่วยอะไรได้บ้าง
20 มิถุนายน 2547 01:48 น. - comment id 287042
แวะมาทักคนแต่งกลอนครับ..อิอิ
22 มิถุนายน 2547 10:34 น. - comment id 288020
กลอนเพราะจังค่ะ ได้ความหมายลงตังจัง แวะมาเป็นกำลังใจให้ด้วยคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
