ยอมอ่อนน้อมถ่อมตัวกลัวดั่งเต่า ใครว่าเราเขลาโง่บ่โทสา สงบใจไม่พาลพูดทายท้า เฝ้ารักษาค่าตนตามครรลอง แม้มีใครคิดพาลอย่าหาญสู้ ขอให้อยู่รู้หลบเลี่ยงผยอง มิอวดตนตัวใหญ่ใครเทียบคลอง พูดข่มกลองกลางวันมันบ่ดี เจียมตัวเราเขาท่านเทียมศักดิ์สูง พี่ป้าลุงลุกนั่งระวังศรี รักเคารพพบยามตามถิ่นที ประเพณีน้อมอ่อนอ้อนลาวัณย์ ครูอาจารย์พานพบเคารพไหว้ มีน้ำใจใคร่สานสู่แข็งขัน ช่วยท่านบ้างบางคราวควรแก่วัน บ่หนีพลันเพียงงานจานชามเดียว ยามคบเพื่อนเตือนตนให้ค้นคิด ถูกหรือผิดชิดชวนควรเฉลียว บ่เป็นคนคุยพูดเพียงคำเคียว บาดใจเกี่ยวกุเพื่อนให้เลือนลาง พ่อและแม่แก่ว่ายิ่งน่าฟัง พูดระวังเว้นทำละคำหมาง ชูเชื่อท่านหมั่นเรียนเพียรตามทาง บ่คิดจางจืดถือถ้อยคำสอน อ่อนน้อมถ่อมถ้อยทีหนีภัยพาล สุขสำราญปานเปรียบเทียบผาขอน นิ่งสงบคบใครมิใคร่คอน เข้าตาร้อนผ่อนเบา......ให้เราดี
บรรเจิด 15 มิ.ย. 2547 16:42 น. - ID 55310 
792
2
0
15 มิถุนายน 2547 21:41 น. - comment id 285485
งานสวยค่ะ
16 มิถุนายน 2547 11:32 น. - comment id 285625
หน้าส่วนตัว
งามจรดพรตเพริศเลิศด้วยอักษร
เป็นคำกลอนที่สอนใจสุดซึ้ง
การอ่อนน้อมถ่อมตนควรพึงคณึง
ควรที่ซึ่งมีในใจของเรา
แม้แต่กิจการงานเรารุ่งโรจน์
เป็นที่โปรดของคนเช่นเราเขา
อีกขยันหมั่นเพียรมิได้บางเบา
เจ้านายเราคนทั้งหลายย่อมชื่นชม.
แก้วประเสริฐ.
มาเยี่ยมครับ เขียนได้ดีมากเลยงามมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
