หน้าส่วนตัว
นกพลัดถิ่น
นกพลัดถิ่น..บินจร..รอนแรมเดี่ยว
เพียงตัวเดียว..พลัดฝูง..มุ่งจุดหมาย
ใต้ท้องฟ้า..คราฝน..หล่นเปียกกาย
อันตราย..นานา..ต้องฝ่าฟัน
ปีกขยับ..พรึบพรับ..กระชับโบก
ลมกรรโชก..แรงกระชาก..ถากสิ่งฝัน
ประคับประคอง..ป้องไว้..ใช้กายกัน
ปีกสะบั้น..เจ็บยับ..กับแรงลม
บินละเลียด..เฉียดพื้น..ฝืนไม่ไหว
แอบหลบกาย..พักสะอื้น..ใจขื่นขม
ซบเงาไม้..ใต้ร่มเย็น..เช่นเคยชม
เพื่อสร้างสม..กำลังบิน..สู่ถิ่นไกล
กิ่งก้านกาง..สาขา..กว่าเคยเห็น
ดังเฉกเช่น..บ้านอุ่น..คุ้นอาศัย
หลายชีวิต..มาพักพิง..อิงใจกาย
ไม้ต้นใหญ่..ดูแล..แผ่ร่มเงา
แค่นิดเดียว..ขออาศัย..ในเงานี้
พอหายดี..คงต้องไป..แม้ใจเหงา
ไม่อยากให้..ไม้มาเหนื่อย..เพราะตัวเรา
บอกไม้เจ้า..ขอบคุณ..ได้อุ่นใจ
เฮือกสุดท้าย..ใจต้องสู้..คู่คำสอน
พึ่งตัวก่อน..จำไว้..ไม่หวั่นไหว
คือชีวิต..คิดเอง..อย่าเกรงใคร
จงมั่นใจ..แม้บินเดี่ยว..เปลี่ยวเอกา
..............................................................
ขอบคุณ..ร่มไม้..
ขอบคุณ..ที่สอนให้รู้จักการพึ่งตัวเอง..
ขอบคุณ..
..............................................................
magic 19 มิ.ย. 2547 06:42 น. - ID 55512 
3586
7
0
19 มิถุนายน 2547 08:40 น. - comment id 286671
นกพลัดถิ่นคงมีสักวันที่จะหวลหลับมาสิงอยู่ที่เดิม ไม่เหมือนเจ้าโนรีจากคอน.ที่ไม่มีวันย้อนกลับคืน
19 มิถุนายน 2547 08:46 น. - comment id 286672
..ณ แดนดินถิ่นใดได้ไปถึง อาจมีหนึ่งรอยเดียวดังเจ้าหนอ ร่วมแนวจิตคิดค้นด้นมิท้อ จึงแตกกอก่อรวมสวมดวงใจ อันโดดเดี่ยวลีลาคราเราเกิด หากให้เลิศกว่าตายผายภาพใส เป็นยิ้มสู้คู่วันฝ่าฟันไป ถึงจุดหมายปลายสุดหลุดวิญญาน
19 มิถุนายน 2547 11:10 น. - comment id 286723
เปรียบเปรยได้งามมากนะคะ มาอ่านงานเพราะๆ ค่ะ ............................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
19 มิถุนายน 2547 11:24 น. - comment id 286743
คุณ เมจิค คุณ ยายวอนบิน งานนี้ งาม สะท้อน สะท้าน ดี ไม่แรงจัด เพราะพริ้งมากค่ะ ทิกิ_tiki
19 มิถุนายน 2547 11:25 น. - comment id 286744
การเดินทางของฉันคือความฝันและน้ำตา มีภาพจุดหมายเบื้องหน้าเป็นความรักที่สดใส แต่แสงแดดแห่งความเศร้ายังทาบทอดเงาลงบนหัวใจ อุ่น...แต่หนาวข้างใน...จุดหมายที่เดินไปยังไม่เห็นในความจริง แวะมาทักทาย .. ตอนสายๆ ค่ะ
19 มิถุนายน 2547 13:47 น. - comment id 286808
นกตัวน้อยบินเดี่ยวเที่ยวเร่ร่อน เจ้าหลบซ่อนเภทภัยใต้พฤกษา ได้เรียนรู้ชีวิตต้องพึ่งพา พร้อมเดินหน้าสู้ต่อไม่ท้อเลย.. .. นกตัวนี้น่ารักน่ะ.. ...
19 มิถุนายน 2547 17:18 น. - comment id 286853
งานออกมาเพระมากเลยค่ะพี่เมจิค คิดถึงนะคะ แวะมาทักทาย ช่วงนี้นานๆได้เข้ามาสักที เป็นกำลังใจให้ค่ะ
19 มิถุนายน 2547 17:45 น. - comment id 286867
จำใจพราก จากคอน หมอนที่เกาะ จิตจำเพาะ เจาะจง ลงต้นนี้ คิดจะพัก ปักลง ตรงฤดี แต่ไม้นี้ เอนอ่อน จึงจรลา
19 มิถุนายน 2547 17:46 น. - comment id 286868
จำใจพราก จากคอน หมอนที่เกาะ จิตจำเพาะ เจาะจง ลงต้นนี้ คิดจะพัก ปักลง ตรงฤดี แต่ไม้นี้ เอนอ่อน จึงจรลา
19 มิถุนายน 2547 20:11 น. - comment id 286936
เฮือกสุดท้าย..ใจต้องสู้..คู่คำสอน พึ่งตัวก่อน..จำไว้..ไม่หวั่นไหว คือชีวิต..คิดเอง..อย่าเกรงใคร จงมั่นใจ..แม้บินเดี่ยว..เปลี่ยวเอกา ..จะสำเร็จหรือล้มเหลวอยู่ที่ตัวเรา.. เคยไปอ่านที่ไหนมาจำไม่ได้ค่ะ..แต่ชอบมาก คล้ายๆกับกลอนบทนี้เลยนะคะ
19 มิถุนายน 2547 23:47 น. - comment id 287012
จะฝึกบิน..อย่างมั่นใจ..
หลบภัยบ้าง ..เป็นบางครั้ง..
พายุ..พัดมา ต้องระวัง..
ก็แค่หวัง ..ต้นไม้ใหญ่ .. ให้เงา..ที่ร่มเย็น..
นกผลัดถิ่น..ตัวน้อย..
กางปีกคอย.. ลอย ..ให้เห็น..
ถลา...ล้อ..ลมเล่น..
ปีกเด่น .. เหินฟ้า .. ท้า..แดดลม..
ต้นไม้ใหญ่.. ใจดี..
นกตัวนี้ .. ขอซุกไซ้...แบบ..ชื่นชม..
ผลัดถิ่น ..หัดบิน..เกือบล้ม..
ขอพัก..ร่ม ..ต้นไม้ใหญ่ ..ปลอดภัยเอย..
..แบบ เรน..ขออนุญาตแจมนะคะ..
บทกวี..ของพี่เมฯ ..ไพเราะ..มากเลยคะ..
เป็นบทกวี ..ที่ให้ กำลังใจ..ดีจังคะ..
20 มิถุนายน 2547 23:13 น. - comment id 287458
เหนื่อยได้ อ่อนแรงได้ แต่อย่าล้า เราต้องบินตามฝูงไป @@@@@@@@@@@@@@ ปีกหัก พักรักษา เยียวยาแผลกายให้หาย เวลารักษาใจ คงช่วยให้ได้บรรเทา @@@@@@@@@@@@@@
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
