ยูงทองล่องฟ้าเมฆินทร์ ถวิลหวังไอดิน โผผินบินสู่พสุธา ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมา จากสวรรค์อาภา ให้ดินปรีดาอาวรณ์
17 มิถุนายน 2547 18:10 น. - comment id 286285
แม้ฟ้าจะสูงเพียงใดไม่เคยหวั่น แม้อะไรจะกลางกั้นไม่หวั่นไหว ยังคงเชื่อความจริงยิ่งสิ่งใด จะก้าวไปให้ถึงซึ่งฝั่งฟ้าถ้ามีเธอ *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
17 มิถุนายน 2547 21:44 น. - comment id 286343
ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วเหลน
17 มิถุนายน 2547 22:47 น. - comment id 286412
น้ำตาที่รินไหล ยังไม่ได้ครึ่งของใจที่เจ็บช้ำ น้ำตาของคนแพ้...คนขี้แยที่ถูกกระทำ ไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกตัวได้สักที เจ็บเพราะความเชื่อใจ เจ็บเพราะความเอาใจใส่ที่เธอแสร้งมีให้ฉันเต็มที่ เจ็บเพราะคำหลอกลวง เจ็บเพราะความเป็นห่วงเป็นใยที่เธอมี เจ็บจนในวันนี้ไม่คิดที่จะเชื่อใจใครต่อไป *** แวะมาหั้ยกำลังใจครับ ***
17 มิถุนายน 2547 23:58 น. - comment id 286472
คุ้นมาก เขียนเอง หรือเอามาจากนิยาย
18 มิถุนายน 2547 10:34 น. - comment id 286543
:)
20 มิถุนายน 2547 15:29 น. - comment id 287256
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทำให้ได้ก้าวไหม่ในวันนี้ ในวันที่เริ่มรู้สึกแสนดี กับเธอคนนี้...คอยให้กำลังใจ คนที่แวะมาทักทายก็ขอขอบคุณมากๆครับ
22 มิถุนายน 2547 13:14 น. - comment id 288113
แม้วันนี้ฟ้านั้นยังสูงอยู่ แม้มีผู้ใฝ่ปองทุกสถาน แม้ต้องรอต่อไปนานแสนนาน ทุกทุกกาลจะรอคอยตลอดไป ยินดีที่ได้รู้จัก ใฝ่สูง