วอนจันทร์ จันทร์เจ้าขา..ข้ารอ..ขอเว้าวอน อยากออดอ้อน..วอนจันทร์..นั้นเห็นใจ ฝากบอกเขา...คอยห่วง...ดั่งดวงใจ จะรู้ไหม..หวงห่วง..ฝากดวงดาว ฝากเมฆขาว...ลมฝน...จนถึงฟ้า มองดารา..คิดถึงเจ้า...เศร้าแค่ไหน ยามค่ำคืน..ปวดร้าว...ช่างหนาวใจ จะมีใคร...รับความเหงา...เท่าพระจันทร์ จันทร์เจ้าขา..ช่วยบอกว่า...ข้าคิดถึง เพ้อรำพึง...ฝากดาว..สกาวใส ฝากลมฝน...ไปหล่น...ถึงคนไกล ฝากหัวใจ...ความคิดถึง...พึ่งสายลม @@@@@@@@@@@@@@ ....อ้อนจันทร์......จน.....อ่อนใจ.... ......ไม่เห็นมีใคร..... หันกลับมาแล.... @@@@@@@@@@@@@@
16 มิถุนายน 2547 12:35 น. - comment id 285655
ฝากดวงจันทร์ด้วยใยในชีวิต ฝากลิขิตกับดวงดาวสดใส ฝากอนาคตไว้แก่หญิงคนใด ขอจันทร์ได้ช่วยโปรดส่งลงมา. แก้วประเสริฐ.
16 มิถุนายน 2547 17:02 น. - comment id 285801
บางที.. มันอาจจะเป็นเพียง.... เสียงของหัวใจ.... ที่ใครบางคน....ไม่ได้ยิน ...................................... อ่านแล้วเศร้าจัง.. .......................................
16 มิถุนายน 2547 18:20 น. - comment id 285825
มีคนที่รักไม่ใส่ใจ กลับห่วงใยคนที่ไม่ห่วงหา ถึงอ้อนวอนเว้าว่าข้าจันทรา ปรารถนาไม่อาจให้ได้ความจริง *** ติ๊ต่าง....ว่า..น้ำตาฯ เป็นพระจันทร์ละกันค่ะ โอมเพี้ยง..!.....ให้ทุกข้อที่ขอมาเล้ย...
16 มิถุนายน 2547 22:01 น. - comment id 285873
อ้อนจันทร์เจ้าขอเฝ้านวลน้องนาง จนรุ่งสางอรุณส่องหนีหาย รักที่ก่อพอแล้วแจวกลับกลาย ใจสลายแม้อ้อนน้องไม่คืน ...แวะมาชมจันทร์ อ้อนจันทร์ หวังให้ใครสักคนคืนมาหา...
17 มิถุนายน 2547 00:59 น. - comment id 285984
ฝากพระจันทร์บนฟ้ามาช่วยรับ ความคิดถึงที่ใจจับมอบกับเขา ฝากอาทิตย์ช่วยส่งแสงแจ้งดั่งเงา ว่ายังเฝ้าคิดถึงซึ้งห่วงใย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ แต่เศร้าจัง*-*