เมฆดำลอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนลมพัด ตะวันจัดเจือแสงสาดส่องทั่ว นกผกผินบินจรคอนบ่มัว ฟ้าสลัวจากไปซ่อนไกลตา เรืองความหวังฝังฝากที่อยากพบ มิโดนกลบก่อเกิดเพริศอุษา ฟ้าหลังฝนหล่นพร่างจางเมฆา อุปมาว่าได้ดั่งเริ่มวัน ฟ้าสีฟ้าทาทาบมิหยาบกร้าน แลหยั่งนานปานหินห่มกลิ่นฝัน เมฆสีขาวราวเปรียบเทียบเคียงกัน เหลียวลาวัณย์หวังเผื่อเจือจานใจ ทุกข์ระทมตรมเศร้าเงาบังบด ฝนหลั่งรดล้างรกร้างไฉน ฝันสุขเถิดท่องวันหวังยังไกล บ่สู่ใคร่คร่ำคิดผิดฝังตรึง จำเป็นบทจดเรียนเพียรแก้ไข เคยผิดไซร้ไป่คิดว่าติดขึง ตะวันใหม่ใสกว่าก่อคำนึง มิรำพึงเพียงว่าฟ้าบ่งาม เหลียวเบิ่งฝันวันหน้าให้ท้าค้น ทุกข์ระคนปนทางทนสู่หาม ฟ้ายังเปลี่ยนเป็นมาทุกโมงยาม ว่าสีครามน้ำฟ้ายังมาแทน ลืมสติเตือนทางทำบ่คิด เคยมีผิดติดมาว่ามากแสน หลงฟ้ามัวกลัวซ้ำกับคำแคน ถากถางแล่นลอยวนให้จนใจ ฟ้างามมัวเมฆีมีมาก่อน ทุกข์ใดร้อนถอนเถิดจะเกิดใส ปล่อยหนามคมจมจองอยู่ทำไม รู้สิ่งใดไม่ดีก็หนีแปร เปลี่ยนตัวตนเป็นคนมิทนทุกข์ เฝ้าปลอบปลุกปรุงใจให้หายแผล สิ่งใดดีมีค่าเหลียวน่าแล ใคร่เปลี่ยนแปรเป็นได้ดั่งครรลอง แม้นเมฆดำคร่ำลอยลำเต็มฟ้า อย่าเพิ่งล้าพาใจให้หม่นหมอง คิดไว้เถิดจากนี้คือแสงทอง สุกเรืองรองส่องฟ้า.........นภาลัย
บรรเจิด 17 มิ.ย. 2547 14:09 น. - ID 55432 
500
2
0
17 มิถุนายน 2547 18:20 น. - comment id 286292
กลอนไพเราะจังเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ
17 มิถุนายน 2547 22:46 น. - comment id 286409
น้ำตาที่รินไหล ยังไม่ได้ครึ่งของใจที่เจ็บช้ำ น้ำตาของคนแพ้...คนขี้แยที่ถูกกระทำ ไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกตัวได้สักที เจ็บเพราะความเชื่อใจ เจ็บเพราะความเอาใจใส่ที่เธอแสร้งมีให้ฉันเต็มที่ เจ็บเพราะคำหลอกลวง เจ็บเพราะความเป็นห่วงเป็นใยที่เธอมี เจ็บจนในวันนี้ไม่คิดที่จะเชื่อใจใครต่อไป *** แวะมาหั้ยกำลังใจครับ ***
18 มิถุนายน 2547 00:09 น. - comment id 286478
จำเป็นบทจดเรียนเพียนแก้ไข เพียร ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
