พร่ำรัก

ชาติกานต์

รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
                                            สายลมเอื่อยพัดพลิ้วไหว
                                               รอรักร้างห่างไกล
                                              แล้ววันใดจึงหวนมา
                                                ร่อแร่แลรักร้อน
                                          ร้อง ร้อง ก้องร้องเพรียกหา
                                                    ร่ำร่ำ  จะร่ำลา 
                                               สุดเหว่ว้าอยู่ภายใน
                                                 รักนี้ที่ห่างหาย
                                             รัก ร้าย ร้าย ร้อนใจฉัน
                                                   รักนี้ ฤๅ รักกัน
                                     
                                                 รักหรือนั่นจึงร้างลา				
comments powered by Disqus
  • tiki

    16 มิถุนายน 2547 18:26 น. - comment id 285826

    :)
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 มิถุนายน 2547 23:05 น. - comment id 285921

    รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
    แสนเหนื่อยเหนื่อยและอ่อนล้า
    รอนแรมจนแดนอุรา
    ต้องเหว่ว้าน้ำตาคลอ
    
    *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีค่ะ*-*
  • แก้วประเสริฐ รหัส 6104

    16 มิถุนายน 2547 23:51 น. - comment id 285963

    รักเรือเร่รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
    แสนเอื่อยเฉื่อยล่องไหลตามกระแสร์
    ชลธารค่อยไหลใครเขาจะแล
    มองชะแง้หาที่พักฝากดวงใจ.
    
                   แก้วประเสริฐ.
  • ไอหมอก

    17 มิถุนายน 2547 09:44 น. - comment id 286080

    ร่อนเร่เหมือนเรือน้อย
    ได้แต่คอยคนห่วงหา
    คอยรักคอยนานมา
    คอยห่วงหาอาลัยเธอ
    
    *-* แวะมาทักทายค่ะ*-*
  • ชัยชนะ

    17 มิถุนายน 2547 22:12 น. - comment id 286365

    ร้างลาในรักเร้น
    ไม่มองเห็นซ้อนซ่อนมา
    ระทมขมอุรา
    ใจเหนื่อยล้า ขอลาไกล
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน