ด้วยดวงตาทั้งหลายถูกคาดปิดอยู่ จงดูดินแดนโลกอันกว้างใหญ่และงดงาม ท่ามกลางฟ้ากว้าง จงกล้าหาญ ที่จักเบิกม่านจักษุแห่งดวงใจ แม้นโลกเราประสบเพทภัยพิบัติ จงอย่าได้หวั่นวิตกไปเลย สงครามจะต้องจบสิ้น เราจะหลอมปืนใหญ่เป็นจอบเสียม พลิกพรวนดินแปลงสมรภูมิเป็นสวนดอกไม้ คลื่นลมจักสงบในไม่ช้า นาวาแห่งความหวังกำลังจะเทียบท่า จงตระเตรียมบทเพลงแห่งการต้อนรับ เพื่อบรรเลงขับร้องร่วมสรรเสริญ กับการกลับมาของสันติภาพ แล้วเราจะเอาเสียงสลุตมาจากไหน? ดูนั่น! ดอกตูมของกุหลาบกำลังเบ่งบาน ชิงช้าไหววิ้วและม้าหมุนเอียดอาด เด็กเด็กหัวร่อร่าลอยมา ผีเสื้อกระพือปีกพรึ่บบินโบย ผึ้งน้อยว่อนหึ่งหึ่งเหนือแนวป่า และเสียงเอิ๊กอ๊ากของยายแก่ ที่ซ้อนท้ายจักรยานโขลกเขลกของตาเฒ่า
11 มิถุนายน 2547 12:03 น. - comment id 283939
จะติดปีกเสรีแห่งความรัก โบยบินไปทายทักผู้คนบนโลกกว้าง ฟังเสียงฝนกระทบกิ่งไม้เบาบาง ยิ้มรับกับชีวิตใหม่ในแต่ละวัน หากฟ้าวันนี้สวย ขอมองด้วยหัวใจที่ช่างฝัน จะวาดรุ้งแต้มสีเป็นรางวัล จะส่งยิ้มเป็นของขวัญเพื่อแทนใจ อยากให้โลกนี้ยังคงอบอบอุ่นและงดงามตลอดไปคะ ^___^
11 มิถุนายน 2547 14:09 น. - comment id 283991
สดสวยสดใสวัยเยาว์ วัยเขลาวัยแรงแร่งร้อน วัยรุ่นวันวันอันผันจร วัยตอนกลางคนอันวุ่นวาย วัยสูงอายุเข้ามาเยี่ยม รักเลียมและลอดเคยสอดส่าย ร้างดับชีพอื่นไม่คืนคลาย สุดท้ายสันติ..ช่างงดงาม เขียนดีมากค่ะ ยินดีที่มีงานดีให้ชมเสมอ ทิกิ_tiki
11 มิถุนายน 2547 15:50 น. - comment id 284022
จักรยานง่อนแง่น ตาเฒ่าจับแฮนด์โงนเงน รถส่ายไป ส่ายมา กระพรวนกระป๋องผูกท้ายอานที่ซ้อน ยายแก่ ถือกังหัน .. ใครจะอาสาหลอมปืนใหญ่เป็นจอบเสียม ?
11 มิถุนายน 2547 16:38 น. - comment id 284036
คุ้นๆ เหมือนอ่านในเวบพี่หมี่ อิอิ
11 มิถุนายน 2547 18:15 น. - comment id 284076
ด้วยสองมือสองแรงแข็งขัน จากคนหนึ่ง อีกคนหนึ่ง และอีกคนหนึ่ง... ด้วยความหวัง สมรภูมิรบคงกลายเป็นสวนดอกไม้ สีแดงที่ระบัดระบาย คงมิใช่เลือด... แต่เป็นสีสันของหมู่มวลกลีบดอกไม้ ที่ปลูกมาจากจิตใจ อันบริสุทธิ์ ^______________^ ชื่นชมในผลงานค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี
24 มิถุนายน 2547 00:38 น. - comment id 288930
พรุ่งนี้ เสียงระเบิดคงเงียบลง วันนี้ ยังมีเสียงร่ำไห้ จะหวาดกลัวไปใย หากหัวใจยังคงมีแสงแห่งความหวัง ยิ้มเถิด เพื่อวันพรุ่งนี้ ... ที่มัน ... คงมีจริง